Film „W korytarzach” z Nagrodą Ekumeniczną na Berlinale

Film „W korytarzach” (In den Gängen) Thomasa Stubera został laureatem Nagrody Ekumenicznej zakończonego w 24 lutego Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Berlinie – „Berlinale”. Jury ekumeniczne wyraziło też uznanie dla filmu Erika Poppe, z kolei nagrodę w sekcji „Panorama” otrzymał „Styx”, a w kategorii „Forum” – „Wojenny wiatr”.

Uzasadniając przyznanie nagrody filmowi „W korytarzach” Jury Ekumeniczne podkreśliło, że „gdy życie jest supermarketem, wtedy tego, czego szukamy, nie znajdziemy na regałach, lecz ‘między przejściami, w korytarzach`”. „W sposób artystycznie sugestywny film opowiada, co to znaczy być `czystego serca`” – głosi uzasadnienie przyznania nagrody.

Jury Ekumeniczne wyraziło też uznanie dla filmu „Utoya 22 lipca”. „Film nakręcony tylko kamerą ręczną przypomina nam szokujący zamach na norweskiej wyspie Utoya, gdzie z rąk zabójcy zginęło 69 młodych osób. Jednocześnie to dzieło ukazuje widzowi bardzo sugestywne momenty siły i nadziei w obliczu tragedii” – napisano w uzasadnieniu.

Z kolei „Styx”, laureat sekcji „Panorama”, jest zdaniem jury „filmem wybitnym artystycznie i pełnym napięcia”. W sposób bezkompromisowy opowiada historię dobrej samarytanki a zarazem bardzo mądrze działającej na rzecz uchodźców, dając w ten sposób przekonującą odpowiedź na wielkie wyzwania etyczne naszych czasów” – oceniło Jury Ekumeniczne.

Natomiast nagrodzony w sekcji „Forum” film ”Teatro de guerra” nawiązujący do wojny o Falklandy ożywia sceny, wychodzące poza ramy teatru. Ukazuje bowiem, jak opracowanie pamięci może otworzyć drogę do nowego życia a wojna niekoniecznie musi zniszczyć człowieczeństwo” – czytamy w uzasadnieniu.

Jury Ekumeniczne wyróżnia twórców, którzy w swoich filmach mówią o ludzkich zachowaniach i świadectwach zgodnych z przesłaniem Ewangelii lub starających się uwrażliwić widza na wartości duchowe, ludzkie i społeczne. Od 1992 r. w skład wspólnego Jury Ekumenicznego na „Berlinale” wchodzą przedstawiciele międzynarodowego katolickiego Stowarzyszenia Komunikacji Społecznej SIGNIS i ewangelickiej Międzynarodowej Kościelnej Organizacji Filmowej „Interfilm”. Na czele sześcioosobowego jury ekumenicznego była w tym roku niemiecka fotografka Marisa Winter.

Czytaj także: Berlin: zatrzymano podejrzanego o zabójstwo księdza 

Główną nagrodę Jury Ekumeniczne przyznaje filmowi oficjalnie uczestniczącemu w Berlinale. Przyznawane są też dwa inne wyróżnienia po 2 500 euro za film z dziedziny „Panorama” oraz „Forum” z programu Międzynarodowego Forum Młodego Filmu.

Fundatorami tych nagród są Konferencja Biskupów Niemieckich i Rada Kościołów Ewangelickich w Niemczech. Dotychczas Jury Ekumeniczne wyróżniło swoimi nagrodami i dyplomami ogółem 79 filmów. Niektóre z nich jak „Dead Man Walking” Tima Robbinsa, czy „Sophie Scholl” Marca Rothemunda, służą w pracy oświatowej Kościołów.

Pierwsze niezależne jury na Berlinale międzynarodowa katolicka organizacja filmowa SIGNIS – wtedy jeszcze jako OCIC – powołała już w 1954 r. Po przyłączeniu się do niego w 1963 r. ewangelickiej organizacji „Interfilm”, po rozmowach z ówczesnym szefem festiwalu, Moritzem de Hadelnem, postanowiono utworzyć wspólne jury, które od 1992 r. funkcjonuje jako Jury Ekumeniczne. Jak podkreśla katolicki biskup Gebhard Fürst „Kościoły pragną swoją nagrodą wyróżniać produkcje filmowe, które pomagają czynić świat bardziej przyjaznym i sprawiedliwym i które na swój sposób realizują orędzie Jezusa z Nazaretu”.

Pierwszy Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Berlinie odbył się w 1951 r. Jury festiwalu zawsze kładło szczególny nacisk na to, aby podczas festiwalu przedstawiane były filmy z całego świata. Do tej pory prestiżową nagrodę Złotego Niedźwiedzia otrzymały takie filmy, jak m.in. „Głową w mur” Fatiha Akina, „Cienka czerwona linia” Terrence’a Malicka, czy „W imię ojca” Jima Sheridana z rewelacyjną rolą Daniela Day-Lewisa. W tym roku Srebrnego Niedźwiedzia otrzymał film Małgorzaty Szumowskiej „Twarz”. Szumowska była w ub. roku członkiem Jury Ekumenicznego.

Główną nagrodą 68. edycji festiwalu uhonorowano „Touch Me Not”, pierwszy pełnometrażowy film fabularny artystki wizualnej Adiny Pintilie z Rumunii. To pierwsze w historii festiwalu wydarzenie, kiedy dwie najbardziej prestiżowe nagrody w konkursie, Złoty i Srebrny Niedźwiedź, powędrowały do kobiet.