III. Ogólnopolska Pielgrzymka Ludzi Gór na Jasną Górę

„O wierze, która przenosi góry” to hasło III. Pielgrzymki Ludzi Gór na Jasną Górę. Jednocząca alpinistów, taterników, ratowników górskich i miłośników gór oraz ich rodziny.  – Będziemy modlić się za wszystkich wspinaczy, także tych, którzy zostali w górach – podkreślił o. Krzysztof Wendlik, paulin, organizator wydarzenia.

– To są ludzie, którzy nie tylko się wspinają, ale też dokumentują wszystko co z turystyką, wspinaczką i ogólnie z górami się wiąże – zaznaczył o. Krzysztof Wendlik, paulin, organizator pielgrzymki.  –  Zaznaczył że centralnym punktem pielgrzymki jest Msza św. celebrowana w Kaplicy Matki Bożej.  – Następnie, jak na towarzystwo górskie przystało, spotkamy się jeszcze przy wspólnym stole – dodał z uśmiechem paulin.

Pielgrzymi, doświadczeni wspinacze, podkreślali, że w górach czują obecność Boga i Aniołów Stróżów. Paweł Palus, instruktor taternictwa i alpinizmu, od ponad 50 lat chodzi po górach. – W tym czasie udało nam się wyszkolić kolejne pokolenia, które kochają góry – zauważył.

Paweł Palus, uczestnik trzynastu wypraw zaczynał na Jurze Krakowsko-Częstochowskiej, następnie zapisał się do Klubu Wysokogórskiego. Na początku były to góry w Europie, a następnie wyjazdy do Afryki, Ameryki Południowej.  – W moim zakładzie pracował Jurek Kukuczka. Razem z nim byłem też na wyprawie. Jego droga, jak wiadomo, poszła dużo dalej – wspomniał Palus dodając, że ten wybitny taternik, alpinista i himalaista, był jednym z gości na jego weselu.

Przyznał również, że wspinacze w sytuacja trudnych, często odnoszą się do „siły wyższej”, w przypadku osób wierzących, jest to Pan Bóg. – Ta bliskość jest bardziej naturalna, nie jesteśmy rozproszeni światem zewnętrznym, który nas otacza. Pomimo tego, że jesteśmy sami, jest z nami ktoś jeszcze – wyjawił odnosząc się do Aniołów Stróżów.

Ryszard Kowalewski, artysta z Gdańska, przyznał, że góry to jego świat. – Dwa lata po tym, jak kard. Wojtyła został papieżem, z przyjacielem weszliśmy na dwa dziewicze siedmiotysięczne szczyty. Flagę, którą wynieśliśmy na szczyt postanowiliśmy wręczyć papieżowi – wyznał. – Czerwień była z opakowania śpiwora, a biel z opakowania na żywność, bardzo starannie to wyszyłem – wspominał.

Joachim Przebierała z Harcerskiego Klubu Taternickiego w Katowicach, zauważył, że aby przekazać młodemu pokoleniu miłość do Gór, należy być obok drugiego człowieka, przebywać z nim. Przypomniał też, że pierwszymi ludźmi, którzy powinni przekazać coś dzieciom, są rodzice. – To oni powinni pokazać, że jest jedna, druga, czy trzecia dobra droga, a co wybierze dziecko, to już jego decyzja – zauważył Przebierała.

Pielgrzymka Ludzi Gór, zwyczajem wspinaczy, zakończy się wspólnym spotkaniem przy stole, któremu towarzyszyć będą przyjacielskie rozmowy.

Pierwsze wejście Polaków na najwyższe góry świata odnotowano już w roku 1939. Po udanej wyprawie mało kto przypuszczał, że na kolejną trzeba będzie poczekać ćwierć wieku. Wojna i władze powojennej Polski skutecznie wstrzymały rozwój himalaizmu do 1974 r. W 1978 r. Polscy wspinacze zdobyli dwa, będące ostatnimi z niezdobytych dotąd szczytów masywu Kangchendzongi.

W czasie kiedy Polacy nie mogli wyjeżdżać w Himalaje, większość ośmiotysięczników została już zdobyta w porach cieplejszych. Wspinacze wyjeżdżali często wchodzić na dziewicze szczyty innych pasm.

Lata 80-te to czas kiedy himalaiści z Polski podjęli wyzwanie dotychczas nieosiągalne: wejście na ośmiotysięczniki w porze zimowej. Najlepszym podsumowaniem dokonań Polaków w latach 80-tych będzie fakt, że wszystkie pierwsze zimowe wejścia tego dziesięciolecia na ośmiotysięczniki były dziełem polskich wspinaczy. Po kilkunastu mniej efektownych latach, XXI wiek znów przyniósł sporo osiągnięć Polaków w dziedzinie himalaizmu.