Franciszkanie: decyzję senatorów uznaliśmy za znak Bożej Opatrzności

W Polsce rozpoczął się Rok Św. Maksymiliana Marii Kolbego, ustanowiony przez Senat Rzeczypospolitej Polskiej. Tymczasem w zakonie franciszkańskim od 14 sierpnia 2010 r. trwa także Rok Kolbiański.

Rzecznik prasowy Roku Kolbiańskiego, o. Marek Wódka przyznał w rozmowie z KAI, że franciszkanie przyjęli decyzję senatorów jako znak Bożej Opatrzności. Zakonnik przypomniał, że kilka miesięcy wcześniej franciszkanie rozpoczęli własną inicjatywę mającą na celu popularyzację postaci o. Maksymiliana. Owocem tego jest Rok Kolbiański, będący odpowiedzią na wezwanie Prymasa Polski kard. Stefana Wyszyńskiego z 1972 roku: „Nie gaście ducha Ojca Maksymiliana”. W przekonaniu o. Wódki, jest to również wezwanie skierowane nie tylko do kontynuatorów dziedzictwa o. Maksymiliana, ale do całej społeczności naszej ojczyzny.

– W swoim dokumencie parlamentarzyści przede wszystkim zwrócili uwagę na to, że Maksymilian jest obrońcą godności człowieka. Następnie – wzorem cnót; autorytetem moralnym, którego tak bardzo nam dzisiaj brakuje; bohaterem o heroicznej odwadze – był zdolny oddać życie za drugiego człowieka. O. Kolbe był również wychowawcą. Troszcząc się o losy ojczyzny aktywnie uczestniczył w życiu społecznym – wylicza o. Wódka.

Franciszkanin podkreślił też, że senatorowie zwrócili także uwagę na to, iż Maksymilian był człowiekiem nowoczesnym i kreatywnym. Jako pierwszy w Polsce zbudował rozgłośnię radiową. Jest też prekursorem prasy katolickiej, czyli ewangelizacji przez media. Myślał również o założeniu telewizji katolickiej.

– I wreszcie, senatorowie przypomnieli o tym, że o. Kolbe jest obywatelem świata. Nie zamykał się tylko do zatroskania o losy Polski i wiary w swojej ojczyźnie. Pozostawił założony przez siebie prężnie działający Niepokalanów i udał się na misje do Azji, aby również tam głosić Chrystusa. Był zatroskany w sensie globalnym o każdego człowieka – dodał zakonnik. Wyznał, że dla niego o. Maksymilian jest świętym, który potrafi pogodzić nawał pracy ze skupieniem i tym, co jest niezbędne w pracy apostolskiej – modlitwą.