Gorzów Wlkp.: Gorzowskie Koło Towarzystwa Pomocy im. św. Brata Alberta ma 25 lat (zapowiedź)

Msza św., spektakl, spotkanie jubileuszowe w Wojewódzkiej i Miejskiej Bibliotece Publicznej oraz prezentacja książki pt. „Drogą Brata Alberta. 25-lecie Gorzowskiego Koła Towarzystwa Pomocy im. św. Brata Alberta”, uczczony zostanie 18 i 20 kwietnia jubileusz 25-lecia gorzowskiej placówki pomocowej.
W intencji Towarzystwa i jego podopiecznych 18 kwietnia, Mszę św. o godz. 12.30 w kościele pw. Matki Bożej Różańcowej przy ul. Strażackiej odprawi bp Paweł Socha.

O godz. 14 w Domu Strażaka odbędzie się spotkanie, podczas którego klerycy Teatru Seminaryjnego „Zdumienie” Wyższego Seminarium Duchownego w Paradyżu przedstawią spektakl Sławomira Mrożka pt. „Zabawa”.
Natomiast 20 kwietnia o godz. 16 rozpoczną się obchody jubileuszowe w sali audytoryjnej Wojewódzkiej i Miejskiej Biblioteki Publicznej. W programie przewidziano wystąpienie przewodniczącego Zarządu Głównego Towarzystwa we Wrocławiu dr Bohdana Aniszczyka oraz prezesa Koła Gorzowskiego Stanisława Żytkowskiego.
O działalności Koła Gorzowskiego mówić będzie Sylwia Krasińska, kierownik Schroniska dla Bezdomnych Mężczyzn.

W ramach jubileuszu odbędzie się prezentacja książki pt. „Drogą Brata Alberta. 25-lecie Gorzowskiego Koła Towarzystwa Pomocy im. św. Brata Alberta”. Bezdomni uczą się samodzielności prowadząc własne gospodarstwa w mieszkaniach chronionych. Towarzystwo zapewnia im wszechstronną pomoc, przede wszystkim w znalezieniu zatrudnienia.
Twórcy Gorzowskiego Koła twierdzą, że praca psychologiczno-terapeutyczna z ludźmi bezdomnymi powinna przebiegać w sposób pozwalający na jak najszybsze odchodzenie od bezdomności i znajdowanie miejsca w społeczeństwie. Każdego roku latem w ramach praktyki wakacyjnej jako wolontariusze w schronisku pracują klerycy Wyższego Seminarium Duchownego w Paradyżu pomagając bezdomnym także przez wsparcie psychologiczne i duchowe.

Brat Albert Chmielowski ur. się w 1845 r. w Igołomi k. Krakowa. Brał udział w powstaniu styczniowym, po którym dostał się do niewoli. Studiował malarstwo, ale porzucił karierę artystyczną. W 1888 r., już jako franciszkanin, założył Zgromadzenie Braci Albertynów, a trzy lata później Sióstr Albertynek, opierając je na regule św. Franciszka z Asyżu.

Zgromadzenia albertyńskie zajmowały się opieką nad bezdomnymi i ubogimi. Brat Albert zakładał tzw. ogrzewalnie i przytuliska miejskie. Organizował również pomoc dla sierot, nieuleczalnie chorych i niepełnosprawnych. Zmarł w 1916 r. w Krakowie. Jan Paweł II beatyfikował go w 1983 r., a następnie uznał świętym w 1989 r.