Fundacja Św. Józefa KEP otworzyła wystawę nt. prewencji wykorzystania seksualnego

„Poznaj. Reaguj. ZadbajMY o godne dzieciństwo” – to tytuł wystawy na temat prewencji wykorzystania seksualnego, która została otwarta w ramach ogólnopolskiej kampanii Dzieciństwo bez Przemocy w Kolektywnej Instytucji Kultury „Prześwit” w Warszawie. Wystawa powstała z inicjatywy Fundacji Św. Józefa KEP oraz Centrum Godności Dziecka przy Ukraińskim Uniwersytecie Katolickim we Lwowie.

Zebranych na otwarciu wystawy przywitał ks. Piotr Studnicki, pełnomocnik zarządu Fundacji Św. Józefa KEP. Zaznaczył, że wystawa grafik ukraińskiej artystki Uliany Krekhovets jest elementem międzynarodowego projektu na temat prewencji i wpisuje się w ogólnopolską kampanię Dzieciństwo bez Przemocy.

Ivanka Rudakevych, koordynatorka projektów Centrum Godności Dziecka przy Ukraińskim Uniwersytecie Katolickim we Lwowie, zaznaczyła, że w Centrum Godności zrodził się pomysł, by we współpracy z krajami Europy Środkowo-Wschodniej stworzyć projekt, który będzie służył ochronie dzieci i młodzieży. „Możemy zrobić coś wspólnie. Nie tylko Ukraina, ale też inne kraje. Chcieliśmy połączyć ekspertów z różnych krajów, by stworzyć kurs online” – powiedziała Rudakevych. Tak powstał Kurs „SAFEGUARDING”, którego istotnym elementem stały się grafiki Uliany Krekhovets, które można oglądać na wystawie.

Marta Titaniec, prezeska Fundacji Św. Józefa KEP, powiedziała, że choć kurs powstał z myślą o pracownikach struktur kościelnych, to wykracza poza świat Kościoła i „dotyczy wszystkich, którym leży na sercu los dzieci”.

Uliana Krekhovets – pisarka ikon, graficzka i twórczyni wystawy – opowiedziała o procesie tworzenia grafik. Rok wcześniej pracowała nad tym, by w formie artystycznej przedstawić doświadczenia wojny. Podczas procesu twórczego coraz bardziej docierał do niej ogrom krzywd, których doznają dzieci.

Przy współpracy z Ivanką stworzyła grafiki, które stały się narzędziem wyrazu treści Kursu „SAFEGUARDING”. Opowiadają one historie osób, które doświadczyły w życiu trudnych sytuacji – nie tylko wykorzystania. Prace zostały one naniesione na ok. 100 T-Shirtów, by pokazać, że problem wykorzystania i dramat dzieci dotyka wielu ludzi: mężczyzn, kobiet i dzieci, których mijamy na ulicach. Wystawa „Poznaj. Reaguj. ZadbajMY o godne dzieciństwo” ma to uzmysłowić i zachęcić do sięgnięcia po kurs online, by zaangażować się na rzecz najbardziej bezbronnych.

Na koniec briefingu otwierającego głos zabrała Monika Sajkowska – przewodnicząca Krajowej Kolacji na rzecz Ochrony Dzieci. Powiedziała, że ta wystawa i kurs wpisują się w ogólnopolską kampanię Dzieciństwo bez Przemocy. Wyraziła swoją wdzięczność, że także Konferencja Episkopatu Polski włączyła się w tę kampanię.

Więcej informacji o Kursie „SAFEGUARDING” znajdziesz TUTAJ.

Wystawę można obejrzeć do 27 października w Kolektywnej Instytucji Kultury „Prześwit” przy ul. Freta 39 w Warszawie, w godzinach od 16:00 do 20:00. Wstęp wolny.

Po otwarciu wystawy odbył się panel dyskusyjny, w którym wzięły udział przedstawicielki środowisk, które zajmują się ochroną dzieci i młodzieży. Głos zabrały: Monika Sajkowska – przewodnicząca Krajowej Koalicji na rzecz Ochrony Dzieci, Karolina Bućko – przewodnicząca Państwowej Komisji ds. przeciwdziałania wykorzystywaniu seksualnemu małoletnich poniżej 15 lat, Krystyna Shabat – szefowa Centrum Godności Dziecka przy Ukraińskim Uniwersytecie Katolickim we Lwowie, Marta Titaniec – prezeska Fundacji Świętego Józefa. Panel poprowadził Tomasz Królak z Katolickiej Agencji Informacyjnej.

W jego trakcie poruszono wiele różnych tematów dotyczących prewencji przemocy wobec dzieci. Jak zaznaczyła Marta Titaniec to ważny symbol, gdy przy jednym stole zasiadają przedstawiciele różnych środowisk: państwowych, kościelnych i pozarządowych, by wspólnie rozmawiać na temat ochrony dzieci i młodzieży.
Monika Sajkowska mówiła o znaczeniu ogólnopolskich kampanii na rzecz zmiany świadomości Polaków w sprawie ochrony dzieci. Jak przykład skuteczności tego typu działań przypomniała, że w ciągu ostatnich 20 lat o ponad połowę spadł odsetek Polaków popierających wychowanie poprzez kary cielesne. Podkreśliła, że tak edukacja jak i zmiany prawne mają wpływ na świadomość ogółu.

Karolina Bućko podkreśliła, że ważna jest nie tylko zmiana prawa, ale też jego egzekwowania. Wyraziła swój żal, że wciąż jest wiele miejsc, które nie egzekwują prawnie nałożonych zakazów pracy z dziećmi. Zaznaczyła, że w obliczu przemocy wobec dzieci musi reagować nawet nadmiernie, niż przymykać oczy na krzywdę.

W kontekście ochrony dzieci panelistki poruszyły kwestię tzw. „Ustawy Kamilka”. Marta Titaniec wyraziła swoją radość, że jest dokument, który ustala standardy dla wszystkich podmiotów, wobec których Kościół nie jest traktowany ani jako uprzywilejowany, ani zdegradowany, ale jako jeden z wielu.

Monika Sajkowska zaznaczyła, że pojawia się opór wobec standardów ochrony małoletnich i oskarżenia o utrudnianie pracy z dziećmi i młodzieżą. Porównała to do kontroli na lotnisku: nikt się jej nie dziwi i każdy uznaje ją jako wyraz troski o podróżujących. Tak samo trzeba patrzeć na standardy ochrony małoletnich.

Karolina Bućko mocno podkreśliła, że standardy dotyczą dorosłych. To ich rolą jest zgłaszać nieprawidłowości i krzywdę, to oni są odpowiedzialni za dzieci i młodzież, do których należy docierać z różnoraką pomocą.

Krystyna Shabat przedstawiła z perspektywy Ukrainy podejście do kwestii przemocy wobec dzieci. Według badań sprzed wojny z Rosją skala przypadków agresji wobec dzieci nie różniła się od tej notowanej za Zachodzie Europy. Zauważyła, że dzieci z rejonu Europy Środkowo-Wschodniej mają podobne podejście do dorosłych: to oni mają zawsze racje i należy się ich szukać. Nie potrafią one zawalczyć o swoje bezpieczeństwo.

Wojna przyniosła jednak nowe zagrożenia dla dzieci. Po pierwsze dzieci mają duży kontakt z treściami pełnymi przemocy. Wynika to z niskich kompetencji korzystania z narzędzi online. Po drugie, gdy wojna się skończy, do domów wrócą dorośli, którzy przeszli przez gehennę walk i zabijania. Sami mogli się znieczulić na różne formy agresji. Shabat zaznaczyła, że konieczne jest budowanie standardów ochrony i uczenie dzieci, jak reagować na różne formy przemocy.