Inauguracja roku akademickiego w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie

Trzeba „nieustannie uczyć się budowania wspólnoty z Bogiem i z ludźmi” – powiedział 19 października biskup pelpliński Ryszard Kasyna podczas inauguracji nowego roku akademickiego w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie.

Uroczystość rozpoczęła Msza św. w bazylice katedralnej, pod przewodnictwem biskupa Ryszarda Kasyny.

W homilii hierarcha apelował za św. Janem Pawłem II, aby nie poddawać się lękom, które niesie życie. Za wzór dał patrona dnia bł. ks. Jerzego Popiełuszkę, prosząc go, „by umacniał nas w prawdzie i w miłości”, gdyż „wziął on na serio Ewangelię Jezusa Chrystusa”.

Inaugurację kontynuowano w Bibliotece Diecezjalnej. Liczni goście, w tym parlamentarzyści, samorządowcy, rektorzy wyższych uczelni, duszpasterze oraz rodzice alumnów, wysłuchali przemówienia inauguracyjnego rektora seminarium. Ks. prof. dr hab. Wojciech Pikor podkreślił kontekst historyczny tegorocznej inauguracji związany z setną rocznicą odzyskania przez Polskę niepodległości. Duchowny przypomniał, że pelplińskie seminarium ma swój wkład w podtrzymywanie polskości i walkę o wolność. Przykładem są alumni, którzy zanim w 1920 roku wrócili do seminarium, brali udział w wojnie polsko-bolszewickiej.

Podczas uroczystości immatrykulowano dziewięciu nowych kleryków, którzy tworzą rok pierwszy pelplińskiej uczelni.

Do tematyki powrotu Pomorza do Polski nawiązywał również podczas wykładu inauguracyjnego prof. Cezary Obracht-Prondzyński.

W słowie zamykającym inaugurację biskup Ryszard Kasyna zachęcał, żeby „nie czekać na dogodną chwilę, ale nieustannie uczyć się budowania wspólnoty z Bogiem i z ludźmi”. Hierarcha za papieżem Franciszkiem apelował, aby duchowni i kandydaci do kapłaństwa strzegli się „światowości”, która często „burzy życie duchowe i kapłańskie”.

Każdego roku pelplińskie seminarium duchowne uroczyście rozpoczyna nowy rok działalności 20 października lub w pobliżu tej daty, nawiązując do tzw. „Pelplińskiej Jesieni 1939 roku”, gdy Niemcy wymordowali wielu mieszkańców Kociewia, w tym prawie wszystkich księży pracujących w Pelplinie.