Jarosław: wychowankowie i współpracownicy wspominali śp. ks. Franciszka Rząsę – duszpasterza młodzieży oraz inicjatora wielu dzieł charytatywnych

Pod hasłem „Młodzież w sercu ks. Franciszka Rząsy” w Jarosławiu wspominanego zmarłego w 2020 r. wieloletniego duszpasterza młodzieży oraz inicjatora wielu dzieł ewangelizacyjnych i charytatywnych. Spotkanie zgromadziło kilkadziesiąt osób w różny sposób związanych z ks. Rząsą – głównie poprzez założony przez niego Ruch Apostolstwa Młodzieży Archidiecezji Przemyskiej. W 1991 został mianowany przez Jana Pawła II Kapelanem Jego Świątobliwości.

Spotkanie odbyło się w sobotę 8 czerwca w jarosławskim Ośrodku Kultury i Formacji Chrześcijańskiej (tzw. Opactwie), którego pierwszym dyrektorem był ks. Rząsa. Wydarzenie rozpoczęło się od Mszy św. sprawowanej przez abpa Adama Szala.

Snując refleksję na temat Niepokalanego Serca Maryi, metropolita przemyski określił ks. Franciszka Rząsę człowiekiem „zafascynowanym Matką Najświętszą”. – Począwszy od pierwszej placówki, w której pracował jako wikariusz w Polańczyku, gdzie cześć odbiera Matka Boża Pięknej Miłości, tak wiele dzieł podejmował w ciągu swojego życia ukierunkowanych na Chrystusa, ale także na Jego Matkę. To właśnie w jego sercu zrodziła się myśl o pielgrzymce pieszej na Jasną Górę i wiele innych dzieł, które przybliżały ludzi do Pana Boga i do Matki Najświętszej – mówił.

W dalszej części spotkania swoimi wspomnieniami o ks. Rząsie dzielili się jego współpracownicy oraz wychowankowie.

– Miłość do młodzieży i energię, żeby w kapłaństwie pójść w tym kierunku, zobaczyłem u ks. Franciszka. Nikt mi tego nie pokazał tak jak on – wspominał ks. Jan Mazurek, który poznał ks. Franciszka jeszcze w seminarium. Później pracowali razem w Opactwie w Jarosławiu, a ks. Jan został następcą ks. Rząsy jako moderator Ruchu Apostolstwa Młodzieży.

– Mieszkałem z księdzem Franciszkiem przez dwa lata. Widziałem jak pracował, jak się modlił, głosił kazania. Przegadaliśmy noce. Za co go cenię: nieprzeciętną gorliwość, miłość do Kościoła, autentyczną pobożność i innowacyjność duszpasterską. Jego kreatywność była niesamowita. W tym człowieku był wielki duch i wielka miłość do Pana Boga – opowiadał ks. Mazurek.

O motywach powołania Grup Apostolskich (później RAM-u) mówiła Teresa Lorenz. – Zauważył, że jest grupa młodzieży, która nie mogła znaleźć się w Ruchu Światło-Życie ze względu na wiek, ponieważ tam jest określona formacja. Trudno, żeby 20-latek pojechał na pierwszy stopień z dziećmi 14-letnimi. Tę przestrzeń wypełnił ks. Franciszek – powiedziała.

Ks. Franciszek Rząsa urodził się 15 grudnia 1942 r. w Łowisku koło Niska (obecnie diecezja rzeszowska). Chrzest przyjął 26 grudnia w kościele parafialnym w Górnie. W czerwcu 1967 r. otrzymał święcenia kapłańskie z rąk ks. bp. Bolesława Taborskiego. Jako wikariusz w pracował Polańczyku i Słocinie.

Na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim zdobył doktorat z filozofii. Był wykładowcą w seminariach duchownych w Przemyślu i Sandomierzu.

Był jednak przede wszystkim duszpasterzem. Wiele lat pracował z młodzieżą studiującą i pracującą. Stworzył duszpasterstwo dla studentów Akademii Rolniczej w Zalesiu k. Rzeszowa. Będąc diecezjalnym duszpasterzem młodzieży, w 1984 r. przeszczepił do diecezji przemyskiej Grupy Apostolskie, które 10 lat wcześniej w Krakowie utworzył ks. Antoni Sołtysik z inicjatywy kard. Karola Wojtyły. W Przemyślu przyjęły one nazwę Ruch Apostolstwa Młodzieży.

Ks. Rząsa przyczynił się do powstania kilku ośrodków rekolekcyjnych, niejednokrotnie również pracując fizycznie na budowach. To on w czerwcu 1987 r., wraz z grupą świeckich z duszpasterstw młodzieży i turystycznego ustawił na Tarnicy – najwyższym szczycie Bieszczadów – 7-metrowy krzyż. Metalowe elementy oraz piasek i cement wnieśli na górę i postawili konstrukcję pod osłoną nocy, ze względu na represje komunistyczne. Krzyż ten upamiętniał wyprawę na Tarnicę ks. Karola Wojtyły 5 sierpnia 1953 r. Ustawiono go natomiast w dniu rozpoczęcia trzeciej wizyty Jana Pawła II w Polsce, 7 czerwca 1987 r.

Ks. Franciszek był także inicjatorem wielkopiątkowych dróg krzyżowych na Tarnicę, które zapoczątkował już w stanie wojennym. Ich tradycja przetrwała do dziś.

Szczególną troską ks. Rząsa ogarniał potrzebujących. W 1991 r. przyczynił się do powstania Fundacji Pomocy Młodzieży „Wzrastanie”. Jej rozwój pozwolił zadbać również o ludzi dorosłych i starszych, wymagających szczególnej opieki. W 2003 r. przy ul. Sanowej w Jarosławiu otworzył schronisko dla bezdomnych mężczyzn. Miejsce to nazwano Przystanią Matki Bożej Jasnogórskiej, ponieważ w tym czasie w diecezji i samym Jarosławiu trwała peregrynacja kopii obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej. Z czasem obiekt był rozbudowywany.

Udało się otworzyć Zakład Opiekuńczo-Pielęgnacyjny, a w 2017 r. Hospicjum im. św. Jana Pawła II. Całość przyjęła wspólną nazwę: Dom Ulgi w Cierpieniu im. św. Jana Pawła II. Było to wotum dziękczynne za kanonizację papieża.

Ks. Rząsa był także pierwszym dyrektorem Ośrodka Kultury i Formacji Chrześcijańskiej, tzw. Opactwa, w Jarosławiu, rozpoczynając w tym miejscu m.in. praktykę rekolekcji ignacjańskich. Pracował również jako proboszcz w Sośnicy Jarosławskiej i Brzozowie oraz jako dziekan dekanatu brzozowskiego. Był cenionym rekolekcjonistą.