Fundacja Grupa Proelio: sprzeciwiamy się obowiązkowej permisywnej edukacji seksualnej w szkołach

Obowiązkowa, permisywna edukacja seksualna ma od września 2025 r. zastąpić w szkołach nieobowiązkowe wychowania do życia w rodzinie” – alarmuje Grupa Proelio i zachęca do sprzeciwu wobec tych planów.

Od 1 września 2025 r. w szkołach realizowany ma być nowy przedmiot – edukacja zdrowotna, którego elementem ma być edukacja seksualna. Niedawno, w wywiadzie dla Polsat News, Minister Edukacji Barbara Nowacka poinformowała, że nowy przedmiot ma być obowiązkowy.

„Seksualność jest jedną z najważniejszych i najbardziej intymnych sfer życia każdego człowieka. Jednocześnie bardzo mocno powiązana jest z systemem wyznawanych wartości, dlatego jakakolwiek ingerencja w tą sferę w ramach zajęć edukacyjnych powinna odbywać się w porozumieniu i za zgodą  rodziców. Art. 48 Konstytucji gwarantuje, że <<rodzice mają prawo do wychowania dzieci zgodnie z własnymi przekonaniami>>. Dotychczas to prawo było szanowane – wychowanie do życia w rodzinie było przedmiotem nieobowiązkowym. Jeśli rodzice uważali, że poruszane treści stoją w sprzeczności z tym, jak chcą wychowywać dziecko, mogli nie posyłać go na zajęcia. Oburza to, że rząd planuje zmianę podejścia i łamanie praw rodziców” – komentuje Zbigniew Kaliszuk z fundacji Grupa Proelio.

Zbigniew Kaliszuk jednocześnie przestrzega przed treściami, które mogą być przekazywane dzieciom i młodzieży w ramach nowego przedmiotu:

„Zamiary rządu odnośnie treści, które będą przekazywane w ramach edukacji zdrowotnej, jasno pokazuje to, że pokierowanie zespołem opracowującym podstawę programową powierzono seksuologowi prof. Zbigniewowi Izdebskiemu, który od lat propaguje wizję seksualności, w której najważniejsza jest przyjemność realizowana w oderwaniu od jakichkolwiek wartości. Zachęca do podejmowania współżycia seksualnego niepowiązanego z uczuciem i relacją z drugą osobą, do masturbacji, nie dostrzega szkodliwości pornografii. Uważa, że przyjemność seksualna może być zaspakajana nawet kosztem życia dziecka – jeśli w wyniku dążenia do przyjemności seksualnej pocznie się dziecko, przekonuje że kobieta powinna mieć prawo je zabić.

Drugim „ekspertem” od edukacji seksualnej w zespole odpowiedzialnym za „edukację zdrowotną” jest Antonina Kopyt – całkowicie podzielająca podejście prof. Izdebskiego do seksualności i na co dzień współpracująca z fundacją Sexedpl

Antonina Kopyt przekonuje w swoich mediach społecznościowych, że zajęcia z edukacji seksualnej powinny być obowiązkowe, bo podczas nich <<jedynie przekazujemy wiedzę>>. Tyle, że to nie jest prawda. Nie da się uczyć „obiektywnie” o seksualności, w oderwaniu od sfery wartości. Nie da się uciec choćby od oceny podejmowania współżycia seksualnego w wieku nastoletnim, podejmowania współżycia seksualnego poza kontekstem relacji i miłości, masturbacji, pornografii, aborcji, czy stosunków homoseksualnych.

W jednym z wywiadów pani Kopyt skrytykowała podstawy programowe zajęć z wychowania do życia w rodzinie jako nacechowane światopoglądowo. Nie spodobało się jej m.in. to, że uczniowie mają poznać argumenty za inicjacją seksualną w małżeństwie, a nie mieli poznawać argumentów za inicjacją seksualną poza małżeństwem.  To prawda, treści przedmiotu wychowanie do życia w rodzinie zachęcają do wstrzemięźliwości seksualnej w wieku nastoletnim i umiejscawiają nauczanie o seksualności w kontekście przygotowania do małżeństwa i życia w rodzinie. Odejście od takiego podejścia nie będzie oznaczało jednak, że szkoła zacznie nauczać „neutralnie”. Skutkiem takiego kierunku zmian będzie to, że treści przedmiotu podejmującego problematykę seksualności oparte zostaną na zupełnie innym światopoglądzie, w którym seksualność oderwana jest od jakichkolwiek zasad i wartości.

<<Ostatnio czepiałam się pisania w książkach dla dzieci o tym, że seks powinien być zawsze i koniecznie połączony z miłością. No bo czy powinien? Ja nie wiem. Dla kogoś pewnie tak, a dla kogoś pewnie nie. I tak może być. Ja tu nie jestem od zasad moralnych. Jedyne bez czego nie można uprawiać seksu to zgoda>> – pisała Pani Kopyt w swoich mediach społecznościowych. To typowe podejście propagowane jest przez tzw. „edukatorów seksualnych”. Treści, które przekazują, sprowadzają się do uczenia młodzieży, że współżycie seksualne w nastoletnim wieku jest ok, byle było dobrowolne i z zastosowaniem antykoncepcji. Niektórzy edukatorzy wręcz zachęcają nastolatków do podejmowania aktywności seksualnej. Tymczasem nastoletnia młodzież przeważnie nie jest gotowana na możliwe skutki przedwczesnego współżycia seksualnego. Edukatorzy seksualni nie tylko bagatelizują możliwe skutki biologiczne (bywa, że antykoncepcja zawodzi), ale całkowicie przemilczają to, że niedojrzałe zachowania seksualne niosą za sobą też skutki psychiczne, moralne i społeczne, mogą prowadzić do zranień i lęków emocjonalnych, poczucia krzywdy, wyrzutów sumienia, cierpienia czy zniszczonych więzi z samym sobą, z drugim człowiekiem i Bogiem oraz utrudniać zbudowanie szczęśliwego i wiernego małżeństwa i rodziny w przyszłości.

Co więcej, treści oraz formy przekazu podczas zajęć z edukacji seksualnej często naruszają wrażliwość i wartości dużej części dzieci i młodzieży. Tłumaczenia, jaka pozycja jest najlepsza na pierwszy raz oraz jak zadbać o przyjemność seksualną partnera – to przykłady treści poruszanych w książce dla młodzieży o edukacji seksualnej wydanej przez fundację Sexedpl, z którą współpracuje pani Kopyt.  Częstą praktyką na zajęciach prowadzonych przez seksudaktorów są  ćwiczenia z nakładania prezerwatywy, podręczniki do zajęć z edukacji seksualnej są pełne niemal pornograficznych treści.

Edukatorzy seksualni bardzo lubią uzasadniać to, jakie treści przekazują, tym, że dzisiaj młodzież coraz wcześniej podejmuje inicjację seksualną. Wychodzą z założenia, że trzeba to zaakceptować i do tego dostosować program zajęć oraz formę komunikacji. Nie biorą przy tym pod uwagę tego, że pomimo obniżania się wieku inicjacji seksualnej, ciągle większość młodzieży nie podejmuje współżycia i – co za tym idzie – program zajęć powinien być tak skonstruowany, aby przypadkiem nie „rozbudzać” seksualnie tej większości, ani nie naruszać jej wrażliwości i wartości. Ale nawet, jeśli współżycie seksualne podejmowaliby wszyscy nastolatkowie, nauczyciele nie powinni zakładać, że trzeba pogodzić się z tą sytuacją i starać się jedynie, by młodzież minimalizowała ryzyko związane z seksem. Rolą wychowawców (nauczycieli, rodziców) jest stawianie młodzieży mądrych wymagań i jasne wskazywanie, co jest dla nich dobre, a co złe.” – mówi Zbigniew Kaliszuk.

„Jaki piękny podstęp! No, pokażcie tego, kto podniesie rękę na pomysł Nowackiej” – zachwycała się dziennikarka Onetu, gdy Minister Nowacka ogłosiła wprowadzenie edukacji seksualnej, kryjąc się za tarczą w postaci troski o zdrowie dzieci.  Niestety, cała debata o edukacji seksualnej wygląda podobnie. Jej propagatorzy nie są zainteresowani uczciwą debatą o programie i formie zajęć – wiedzą bowiem, że gdyby uczciwie przedstawić temat, wielu rodziców (i to wcale nie jakiś bardzo konserwatywnych) przestałoby popierać ich plany.

Propagatorzy permisywnej edukacji seksualnej prawie nigdy nie odnoszą się więc do zarzutów, które stawiamy odnośnie treści i formy zajęć. Zamiast tego próbują wmawiać, jakobyśmy nie chcieli uczyć dzieci bronienia się przed przemocą seksualną i stawiania granic; nie zauważali, że młodzi coraz wcześniej podejmują współżycie seksualne oraz formułują inne podobne kłamstwa.

To powinno powiedzieć wszystko: jeśli planowana edukacja seksualna ma być taka dobra dla dzieci, dlaczego chce się ją wprowadzić podstępem i dlaczego jej orędownicy nie chcą uczciwie o niej rozmawiać?” – podsumowuje Zbigniew Kaliszuk

Fundacja Grupa Proelio przygotowała apel „NIE dla deprawacji seksualnej w szkołach!” pod którym podpisało się już 36 tysięcy osób. Można do niego dołączyć na stronie proelio.pl.