Jastrząb koło Radomia świętuje 600-lecie powstania

Zainaugurowano obchody 600-lecie miejscowości Jastrząb w powiecie szydłowieckim. 6 stycznia celebrowana była msza święta w miejscowym kościele pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela, a wcześniej odbyła się uroczysta sesja Rady Gminy. Okolicznościowy referat o historii miejscowości wygłosił ks. dr Albert Warso z watykańskiej Kongregacji Nauki Wiary.

Ks. proboszcz Zbigniew Tuchowski poinformował, że parafia trzymała od Stolicy Apostolskiej przywilej odpustu zupełnego w Roku Jubileuszu 600-lecia miejscowości założonej przez biskupów krakowskich. Łaskę odpustu będzie można uzyskać przez najbliższy rok pod zwykłymi warunkami. – Dzisiaj zostało to ogłoszone w czasie mszy świętych. Przeniesiony został również odpust z 24 na 26 czerwca, bowiem 24 czerwca będzie obchodzona uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa – powiedział ks. Tuchowski.

Andrzej Bracha, wójt Gminy Jastrząb powiedział, że inauguracja 600-lecia miejscowości nastąpiła w uroczystość Objawienia Pańskiego. – Chcieliśmy godnie rozpocząć ten jubileusz. Rozpoczęliśmy również przygotowania do odzyskania praw miejskich, które utraciliśmy w XIX wieku. Mieszkańcy wzięli udział w powstaniu styczniowym i właśnie za udział w tym zrywie straciliśmy status miasta – powiedział wójt gminy Andrzej Bracha.

Decyzją Zarządu Województwa Mazowieckiego gmina Jastrząb otrzymała okolicznościowy Medal Pamiątkowy „Pro Masovia”. W obchodach udział wzięli m.in. posłowie Anna Kwiecień, Marek Suski, Dariusz Bąk i Andrzej Kosztowniak oraz starostowie i wójtowie okolicznych gmin.

Jastrząb został założony w pierwszym dziesięcioleciu rządów biskupich w Krakowie Wojciecha Jastrzębca, a ten objął to biskupstwo w 1412 r. W Jastrzębiu stał drewniany dwór biskupi, który został zbudowany przez młynarza i cieślę Marcina. Krakowski biskup Zbigniew Oleśnicki dokonał lokacji miasta, albo ją ponowił. Do 1789 roku Jastrząb stanowił własność biskupów krakowskich, a w 1869 roku, decyzją władz carskich, utracił prawa miejskie.

W chwili powstania Jastrząb został włączony do parafii w pobliskich Gąsawach, gdzie znajdował się pierwotny kościół drewniany Wszystkich Świętych. Oleśnicki przeniósł parafię do Jastrzębia w 1434 r. i w roku następnym postawił tam drewniany kościół św. Jana Chrzciciela, który miał poświęcić w 1435 r. On też dołączył do ustanowionej parafii w Jastrzębiu sąsiednie Gąsawy z kościołem, od tej pory już filialnym. Kościół w Gąsawach rozebrano w 1906 r. Drewniany kościół w Jastrzębiu spłonął w 1676 r., ale już w roku następnym, na miejscu spalonego, dzięki staraniom i funduszom parafian została wybudowana nowa murowana świątynia.

Proboszczowie parafii aż do 1878 r. rezydowali przy kościele filialnym w Gąsawach, a w Jastrzębiu ich wikariusze. W 1820 r. kościół był już bardzo zniszczony, ale dopiero w 1869 r. poddano go remontowi. Coraz wyraźniej była też dostrzegana potrzeba budowy nowego kościoła. Stało się to możliwe dopiero na początku XX w. Plany pod budowę kościoła sporządził architekt Jarosław Wojciechowski, a budowę rozpoczął ks. Antoni Kasprzycki. Gdy tylko otrzymał to probostwo postanowił zbudować nowy kościół. Jednak budowa taka wymagała tzw. „najwyższego zezwolenia”. Niższe rangą władze mogły zezwolić tylko na remonty i mniejsze przeróbki. Komitet parafialny – pouczony przez proboszcza – prosił o zgodę na „przeróbkę”. Ostatecznie ze starego kościoła pozostało tylko prezbiterium i zakrystia, całość zaś świątyni miała pięciokrotnie większe rozmiary. Budowę rozpoczęto w 1909 r. Kontynuowali ją kolejni proboszczowie: ks. Leon Tarło, ks. Leon Wojciechowski i ks. Wincenty Michalski.

Obecny kościół składa się z prezbiterium i zakrystii pochodzących z XVII w. i dwudziestowiecznej nawy głównej z transeptem. Dedykacji kościoła dokonał bp Paweł Kubicki 25 sierpnia 1931 roku. Kolejne przebudowy miały miejsce w latach czterdziestych i pięćdziesiątych XX w. staraniem ks. Piotra Figurskiego.