Episkopat wydał dokument o rodzinie

Podczas dzisiejszego spotkania Rady Stałej i biskupów diecezjalnych na Jasnej Górze został ogłoszony obszerny i wieloaspektowy dokument pt. „Służyć prawdzie o małżeństwie i rodzinie”.

Przypomina się w nim nauczanie Kościoła o wartości rodziny, analizuje się sytuację rodziny w Polsce. Dokument Episkopatu zawiera apele o politykę rodzinną w naszym kraju.

Dokument „Służyć prawdzie o małżeństwie i rodzinie”, został opracowany w ciągu ostatniego roku przez Radę ds. Rodziny Konferencji Episkopatu Polski. Na niemal 100 stronach zawiera on kompendium doktrynalnego nauczania Kościoła o wartości rodziny, teologii życia rodzinnego oraz obowiązków społeczności świeckich wobec rodziny, jako podstawowej i niezastępowalnej komórki życia narodu.

Dokument zawiera propozycję strategii, która ma ochronić małżeństwo, rodzinę, jej wartości i godne życie. Biskupi proponują m.in. wprowadzenie płacy rodzinnej i dowartościowanie macierzyństwa. Apelują do polityków o realizowanie programu polityki prorodzinnej, a do dziennikarzy o ukazywanie życia szczęśliwych rodzin.

Autorzy dokumentu stwierdzają na wstępie, że w czasie, gdy trwa arogancki atak na małżeństwo i rodzinę, prowadzony przez rozmaite środowiska, stronnictwa polityczne oraz twórców mediów i kultury masowej, nie wolno milczeć w myśl zasady sformułowanej przez Karola Wojtyłę, że „winni są nie ci, którzy czynią zło, ale również ci, którzy je widzą, a nie reagują”. Dlatego zwłaszcza dziś należy pomóc rodzinom odkryć godność i piękno ich powołania, przypomnieć założenia antropologii chrześcijańskiej i nauczanie Kościoła, który w ostatnich dziesięcioleciach wydał liczne dokumenty na temat rodziny.

W obliczu narastającej tendencji do podważania modelu rodziny tradycyjnej, ludzie prawego sumienia powinni się organizować i domagać się poszanowania dla świata ich wartości, a także dostrzeżenia w niej nie tylko świeckiej rzeczywistości, ale także aspektu nadprzyrodzonego przymierza między kobietą i mężczyzną, którego twórcą i pomysłodawcą jest sam Bóg. Przymierze to ma wartość obiektywną, niezależną od socjologicznych i historycznych interpretacji i nie obejmuje tylko doczesnego aspektu ludzkiej egzystencji, należy je więc rozpatrywać w porządku nadprzyrodzonym i wiecznym. To w małżeństwie realizuje się droga do świętości w życiu codziennym milionów kobiet i mężczyzn.

Autorzy dokumentu przyznają, że w „polskiej polityce społecznej nie ma miejsca dla rodziny, a już zupełnie nie ma miejsca dla rodziny wychowującej większą liczbę dzieci”.

Specjalny rozdział został poświęcony wartości ludzkiej cielesności. Wyraźną inspiracją jest tu nauczanie Jana Pawła II o „teologii ciała” i wzajemnej miłości mężczyzny i kobiety. Cielesność ludzka została ujęta jako „sakramentalny znak małżeństwa”.

Autorzy zauważają też, że w czasach, gdy tyle mówi się o prawach człowieka, ludzkie ciało ulega uprzedmiotowieniu. Staje się ono obiektem handlu i jest eksploatowane do celów zabawowych. Jest też poniewierane nie tylko przez minione reżimy totalitarne, ale także gdy ludzkich zwłok nie otacza się szacunkiem lub organizuje wystawy, w której eksponatami są osoby zmarłe.

W dokumencie znajdujemy także bardzo obszerną i wnikliwą analizę nowych problemów przez jakimi staje współczesna rodzina, przede wszystkim w kontekście nowych wyzwań z dziedziny medycyny i biotechnologii.

Osobny rozdział pt. „Obowiązki społeczności świeckiej”, poświęcony jest potrzebie konsekwentnej polityki na rzecz rodziny ze strony polskiego państwa. „Prostych ludzi boli, wręcz irytuje, że na spotkaniach przedwyborczych wszystkie ugrupowania obiecują prowadzić politykę prorodzinną, a potem nie dotrzymują słowa” – czytamy.

Polityka prorodzinna ujęta została jako „polska racja stanu i elementarny obowiązek rządzących”. Tymczasem – zwracają uwagę biskupi – „kolejne rządy zdają się nie dostrzegać fundamentalnego i niezastąpionego znaczenia rodziny dla rozwoju, stabilności i trwania narodu i państwa polskiego”.

Autorzy dokumentu przyznają, że w polskiej polityce społecznej nie ma miejsca dla rodziny, a już zupełnie nie ma miejsca dla rodziny wychowującej większą liczbę dzieci. W dramatycznych słowach przypominają, że „żaden inny kraj Europy nie przeznacza tak mało środków na wsparcie rodziny, co Polska”.

Wśród konkretnych postulatów Rada ds. Rodziny Episkopatu przypomina apel Kościoła o taką płacę, która winna wystarczać na założenie i utrzymanie rodziny. Dalej przypomina się, ze polityka prorodzinna winna dotyczyć wszystkich rodzin, a nie tylko wsparcia tych, które znajdują się poza granicą ubóstwa.

Przypomina się też o niezbywalnych prawach rodziców w zakresie wychowania własnych dzieci. W tym kontekście biskupi zadają pytanie: „Dlaczego usiłuje się ciągle narzucić tzw. wychowanie seksualne? Dlaczego dąży się uporczywie, by działać w tym względzie wbrew rodzinom?” Działania te określone zostają jako „nieuprawniona ingerencja w niezbywalne prawo rodziców do wychowania ich dzieci”.

Dokument stanowi też wielki apel do katolików o zaangażowanie na rzecz rodziny i budowania takich rozwiązań, które będą jej służyć. „Kiedy dzisiaj w Polsce rodzi się najmniej dzieci w całej Europie, a prognozy demograficzne zapowiadają dalsze drastyczne zmniejszenie ludności – katolik zaangażowany w politykę musi uczciwie przyznać, że Polska umiera i podjąć działania, aby do tego nie dopuścić. Działania rzeczywiste, a nie propagandowe” – czytamy.

Wyliczając problemy, z jakimi spotyka się człowiek współczesny, autorzy dokumentu pytają, co można zrobić, aby Kościół skuteczniej wypełniał swe posłannictwo, jak budzić i ugruntowywać wiarę w rodzinach. Jednoznacznie podkreślają przy tym, że nie wystarczy praca w małych grupach czy okresowe akcje. Wskazują że „duszpasterstwo rodzin należy uczynić rzeczywistym priorytetem naszego posługiwania. Myślenie przez pryzmat rodziny musi stać się kluczem przy planowaniu i podejmowaniu działań duszpasterskich w parafii”.

Aby ta strategia była owocna, potrzebni są święci kapłani, promieniujący ojcostwem, którzy będą pomagać rodzinom przeżywać Eucharystię jako źródło ich życia, zachęcać do adoracji Najświętszego Sakramentu, do wiary, przeżywanej nie indywidualistycznie, a wspólnotowo. Na małżeństwo należy patrzeć jako na wspólnotę wiary i zachęcać rodziny, aby wspólnie się modliły. Szansą ewangelizacji jest także przygotowanie do sakramentu małżeństwa i ukazanie młodym ludziom piękna i znaczenia czystości, zaś szczególnym zadaniem jest przeprowadzenie ich od zadurzenia seksem do fascynacji osobą. Zdaniem autorów trzeba też zadbać w zdecydowany sposób o duchowość małżeńską, a gdy dzieci przyjdą na świat – koncentrować się wokół opieki nad całą rodziną. Dlatego na Mszach św. dla dzieci powinno też być słowo skierowane także do młodych rodziców.

Sugerują też autorzy, aby w miarę możności tworzyć na uczelniach katolickich wydziały lekarskie, które będą kształcić medyków, respektujących chrześcijańskie wartości.

Specjalny rozdział skierowany jest do dziennikarzy połączony z apelem, by nie epatowali przemocą i obscenicznością i nie manifestowali niechęci do tradycyjnej rodziny, a pokazywali dobro i wartości, także życie szczęśliwych rodzin.

„Doświadczenie duchowe pokazuje, że szatan ze szczególna zaciekłością zwalcza miłość, małżeństwo i rodzinę”. Jednak jest broń, która zapewnia w tej walce zwycięstwo – to modlitwa, a szczególnie modlitwa różańcowa. Odmawianie jej w rodzinach, a także pielgrzymowanie na Jasną Górę, da moc do pokonania zła i wszelkich problemów. „To jest Jasna Góra Zwycięstwa” – piszą z przekonaniem autorzy dokumentu.

Dokument można przeczytać na www.sluzycprawdzie.pl