Gniezno: pięciu alumnów PWSD przyjęło święcenia diakonatu

Pięciu alumnów Prymasowskiego Wyższego Seminarium Duchownego w Gnieźnie przyjęło w niedzielę 5 maja w katedrze gnieźnieńskiej święcenia diakonatu. Rozpoczynająca się wraz z nimi posługa traktowana jest jako bezpośrednie przygotowanie do święceń kapłańskich.

W uroczystej Mszy św. celebrowanej pod przewodnictwem bp. seniora Bogdana Wojtusia uczestniczyła wspólnota seminaryjna z rektorem ks. kan. Przemysławem Kwiatkowskim, najbliżsi i przyjaciele wyświęcanych, a także księża proboszczowie ich rodzinnych parafii.

Przed zwyczajowym pouczeniem bp Wojtuś nawiązał do pytania, jakie w czytanej tego dnia Ewangelii Jezus trzykrotnie stawia Szymonowi: czy mnie miłujesz? „To pytanie Jezus stawia dzisiaj także wam” – mówił biskup do kandydatów.

Wskazał też na odwagę z jaką apostołowie mimo zakazów nauczali i dawali świadectwo o zmartwychwstaniu Jezusa.

„Trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi. Niech wam to Słowo Boże towarzyszy i niech będzie dla was światłem” – mówił bp Wojtuś.

Po pouczeniu kandydaci wyrazili gotowość przyjęcia wszystkich zadań wynikających ze święceń diakonatu. Następnie odśpiewano Litanię do Wszystkich Świętych, po której nastąpił kulminacyjny moment święceń – nałożenie przez biskupa rąk na głowę każdego z wyświęcanych. Nowi diakoni nałożyli też przysługujący im strój liturgiczny – stułę i dalmatykę. Otrzymali również Księgę Ewangelii.

W przeddzień święceń, podczas uroczystych nieszporów sprawowanych w kaplicy seminaryjnej pod przewodnictwem rektora PWSD ks. kan. Przemysława Kwiatkowskiego, klerycy złożyli wyznanie wiary i podpisali stosowne dokumenty.

„Jeśli chcecie to zakładajcie stuły szerokie na pół metra, ale miejcie jeszcze szerzej otwarte ramiona. Wykonujcie głębokie pokłony, ale niech zawsze towarzyszy temu pokłon dla Tej Potęgi, która jest nad człowiekiem” – wskazał przyszłym diakonom ks. Kwiatkowski.

Mówił im także, aby nigdy nie wstydzili się prosić Boga o błogosławieństwo i pomoc.

„W czasie święceń wypowiecie swoje: chcę. Grzeszny, kruchy człowiek może powiedzieć Bogu: tak, chcę, ale tylko z Bożą pomocą. Nigdy nie wstydźcie się wzywać Bożej pomocy, jakkolwiek daleko byście od Boga nie odeszli!” – prosił.

Diakon to najniższy stopień sakramentu święceń kapłańskich (dwa wyższe stopnie to prezbiter, czyli ksiądz oraz biskup). Diakonat jest zazwyczaj przygotowaniem do przyjęcia święceń prezbiteratu. Diakoni mają mniejsze niż księża uprawnienia: mogą udzielać chrztu, rozdawać Komunię świętą, czytać Ewangelię, przewodniczyć nabożeństwom (ale nie Mszy św.), sprawować sakramentalia i prowadzić pogrzeby.

Strój liturgiczny diakona jest inny niż księdza. Zamiast ornatu diakoni noszą dalmatykę (jest nieco krótsza) lub albę ze stułą przewieszoną przez lewe ramię, spiętą u dołu.

W okresie letnim diakoni odbywać będą praktyki duszpasterskie. Ich posługa będzie obejmowała: katechizację, głoszenie homilii, pracę w biurze parafialnym, sprawowanie sakramentów świętych i przewodniczenie liturgii zmarłych, a także współpracę i prowadzenie spotkań z różnymi grupami, ruchami, organizacjami i stowarzyszeniami katolickimi.