Jedność chrześcijan – jedność Polaków

Od 18 do 25 stycznia w Kościele katolickim modlimy się za jedność chrześcijan. Temat ważny, ponieważ pochodzi od samego Chrystusa, od Jego modlitwy podczas Ostatniej Wieczerzy: 'jak Ty, Ojcze, we mnie, a Ja w Tobie, aby stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy’. To prawda, że wiele więcej nas łączy niż dzieli, ponieważ wszyscy chrześcijanie wierzymy w Bóstwo Jezusa Chrystusa, wszyscy widzimy Chrystusa w drugim człowieku, wszyscy jesteśmy w stanie oddać nasze życie, wymawiając imię Jezus jako ostatnie słowo, na wzór koptyjskich chrześcijan zamordowanych przez Państwo Islamskie rok temu. A więc ekumenizm miłosierdzia i krwi.

Zadajemy sobie konkretnie pytanie: co możemy robić, by współdziałać w sprawie jedności chrześcijan? Być może odpowiedź natychmiastowa brzmi następująco: starajmy się o jedność w naszej własnej rodzinie, jedność w pracy, jedność w życiu społecznym i politycznym. Cierpliwość wobec domowników, panowanie nad sobą, by nie denerwować się wobec cudzych i własnych błędów, zgodzić się i znosić z humorem małe, codzienne przeciwności tak często pojawiające się jak korki na naszych ulicach. Jednym słowem czy zdaniem pochodzącym od świętego Augustyna: 'in necessariis unitas, in dubiis libertas, in omnibus caritas’. Czyli, w rzeczach koniecznych trzeba zachować jedność, w rzeczach wątpliwych mamy wolność, we wszystkich trzeba postępować z miłością.

To zdanie wydaje się właściwe dla ludzi wierzących, ale tak naprawdę przydaje się  wszystkim, a szczególnie politykom. Nie jest moim zadaniem mówić o polityce, ale o rzeczach moralnych związanych z życiem politycznym. Uważam, że trzeba zawsze szanować ludzi, bez nienawiści, bez używania języka, który obraża. Chrześcijanin może być za lub przeciw różnym opcjom, nie ma dogmatów w polityce. Katolicy nie utożsamiają się z żadną partią, nie ma państwa konfesyjnego. In dubiis libertas. Czasami nie wiadomo, gdzie znajduje się granica wolności, czyli sprawy podlegające możliwości różnych wyborów. Dla niektórych wszystko jest polityką, osobiście tak nie uważam: istnieje granica, czasami cienka, gdzie jasne jest, że chodzi o sprawę polityczną, czyli ulegającą opini, czyli należącą do 'dubiis’.

We wszystkich sprawach miłość musi być. Teraz czytam po hiszpańsku pasjonującą biografię Lutra, Garcia-Villoslada, ponad tysiąc stron, gdzie można odkryć wielkość i słabość reformatora. Wielkość poprzez jego miłość do Pisma Świętego, jego słabość poprzez nienawiść do papieża. Tam gdzie człowiek nie miłuje, tam nie ma ducha Chrystusa, nie ma jedności. Chrześcijanin zawsze powinien być człowiekiem otwartym, człowiekiem dialogu, chętnym do spotkania i do słuchania racji innych ludzi. Ten, który przede wszystkim widzi u bliźniego 'diabła’ i tylko złe rzeczy, nie ma ducha Chrystusa. Ten, kto nie poda ręki przeciwnikowi nie zasługuje na to, by być uniwersalnym, czyli katolikiem.

Pamiętajmy hasło tego tygodnia: „Pojednanie – miłość Chrystusa przynagla nas”. Podczas Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan 2017 rozważany będzie biblijny tekst zaczerpnięty z 2. Listu do Koryntian 5,14–20. Tematy poszczególnych dni ekumenicznej oktawy są następujące: Dzień 1: Jeden umarł za wszystkich. Dzień 2: Nie żyjemy już dla siebie. Dzień 3: Już nikogo nie znamy według ciała. Dzień 4: To, co dawne, przeminęło. Dzień 5: Nastało nowe. Dzień 6: Bóg pojednał nas ze sobą. Dzień 7: Służba pojednania. Dzień 8: Pojednani z Bogiem.

Ks. Ignacy Soler

Ks. dr Ignacy Soler, urodzony w Alcañiz, w Hiszpanii (1955). Na Uniwersytecie Complutense w Madrycie ukończył studia matematyczne (1977). Stopień naukowy doktora nauk teologicznych uzyskał w 1983 na Uniwersytecie Navarry w Pamplonie. W 1981 został wyświęcony na kapłana prałatury personalnej Opus Dei. Od 1994 mieszka w Polsce.