Franciszek odpowiedział na list „kochanego współbrata” Hansa Künga

Franciszek odpowiedział na list Hansa Künga, w którym ten szwajcarski teolog nawoływał do wolnej dyskusji na temat „nieomylności papieża”. Według niemieckiego dziennika „Süddeutsche Zeitung” odpowiedź papieska rozpoczyna się słowami: „Kochany Współbracie”. W rozmowie z gazetą Küng oznajmił, że nie ogłosi tekstu listu ani go nie streści.

Zdaniem teologa Franciszek z uznaniem napisał o zaproszeniu do dyskusji na temat tego dogmatu i zasugerował, że „różne zagadnienia związane z nieomylnością powinny być przedyskutowane w świetle Pisma Świętego i tradycji teologicznej w celu pogłębienia dialogu ekumenicznego i z ponowoczesnym społeczeństwem”. W rozmowie z dziennikiem Küng zwrócił uwagę, że list ten świadczy o tak ciągle przezeń oczekiwanym „nowym duchu ze strony Magisterium Kościoła”.

W rozmowie z niemiecką agencją KNA teolog z Tybingi zapowiedział, że ze względu na poufny charakter nie ujawni treści listu.

Na początku marca br. Küng w otwartym liście zaapelował do Franciszka o podjęcie dyskusji na temat dogmatu o papieskiej nieomylności. Napisał, że dopiero wtedy będzie możliwa prawdziwa odnowa Kościoła w obszarach takich jak: porozumienie między wyznaniami, wzajemne uznanie urzędów, Eucharystii, rozwody, święcenia kapłańskie kobiet, celibat czy katastrofalny brak kapłanów.

Krytyczny wobec Kościoła, 88-letni obecnie Küng uchodzi w środowiskach liberalnych za jednego z najwybitniejszych współczesnych teologów niemieckojęzycznych. W grudniu 1979 r. Kongregacja Nauki Wiary odebrała mu prawo nauczania w imieniu Kościoła katolickiego. Decyzja ta stanowiła punkt kulminacyjny wieloletniego konfliktu, którego podłożem było podważanie przez tego teologa nieomylności papieża i podstawowych zasad chrystologii. Od 28 lat ten urodzony w Szwajcarii teolog angażuje się w dialog między religiami świata; jest też inicjatorem międzyreligijnego projektu Weltethos (Etyka globalna) i do marca 2013 r. przewodniczył fundacji o tej samej nazwie. Jest też autorem licznych książek, z których część przetłumaczono łącznie na 32 języki, w tym również na polski.

Dogmat o nieomylności papieża ogłoszono na I Soborze Watykańskim w 1870 za pontyfikatu Piusa IX. Głosi on pełną nieomylność biskupa Rzymu we wszystkich aspektach wiary i obyczajów, gdy przemawia on oficjalnie „ex cathaedra”. Jego praktyczne znaczenie jest stosunkowo niewielkie. Jak dotychczas, oparł się na nim Pius XII, ogłaszając w 1950 r. dogmat o wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny w konstytucji apostolskiej „Munificentissimus Deus”.

Ogłoszenie dogmatu wywołało silne sprzeciwy wśród części ojców soborowych oraz innych duchownych i teologów katolickich. Najbardziej zagorzali przeciwnicy nowego dogmatu z niemieckim teologiem Josephem Döllingerem na czele na znak protestu zerwali łączność z papiestwem i utworzyli oddzielny Kościół, który nazwali starokatolickim. Dziś jest to najmniejsze wyznanie chrześcijańskie, liczące ok. pół miliona wiernych, a wśród tworzących je wspólnot są Kościół polskokatolicki i Polski Narodowy Kościół Katolicki w USA i Kanadzie.