Homilia Papieża podczas kanonizacji Indianina

Meksyk potrzebuje swych Indian, a Indianie potrzebują Meksyku! – powiedział Jan Paweł II w homilii Mszy św., podczas której ogłosił świętym Jana Diego. Publikujemy pełny tekst wystąpienia.

*1.* „Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie!” (Mt 11, 25).
Drodzy bracia i siostry!
Te słowa Jezusa z Ewangelii dzisiejszej stanowią dla nas szczególne zaproszenie do wielbienia i dziękczynienia Bogu za dar pierwszego świętego rdzennego mieszkańca kontynentu amerykańskiego.
Z wielką radością pielgrzymowałem do tej Bazyliki w Guadalupe, maryjnego serca Meksyku i Ameryki, aby ogłosić świętość Juana Diego Cuauhtlatoatzina, prostego i skromnego Indianina, który oglądał słodkie i pogodne oblicze Dziewicy z Tepeyac, tak drogiej ludom Meksyku.
*2.* Dziękuję za miłe słowa, jakie skierował do mnie kard. Norberto Rivera Carrero, Arcybiskup Meksyku, jak i za gorącą gościnność mężczyzn i kobiet tej Archidiecezji Prymasowskiej. Wszystkich serdecznie pozdrawiam. Pozdrawiam również serdecznie Kardynała Ernesto Corripio Ahumadę, emerytowanego Arcybiskupa Meksyku i pozostałych Kardynałów, Biskupów meksykańskich, z Ameryki, Filipin i z innych miejsc na świecie. Równocześnie dziękuję szczególnie Panu Prezydentowi i Władzom cywilnym za ich obecność na tej uroczystości.
Bardzo serdecznie pozdrawiam dzisiaj licznych mieszkańców, przybyłych z różnych regionów kraju, przedstawicieli różnych grup etnicznych i kultur, które tworzą bogatą i różnorodną rzeczywistość meksykańską. Papież zapewnia was o swej bliskości, o swoim głębokim szacunku i podziwie, i wita po bratersku w imię Pana.
*3.* Jaki był Juan Diego? Dlaczego Bóg właśnie jego sobie upatrzył? Księga Eklezjastyka (Mądrości Syracha), jak słyszeliśmy, uczy nas, że „wielka jest potęga Pana i przez pokornych bywa chwalony” (3, 20). Również słowa św. Pawła, wygłoszone podczas tej uroczystości ukazują ten Boży sposób realizacji zbawienia „Bóg wybrał właśnie to, co nie jest szlachetnie urodzone według świata i wzgardzone (…); tak, by się żadne stworzenie nie chełpiło wobec Boga” (1 Kor 1, 28. 29).
Wzruszająca jest lektura guadalupańskich opowieści, napisanych delikatnie i pełnych czułości. Dziewica Maryja, Służebnica, „która wielbi Pana” (Łk 1, 46) ukazuje się w nich Juanowi Diego jako Matka prawdziwego Boga. Daje mu jako znak bezcenne róże, a on, pokazując je Biskupowi, odkrywa wymalowany na swoim płaszczu błogosławiony obraz Naszej Pani.
„Wydarzenie guadalupańskie – jak zaznaczył episkopat meksykański – oznaczało początek ewangelizacji o żywotności, która przekroczyła wszelkie oczekiwania. Orędzie Chrystusa za pośrednictwem Jego Matki przejęło główne elementy kultury tubylczej, oczyściło je i nadało im ostateczny, zbawczy sens” (14.05.2002, nr 8). W ten sposób Guadalupe i Juan Diego mają głęboki sens kościelny i misyjny, i stanowią wzorzec doskonale inkulturowanej ewangelizacji.
*4.* „Pan patrzy z nieba, widzi wszystkich synów ludzkich” (Ps 33 [32], 13) – recytowaliśmy za Psalmistą, wyznając jeszcze raz naszą wiarę w Boga, który nie zważa na różnice ras czy kultur. Przyjmując chrześcijańskie orędzie bez wyrzekania się swojej tożsamości indiańskiej, Juan Diego odkrył głęboką prawdę nowego człowieczeństwa, w którym wszyscy są wezwani, aby być dziećmi Bożymi w Chrystusie. Ułatwił w ten sposób owocne spotkanie dwóch światów i stał się twórcą nowej tożsamości meksykańskiej, głęboko związanej z Panną z Guadalupe, której metyskie oblicze wyraża Jej duchowe macierzyństwo, obejmujące wszystkich Meksykanów. Dlatego świadectwo jego życia powinno pobudzać do budowania narodu meksykańskiego, szerzenia braterstwa między wszystkimi jego dziećmi i sprzyjać coraz bardziej pojednaniu Meksyku ze swymi źródłami, swymi wartościami i tradycjami.
To szlachetne zadanie budowania Meksyku lepszego, bardziej sprawiedliwego i solidarnego wymaga współpracy wszystkich. W sposób szczególny konieczne jest dzisiaj wspieranie ludności tubylczej w jej słusznych dążeniach, szacunek i obrona prawdziwych wartości każdej grupy etnicznej. Meksyk potrzebuje swoich Indian, a Indianie potrzebują Meksyku!
Drodzy bracia i siostry wszystkich grup etnicznych Meksyku i Ameryki! Wynosząc dzisiaj postać Indianina Juana Diego pragnę zapewnić was o bliskości Kościoła i Papieża wobec was wszystkich, obejmując was z miłością i zachęcając do przezwyciężania z nadzieją trudnych sytuacji, które przeżywacie.
*5.* W tym decydującym momencie dziejów Meksyku, przekroczywszy już próg nowego tysiąclecia, mężnemu wstawiennictwu św. Juana Diego polecam radości i nadzieje, lęki i obawy ukochanego narodu meksykańskiego, którego noszę głęboko w moim sercu.
Błogosławiony Juanie Diego, dobry i chrześcijański Indianinie, którego prosty lud uważał zawsze za świętego męża! Prosimy Cię, pomagaj Kościołowi pielgrzymującemu w Meksyku, aby stawał się coraz bardziej ewangelizacyjny i misyjny. Dodawaj otuchy biskupom, wspieraj kapłanów, rozbudzaj nowe i święte powołania, pomagaj wszystkim, którzy poświęcają swoje życie sprawie Chrystusa i szerzeniu Jego Królestwa.
Błogosławiony Juanie Diego, mężu wierny i prawdziwy! Polecamy Ci naszych braci i siostry świeckich, aby czując się powołani do świętości, przepajali wszystkie środowiska życia społecznego duchem ewangelicznym. Błogosław rodzinom, umacniaj małżonków, wspieraj pragnienia rodziców, by po chrześcijańsku wychowywać dzieci. Spójrz łaskawie na ból tych, którzy cierpią na ciele lub na duszy, na tych, którzy cierpią z powodu ubóstwa, samotności, wykluczenia lub zacofania. Niech wszyscy, rządzący i rządzeni, działają zawsze według wymogów sprawiedliwości i w poszanowaniu godności każdego człowieka, aby w ten sposób umacniał się pokój. Ukochany Juanie Diego, „orle, który mówisz”! Ukaż nam drogę, która prowadzi nas do Dziewicy, Czarnej Madonny z Tepeyac, aby przyjęła nas do głębi swego serca, gdyż jest Ona kochającą i współczującą Matką, która prowadzi do prawdziwego Boga. Amen