Jedyna córka cesarza Akihito została najwyższą kapłanką

Sayako Kuroda – jedyna córka cesarza Japonii Akihito – została najwyższą kapłanką w sanktuarium sintoistycznym Ise. Jest to najważniejsza świątynia narodowej religii Japończyków. 48-letnia kobieta zastąpiła na tym stanowisku inną członkinię rodziny cesarskiej, 86-letnią Atsuko Ikedę, najstarszą siostrę władcy, która pełniła swój urząd 29 lat, do chwili, gdy rodzina poprosiła ją o ustąpienie.

Do zadań nowej arcykapłanki należeć będzie przede wszystkim odwiedzanie sanktuarium w roli przedstawicielki monarchy przy okazji świąt, z których najważniejsze jest Kanname-sai, obchodzone co roku w październiku. Przez cały ten miesiąc w świątyni zbiera się ofiary dla bogini słońca – Amaterasu Omikami, od której ma się wywodzić rodzina cesarska.

Kuroda pełniła już rolę specjalnej kapłanki w latach 2012-13, gdy pomagała sędziwej Ikedzie w czasie obrzędu Shikinen Sengu. Jest to odbywająca się co 20 lat uroczystość przeniesienia wizerunku bogini w nowe miejsce. W tym celu rozbiera się stare budynki świątynne i na ich miejsce są wznoszone nowe. Arcykapłanka prowadzi wówczas kapłanów do najświętszego miejsca sintoizmu. Od zakończenia II wojny światowej te najwyższe stanowiska w hierarchii sanktuarium pełnią członkowie rodziny cesarskiej.

Sayako Kuroda urodziła się 18 kwietnia 1969 jako ostatnie z trojga dzieci cesarza Akihito i cesarzowej Michiko i jedyna córka. W 1973 rozpoczęła naukę w szkołach Gakushūin, obejmujących przedszkole, szkoły podstawowe i średnie oraz Uniwersytet, który ukończyła w 1992 (Wydział Języka i Literatury Japońskiej). W tym samym roku rozpoczęła badania ornitologiczne w Instytucie Yamashina w Abiko w prefekturze Chiba, gdzie pracuje do tej pory. W latach 1998-2005 badała ptaki żyjące w ogrodach Pałacu Cesarskiego w Tokio i pałacu Akasaka. Sayako została pierwszą księżniczką japońską, która otrzymała wynagrodzenie za wykonaną pracę. 15 listopada 2005 poślubiła projektanta wnętrz Yoshikiego Kurodę, który nie miał żadnych związków z rodziną cesarką, przez co straciła zarówno tytuł, jak i przynależność do rodziny cesarskiej. Od tamtego czasu raz tylko – w kwietniu 2008 cesarz odwiedził rodzinę Kurodów w ich posiadłości.

Czytaj także: Misjonarz z Martyniki o Bożym Miłosierdziu

Sanktuarium Ise znajduje się w prefekturze Mie na wyspie Honsiu. Jest uważane na najświętsze miejsce sintoizmu i składają się na nie 123 mniejsze sanktuaria. Obecne budynki, postawione w 2013, są 62. konstrukcją, następne zostaną zbudowane w 2033. Dostępu do całego tego obszaru strzeże najwyższa kapłanka. Do miejsca, w którym przechowywane jest Święte Zwierciadło, przedstawiające Amaterasu, nie wolno wchodzić osobom świeckim ani turystom, którzy mogą oglądać jedynie dachy budynków centralnych, ukrytych za trzema wysokimi ogrodzeniami z drewna.

Sintoizm (lub szintoizm), czyli „droga bogów [lub bóstw]”, jest tradycyjną religią Japończyków, opartą na tamtejszej mitologii i odznaczającą się wielobóstwem (politeizmem) oraz wielką różnorodnością przejawów i kultów. Religia ta nie ma wspólnego kanonu, jednej organizacji ani świętych ksiąg. Do zakończenia II wojny światowej była ona podstawą agresywnej i szowinistycznej postawy władz japońskich a obok dominacji armii w życiu politycznym i panowania potężnych koncernów w gospodarce, sintoizm był jednym z filarów japońskiego militaryzmu aż do klęski Japonii w II wojnie światowej. Swoją funkcję utracił po wojnie, gdy cesarz oficjalnie uznał, że nie pochodzi od bóstw sintoistycznych.