Jasna Góra: 38. Pielgrzymka Unii Apostolskiej Kleru

Na Jasnej Górze trwa XXXVIII Pielgrzymka Unii Apostolskiej Kleru Najświętszego Serca Pana Jezusa w Polsce (w skrócie Unii Apostolskiej Kleru – UAK). Biskupi i księża z całego kraju przybyli tu, by przed rozpoczęciem dorocznych rekolekcji, dokonać wyboru nowych władz krajowych oraz zawierzyć UAK Najświętszej Maryi Pannie.

Unia gromadzi duchownych diecezjalnych (diakonów, prezbiterów i biskupów), którzy pragną żyć we wzajemnej życzliwości i świadczyć sobie wzajemną pomoc.

– Staramy się być na bieżąco z tym, co jest w programie duszpasterskim Kościoła w Polsce – powiedział ks. Zdzisław Lec, dyrektor krajowy UAK w Polsce, wyjaśniając temat rekolekcji. – Staramy się również, by Serce Pana Jezusa było w centrum, dlatego również tego dotykać będzie tematyka wykładów – dodał.

Jak podkreślił bp Henryk Ciereszko, Jasna Góra od wielu lat jest miejscem ich spotkań. Wyjaśnił, że już poprzednicy obecnych hierarchów kościelnych wybrali Kaplicę Matki Boże jako miejsce swoich corocznych spotkań. – To miejsce, Jasna Góra, jest podstawowym odniesieniem dla Unii Apostolstwa Kleru, dlatego z radością spotykamy się tutaj – dodał biskup. Przyznał także, że tematyka podejmowana na rekolekcjach UAK zazwyczaj odnosi się do zagadnień dotykających życia kapłańskiego, nawiązują też do hasła roku duszpasterskiego, poruszane są sprawy życia Kościoła, życia wspólnoty kapłańskiej. – A także nasze, czyli uczestników Unii – dodał bp Ciereszko. – Naszą rodziną jest rodzina Kościoła, wspólnota kapłanów i świeckich, wszystkich, którzy jesteśmy wszczepieni w Kościół i w różnym wymiarze tu się odnajdujemy – wyjaśnił. Wspomniał także, że choć każdy ma rodzinę, z której się wywodzi, to we wspólnocie kapłańskiej ten wymiar rodzinności także się przejawia.

Ks. Zdzisław Lec podkreślił, że księża należący do Unii dążą do rozwoju duchowego, do świętości, wzorując się właśnie na Sercu Chrystusa. Służą temu comiesięczne spotkania, tzw. „Wieczerniki”, gdzie poprze z adorację, wspólną modlitwę umacniają się duchowo, a poprzez wymianę doświadczeń, umacniają braterskie więzi międzyludzkie, które potrzebne są księżom, zwłaszcza proboszczom parafii na wsi, jako osobom, które zrezygnowały z założenia własnej rodziny na rzecz służby wiernym. Dodał także, że jednym z zadań UKR jest wspieranie i pomoc biskupowi. – Żeby duchowieństwo gromadziło się wokół niego – wyjaśnił.

Ks. Tomasz Rusiecki posługę dyrektora UAK pełnił przez 12 lat (dyrektor wybierany jest na 3-letnią kadencję. Maksymalnie do piastowania urzędu można być wybranym czterokrotnie). – Unia czyli jedność, zjednoczenie. To wyraża się w kapłańskim braterstwie. Apostolska oznacza, że nie można ciągle myśleć o sobie, potrzebne jest braterstwo. Trzeba więź z innymi kultywować, rozwijać i pogłębiać – podkreślił kapłan. – Jeśli sprawy mają się właśnie w taki sposób, to każdy kapłan dla drugiego kapłana jest bratem. Dążenie do jedności wśród kapłanów, które nie opiera się na teoriach, ale żywej relacji, wynikającej z faktu, że jesteśmy ludźmi – dodał. Podsumowując podkreślił także, że to braterstwo należy pielęgnować, budować i odnawiać.

Ks. Eugeniusz Wieczorek emerytowany proboszcz z parafii św. Piotra i Pawła w Częstochowie powiedział, że uczestnictwo w Unii to dobrowolne zobowiązanie, którego sednem jest otwarcie na drugiego człowieka. – Potrzebujemy siebie nawzajem, ponieważ drugi człowiek obok jest bardzo ważny, zwłaszcza ten, który poda rękę i będzie pomocą dla drugiego – dodaje kapłan.

Na rozpoczęcie pielgrzymki odbyło się Zgromadzenie Krajowe Unii Apostolskiej Kleru. Diecezjalni Dyrektorzy dokonali wyboru Dyrektora i Radnych Krajowych. Dyrektorem na kolejną kadencję ponownie wybrany został ks. Zdzisław Lec.

Unia Apostolska Kleru wywodzi się z Francji, gdzie po rewolucji francuskiej pojawiła się potrzeba zgromadzenia we wspólnocie księży diecezjalnych. W Polsce pojawiła się na przełomie XIX i XX wieku. Dziś UAK jest odpowiedzią na potrzeby kapłanów, w dużej mierze proboszczów wiejskich parafii, którzy często posługują w pojedynkę poprzez możliwość systematycznych spotkań w duchu braterskim, by dzielić się swoimi doświadczeniami. Dyrektor międzynarodowy rezyduje w Rzymie, kolejne struktury to te krajowe, a następnie diecezjalne.