Gdańsk: ostatnie pożegnanie Alojzego Szablewskiego

Na cmentarzu w Gdańsku-Oliwie spoczął w piątek 5 maja działacz PRL-owskiej opozycji Alojzy Szablewski. Uroczystościom pogrzebowym przewodniczył metropolita gdański abp Sławoj Leszek Głódź.

Podczas Mszy pogrzebowej w kościele Matki Bożej Fatimskiej w Gdańsku-Żabiance stwierdził, że po osobach zmarłych pozostają dwie rzeczy: pamięć i miłość. „Pamięć i miłość po panu Alojzym Szablewskim zostaje bardzo bogata. Bardzo bogate życie i bogate życie w miłość, zwłaszcza do Ojczyzny. A pamięć i miłość po takich osobach jak śp. Alojzy Szablewski, to nasza tożsamość narodowa” – stwierdził kaznodzieja. Przypomniał, że zmarły „dążył zawsze do zgody, do jedności, ale prawdę nazywał prawdą, a kłamstwo – kłamstwem”.

„Wiedział, że przyszłość Polski może być zbudowana tylko na fundamencie prawdy. Był bardzo twardy, wymagający i uparty. Taka postawa sprawiła, że nigdy się nie ugiął pod wpływem wielu nacisków” – powiedział arcybiskup. Zwrócił przy tym uwagę, że Alojzy Szablewski był bardzo zaangażowany w życie religijne. „Potrafił połączyć miłość do Boga z miłością do Ojczyzny. W latach 70’ wraz z innymi stoczniowcami budował na Przymorzu kościół NMP Królowej Różańca Świętego oraz wspierał budowę sanktuarium MB Fatimskiej na gdańskiej Żabiance. W swoim kościele parafialnym regularnie uczestniczył we Mszach św. i nabożeństwach fatimskich, które szczególnie umiłował” – przypomniał abp Głódź.

W uroczystościach pogrzebowych udział wzięli przedstawiciele rządu oraz delegacje NSZZ „Solidarność”. Alojzy Szablewski pochowany został na cmentarzu w Gdańsku-Oliwie.

Śp. Alojzy Szablewski urodził się 4 VII 1925 r. w Tczewie. W czasie II wojny światowej był żołnierzem Armii Krajowej i walczył w powstaniu warszawskim. W roku 1950 został karnie wydalony z wojska za, jak to określili funkcjonariusze UB, „fanatyczną postawę religijną”. W 1952 r. został zatrudniony jako projektant w Biurze Projektowo-Konstrukcyjnym Stoczni Gdańskiej im. Lenina. W trakcie pracy skończył studia na Politechnice Gdańskiej na Wydziale Budowy Okrętów.

Uczestniczył w pamiętnych strajkach na wybrzeżu w grudniu 1970 r. W czerwcu 1976 brał udział w proteście w Stoczni Gdańskiej. W 1979 r. uczestniczył w manifestacji w rocznicę Grudnia ’70, a w 1980 – w rocznicę uchwalenia Konstytucji 3 maja. W sierpniu 1980 uczestniczył w pamiętnym strajku w Stoczni Gdańskiej, a w miesiąc później został członkiem prezydium „Solidarności”.

Brał udział w pracach związanych z powstaniem Pomnika Poległych Stoczniowców. Zaraz po wybuchu stanu wojennego w grudniu 1981 uczestniczył w strajku – został wówczas przewodniczącym Komitetu Strajkowego. Jego postawa jako przewodniczącego uratowała stoczniowców przed niepotrzebnym przelewem krwi.

Gdy Polska przeszła przemianę ustrojową w 1990, Szablewski przeszedł na emeryturę, ale nadal służył narodowi: w latach 1991-95 działał w Zjednoczeniu Chrześcijańsko-Narodowym, a w latach 1996-2000 – w Ruchu Odbudowy Polski. Od 1991 do 1993 r. był posłem na Sejm RP.

W 2006 r. „za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, za osiągnięcia w pracy zawodowej i społecznej” otrzymał Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, a w 2016 r. prezydent Andrzej Duda odznaczył go Krzyżem Wolności i Solidarności.

Zmarł 2 maja w wieku 91 lat.