Jasna Góra: Pielgrzymka Zakonu Rycerzy i Szpitalników św. Łazarza z Jerozolimy

W średniowieczu skutecznie krzewili wiarę i kulturę medyczną, walczyli z trądem, a dziś podejmują walkę z „trądami cywilizacyjnym” jak odrzucenie, bieda czy bezdomność. Na Jasnej Górze odbyła się 1. Pielgrzymka Zakonu Rycerzy i Szpitalników św. Łazarza z Jerozolimy, nazywanych popularnie lazarystami. Organizacja ta, znana w świecie, obecnie swój rozwój przeżywa także w polskich diecezjach.

Eucharystii na zakończenie dwudniowego spotkania przewodniczył bp Stanisław Jamrozek z Przemyśla. W homilii zachęcał lazarystów do głoszenia na co dzień Ewangelii przede wszystkim postawą wobec drugiego człowieka, wypełnianiu Słowa Bożego swoim życiem. – Niech przestrzeganie Słowa Bożego w całej rozciągłości będzie świadectwem dla świata, który często idzie w drugą stronę, ale my jesteśmy tym wyzwaniem dla świata. Nawiązując do patrona zakonu św. Łazarza, wskrzeszonego przez Jezusa, podkreślił, że i nas Jezus zaprasza „byśmy wstali, poszli i posługiwali, pocieszali tych, którzy na tę pociechę czekają” – mówił kaznodzieja.

Podczas Mszy św. odbyła się uroczysta pierwsza inwestytura Wielkiego Przeoratu Polski Rycerskiego i Szpitalnego Zakonu św. Łazarza z Jerozolimy. Do zakonu włączono czterech postulantów z komandorii podkarpackiej. Nowo przyjęci otrzymali: miecz symbolizujący „walkę z niesprawiedliwością, chorobą i cierpieniem tego świata”, płaszcz i krzyż jako znaki Bożej miłości. Damy i kawalerowie ubrani są w charakterystyczne stroje: czarny płaszcz z zielonym krzyżem maltańskim na lewym ramieniu.

Kapelani ks. prał. Józef Bar i ks. prał. Józef Kubalewski zostali promowani do rangi kapelana komandora Zakonu. W poczet kapelanów Zakonu Rycerzy i Szpitalników św. Łazarza z Jerozolimy został przyjęty bp Stanisław Jamrozek, bp pomocniczy arch. przemyskiej. Bp Jamrozek mianowany został protektorem duchowym komandorii podkarpackiej.

Zakon Rycerski i Szpitalny św. Łazarza z Jerozolimy to instytucja historyczna. Jego celem jest uczestnictwo w misji Kościoła przez promocję wiary chrześcijańskiej we wszystkich jej aspektach: duchowym, kulturalnym, społecznym i charytatywnym.

Codzienna działalność lazarystów skupia się przede wszystkim na wymiarze charytatywnym – wyjaśnia ks. Józef Bar, kapelan komandor Wielkiego Przeoratu Polski. – Powołaliśmy do istnienia Centrum Hospicyjno-Opiekuńcze, które ma w swoich zadaniach różne cele, ale głównie opiekę nad człowiekiem od naturalnego poczęcia do naturalnej śmierci – daje przykład działalności ks. Bar.

Zakon został założony w Ziemi Świętej podczas I wyprawy krzyżowej w 1098 r., a swą nazwę wziął od biblijnego Łazarza. To właśnie jemu lazaryści dedykowali większość swych szpitali i kościołów. Lazaryci byli jedyną organizacją w średniowieczu zajmującą się opieką nad trędowatymi. I dlatego od nazwy zakonu pochodzą słowa „lazaret” i „leprozorium”.

W samej Europie na przełomie XIII i XIV w. zliczono około 20 tys. specjalistycznych instytucji opieki medycznej, z których większość należała do zakonu św. Łazarza.

Św. Jadwiga Śląska sprowadziła lazarystów w 1323 r. do Wrocławia i do Środy Śląskiej, gdzie założyli pierwsze na ziemiach polskich szpitale. Dotarli także na tereny Wielkopolski i na Pomorze Zachodnie. W XIV w. mnisi św. Łazarza zarządzali lazaretami przy wszystkich większych miastach. Do dzisiaj jedno z osiedli Poznania nosi nazwę Święty Łazarz, a we Wrocławiu znakiem tamtych czasów jest gotycki kościół zakonny św. Łazarza. Za swoją dobroczynną działalność zakon był doceniany przez władców Polski. Władysław III Warneńczyk, protektor Zakonu św. Łazarza we wspólnocie polsko-węgierskiej, oddał życie za wiarę chrześcijańską pod Warną w 1444 r., w czasie krucjaty przeciwko Turkom.

Obecnie Wielki Przeorat Polski tworzą komandorie kujawsko-pomorska i podkarpacka. W skład zakonu wchodzą duchowni przeorzy i kapelani oraz kawalerowie i damy – świeccy członkowie, żyjący w zgodzie z zasadami chrześcijańskiej wiary i miłosierdzia wobec innych.