Elżbietanki z Cieszyna świętują 400-lecie istnienia zgromadzenia

Od świętowania i dziękczynienia w 450. rocznicę urodzin swej założycielki Matki Apolonii Radermecher elżbietanki cieszyńskie rozpoczęły 9 września obchody jubileuszu 400-lecia swego zgromadzenia. Uroczystej Eucharystii w parafialnym kościele św. Elżbiety w Cieszynie przewodniczył minister prowincjalny franciszkanów z Katowic Panewnik o. Antonin Brząkalik OFM.

400. rocznica założenia Zgromadzenia przypada dokładnie 13 sierpnia 2022 r. Data upamiętnia wydarzenie, gdy do Aachen wraz z swoimi towarzyszkami przybyła i została oficjalnie wprowadzona jako administratorka miejscowego szpitala Matka Apolonia Radermecher. Tak powstało Zgromadzenie Sióstr Św. Elżbiety III zakonu Regularnego św. Franciszka.

Podczas liturgii s. Alberta Jasek CEOF, przełożona generalna elżbietanek cieszyńskich, uroczyście ogłosiła rozpoczęcie roku jubileuszowego 400 lat istnienia zgromadzenia. Dziękując za życie swej założycielki siostra podkreśliła, że Matka Apolonia pragnęła służyć chorym i ubogim, a „Bóg sam postarał się o to, by powstało zgromadzenie”.

„400 lat to dość długi czas i wskazuje on na to, że Bogu się spodobało, by istniały siostry elżbietanki. Nie ma w tym naszej zasługi, wszystko od Boga pochodzi. Za ten dar naszego powołania chcemy teraz dziękować” – mówiła siostra, modląc się o wzbudzenie w sercach „ducha ofiarnej miłości i nowe powołania”. Przypomniała słowa z testamentu założycielki, by duchowe córki zachowywały miłość, ubóstwo i klauzurę.

W kazaniu o. Brząkalik przybliżył znaczenie jubileuszu i przeżywania go w kontekście wiary. Franciszkanin w nawiązaniu do biblijnego rozumienia odpoczynku i obchodzenia roku szabatowego wskazał, jak ważne jest dziękczynienie w życiu człowieka. Jednocześnie, odwołując się do Ewangelii, zaznaczył, że prawdziwy dar wdzięczności może złożyć tylko człowiek pojednany z Bogiem i bliźnim.

Zapewnił, że jubileusz jest okazją do zatrzymania się i spojrzenia wstecz na całą historię zgromadzenia. „To okazja, by zobaczyć, ile Bóg dokonał dobrego – przez nas, przez zgromadzenie, dla Kościoła, wobec tych, którzy naszej pomocy potrzebują” – podkreślił zakonnik. Przy ołtarzu modlili się cieszyńscy franciszkanie i proboszcz parafii św. Elżbiety w Cieszynie.

Podczas Eucharystii odśpiewano uroczyste „Te Deum”. Po Mszy elżbietanki przybliżyły życie swej założycielki w specjalnym przedstawieniu słowno-muzycznym.

Zgromadzenie Sióstr Świętej Elżbiety Trzeciego Zakonu Regularnego Świętego Franciszka powstało w 1622 r. w Aachen w Niemczech. Założyła je s. Apolonia Radermecher. Apolonia pracowała wśród chorych w Herzogenbusch w Holandii. Rada jej rodzinnego miasta poprosiła ją o opiekę nad chorymi w swoim rodzinnym mieście. Pragnieniem Apoloni było sprowadzenie do Aachen sióstr zakonnych, które podjęłyby się tej pracy. Postanowiła założyć nową rodzinę zakonną. Na patronów wspólnoty wybrała św. Elżbietę Węgierską i św. Franciszka z Asyżu, według, którego Reguły siostry postanowiły żyć.

Do Cieszyna siostry trafiły z Wrocławia w 1753 r. Rok później poświęcony został ich pierwszy klasztor, szpitalik i kaplica. Pod koniec XIX wieku elżbietanki rozpoczęły budowę nowego szpitala w Cieszynie. Został on oddany do użytku wraz z budynkami klasztornymi i kościołem 16 lipca 1903 r.

Zgromadzenie Sióstr Świętej Elżbiety jest instytutem zakonnym na prawie papieskim o ślubach prostych, agregowanym do I Zakonu Świętego Franciszka. Siostry składają trzy śluby: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Tworzą jedną rodzinę zakonną, mają jednakowe prawa i obowiązki. Głównym celem zgromadzenia jest pielęgnowanie chorych i pomoc w duszpasterstwie parafialnym.

Elżbietanki cieszyńskie mają placówki w Cieszynie (Dom Generalny), Zabrzegu, Miodku, Bytomiu-Łagiewnikach, Tarnawie i Dortmundzie.