Ewangelia na niedzielę: Wielki Tydzień – siedem szczególnych dni mojego życia

Oto kalendarium Wielkiego Tygodnia. Niech to będzie siedem dni szczególnego dziękczynienia za Mękę, Śmierć i Zmartwychwstanie Jezusa. Śmierć nie kończy Ewangelii – to dopiero początek i otwarcie bram do nowego życia. W taki sposób proponuje spojrzeć na ten czas ks. Piotr Szyrszeń, duszpasterz Centrum Formacji Duchowej w Krakowie, w komentarzu na Niedzielę Palmową, 2 kwietnia.

W Niedzielę Palmową Jezus po raz pierwszy pozwolił, aby publicznie oddano Mu cześć jako Mesjaszowi. Tłum wiwatuje na Jego cześć.

Czy ja potrafię wyznawać Go publicznie?

W Wielki Poniedziałek Jezus dokonał oczyszczenia świątyni. Przypomniał, że dom Ojca to dom modlitwy, a nie przekupniów.

Czy kościół, w którym się modlę, jest dla mnie domem Ojca?

W Wielki Wtorek najprawdopodobniej wygłosił w świątyni mowę eschatologiczną, a Maria z Betanii w tym dniu namaściła Go cennym olejkiem, zapowiadając Jego pogrzeb.

Czy myśląc o moim pogrzebie i śmierci, pamiętam o tym, że zmartwychwstanę?!

W Wielką Środę przywódcy Izraela uknuli ostateczny spisek, jak Jezusa oskarżyć przed Rzymianami, aby otrzymał karę śmierci. Judasz dołączył do spisku.

Czy zdaję sobie sprawę, że najlepszym środkiem przeciw zdradzie jest codzienna wierność?

W Wielki Czwartek Jezus spożył Ostatnią Wieczerzę, pożegnał się z uczniami i w nocy ostatni raz modlił się na Górze Oliwnej, przeżywając trwogę konania.

Czy uświadamiam sobie, że w każdej Eucharystii Jezus składa Siebie w ofierze za mnie?

W nocy z Wielkiego Czwartku na Wielki Piątek odbył się sąd Jezusa przed Sanhedrynem, nad ranem spotkanie z Herodem, potem wyrok Piłata, Męka i godziny konania. Przed zapadnięciem zmroku, zdjęto Ciało.

Co jest moim krzyżem?

W Wielką Sobotę Ciało Jezusa spoczywało w grobie, a On sam „zstąpił do piekieł”, aby ogłosić zbawienie zmarłym i ponownie otworzyć bramy raju.

Dlaczego to wszystko? Bo my grzeszymy. Nie Piłat, nie Żydzi, nie jacyś „oni” – my.