48. Kongregacja Odpowiedzialnych Ruchu Światło-Życie

Pod hasłem „Kościół żywy” na Jasnej Górze trwa dwudniowa 48. Kongregacja Odpowiedzialnych Ruchu Światło-Życie. To jednocześnie inauguracja nowego roku formacyjnego. Światło-Życie jest jednym z ruchów odnowy Kościoła według nauczania Soboru Watykańskiego II. Gromadzi ludzi różnego wieku i powołania m.in. młodzież, dorosłych, jak również kapłanów czy członków instytutów świeckich. Powstał w Polsce, ale od lat rozwija się również za granicą, m.in. na Słowacji, Ukrainie, Litwie, Białorusi, Belgii, w USA, a nawet w Chinach.

Podstawowym celem Ruchu Światło-Życie jest formowanie dojrzałych i w pełni świadomych Chrześcijan, czyli wychowanie Nowego Człowieka, który swoją wiarą i posługą będzie ożywiać wspólnotę Kościoła. Ruch pragnie to uczynić, przy pomocy formacji w małych grupach powstałych przy parafiach.

– Formacja w naszym ruchu jest bardzo ważna – podkreśla bp Krzysztof Włodarczyk, delegat Episkopatu Polski ds. Ruchu Światło-Życie i zauważa, że chodzi o rozbudzenie świadomości wiary. – Przez formację budujemy w sobie świadomość chrztu świętego czyli rozpoczęcia życia we wspólnocie Kościoła i na tej bazie budujemy swoje życie duchowe – przypomina bp Włodarczyk. Dodaje, że dziś wyzwaniem nie tylko dla oazowiczów jest „świadomość bycia w Kościele i bycia Kościołem oraz odwaga dawania świadectwa”. Przy czym, jak wyjaśnia, „nie chodzi o wielkie głoszenie, ale o wyraźne opowiadanie się po stronie Chrystusa, o autentyzm wiary i osobiste zaangażowanie”.

Delegat Episkopatu Polski ds. Ruchu Światło-Życie zauważa, że w charyzmacie tej wspólnoty najważniejsze są: rozważanie Słowa Bożego i nauki Kościoła poprzez czytanie jego dokumentów, które są interpretacją znaków czasów; życie sakramentalne i diakonia czyli konkretna służba w Kościele. – Najważniejsze w tym wszystkim jest to, by nie zamknąć się we własnej grupie, ale wyjść do świata i być otwartym na inne wspólnoty. Rywalizacja jest ważna, ale tylko przez jak największą służbę innym, przez zaangażowanie, ale w służbie – podkreślił biskup.

W jasnogórskim spotkaniu udział biorą również oazowicze z zagranicy. Dużą grupę stanowią Ukraińcy, ale są też np. przedstawiciele Litwy. Krzysztof i Bożena przyjechali z okolic Wilna. Są pierwszą parą rejonową i równocześnie krajową. – Chcemy zaczerpnąć tu oazowego ducha i korzystać z jego owoców, by przekazywać to bogactwo Domowemu Kościołowi na Litwie, który wciąż się tam rozwija. Jest nas już ok. 120 małżeństw – mówili.

W odniesieniu do tematu Kongregacji jej uczestnicy podkreślają, że razem chcą budować Kościół i dawać o nim świadectwo. Renata z Rzeszowa zauważyła, że czuje się Kościołem i choć może nieudolnie, ale stara się nim być. Robert z Jasła przypomniał, że Kościół żywy to my, wszyscy ludzie, którzy go tworzą. – Kościół-świątynia to jedno, a my musimy budować żywy Kościół. Chrystus za nas oddał życie i zaprasza nas do swojego Kościoła, wskazując, że we wspólnocie Kościoła osiąga się cel naszego życia, czyli zbawienie wieczne – powiedział przedstawiciel Domowego Kościoła czyli gałęzi rodzinnej ruchu.

Sobota i niedziela to główne dni Kongregacji Odpowiedzialnych Ruchu Światło-Życie. Dziś refleksję nad wizją Kościoła wg papieża Franciszka podjął prof. Aleksander Bańka z Uniwersytetu Śląskiego, delegat Kościoła w Polsce na synod o synodalności oraz członek rady KEP ds. apostolstwa świeckich, elementy teologii żywego Kościoła u ks. Franciszka Blachnickiego, inicjatora ruchu oazowego, przybliżał o. Bartłomiej Parys, misjonarz werbista posługujący w Irlandii, o roli Maryi w budowaniu Kościoła żywego będzie jeszcze mówił ks. prof. Janusz Lekan, wykładowca KUL. Mszy św. dziś przewodniczył abp Wacław Depo, metropolita częstochowski.

Podczas wieczornej liturgii nieszporów nastąpi błogosławieństwo nowo przyjętych członków Stowarzyszenia Diakonia Ruchu Światło-Życie i stowarzyszenia Unii Kapłanów Chrystusa Sługi.

Cel Ruchu Światło-Życie jest osiągany poprzez realizację programu formacyjnego. Każdy uczestnik Ruchu po ewangelizacji, prowadzącej do przyjęcia Jezusa Chrystusa jako swego Pana i Zbawiciela, uczestniczy w formacji w grupie uczniów Jezusa, a następnie we wspólnocie diakonijnej, podejmując konkretną służbę w Kościele i świecie. Ewangelizacja – katechumenat – diakonia, to trzy etapy drogi formacyjnej Ruchu Światło-Życie na wszystkich poziomach formacji.

Struktura ruchu jest zgodna ze strukturą Kościoła. Małe grupy do których należą uczestnicy Ruchu, zasadniczo tworzą jego wspólnotę w parafii. Wspólnoty Ruchu utrzymują ze sobą łączność spotykając się na Dniach Wspólnoty. Odpowiedzialność za całość Ruchu sprawuje Moderator Generalny Ruchu Światło-Życie. Każdy moderator pełni swą posługą wraz z zespołem diakonii. Kapłani w Ruchu spełniają rolę moderatorów, a nie należący do niego – opiekunów. Spoczywa na nich odpowiedzialność za duchową formacją uczestników Ruchu i eklezjalność wspólnot.

Początki historii Ruchu sięgają pierwszej oazy, która odbyła się w r. 1954. Ruch Światło-Życie rozwinął się z oaz – rekolekcji zamkniętych prowadzonych metodą przeżyciową. Przed rokiem 1976 Ruch był znany pod nazwą „Ruch oazowy”, „Ruch Żywego Kościoła”. Twórcą oazy, założycielem Ruchu i pierwszym moderatorem krajowym był Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki.