Jerozolimskie wzgórze jednak nie zawali się

Jordańscy archeologowie, którzy przeprowadzili badania zagrożonej południowej ściany jerozolimskiego Wzgórza Świątynnego stwierdzili, że nie ma bezpośredniego zagrożenia, że mur się zawali.

Eksperci sugerują jednak, aby rozebrać część południowego muru, pochodzącego z czasów herodiańskich, wzmocnić strukturę kamienno-ziemną wzgórza, a następnie ponownie wstawić tam starożytne kamienie.
Jordański archeolog Raef Nijem, wicedyrektor Jordańskiego Komitetu Nadzoru Obiektów Wzgórza Świątynnego oświadczył, że „stabilność ściany południowej nie jest zachwiana”. „Zmiany w murze powstały na skutek czynników naturalnych – erozji wodnej, wykruszenia skały, utraty stabilizacji przez kamienie tworzące mur”, wyjaśnił ekspert.
Zmiany w strukturze południowej ściany Wzgórza Świątynnego znajdują się w sąsiedztwie Ściany Płaczu (zachodnia część Wzgórza), gdzie modlą się Żydzi. Eksperci izraelscy oskarżyli muzułmanów o spowodowanie zagrożenia, po tym, gdy trzy lata temu utworzyli oni podziemny, rozległy meczet w tzw. Stajniach Salomona. Wybrali oni wtedy z wnętrza Wzgórza Świątynnego duże ilości skały i ziemi.
Administracja muzułmańska zaprzecza tym oskarżeniom i twierdzi, że to Izrael w efekcie prowadzonych prac wykopaliskowych u podnóża góry, spowodował zagrożenie.
W tej sytuacji Izrael zgodził się na przyjazd do Jerozolimy ekspertów jordańskich, którzy przeprowadzili ekspertyzę zagrożeń. Pełna oświadczenie nt. sytuacji w jakiej znajduje się Wzgórze, przygotowane przez Królewskie Towarzystwo Naukowe w Ammanie, zostanie przedstawiona jordańskiemu ministerstwu ds. religii.
Program prac zabezpieczających i renowacyjnych zostanie uzgodniony wspólnie ze stroną izraelską. Delikatną kwestią, jest sprawa tego, jaka instytucja w Izraelu ma przyjąć i zaakceptować ekspertyzę i rekomendacje jordańskie. Nie wiadomo też która strona – Izraelczycy, muzułmanie jerozolimscy, czy ekipa jordańska – ma przeprowadzić prace renowacyjne. Wszystko bowiem, co dotyczy Wzgórza Świątynnego ma nie tylko aspekt historyczno-archeologiczny, ale przede wszystkim religijny i polityczny.
Muzułmanie uważają, że mają pełne prawa do Wzgórza Świątynnego i nie akceptują żadnych ingerencji izraelskich. Żydzi religijni natomiast twierdzą, że to ich święte miejsce, a izraelskie władze państwowe, że mają prawo do nadzoru konserwatorsko-archeologicznego nad obiektem.
Z perspektywy izraelskiej, po aneksji Wschodniej Jerozolimy i połączeniu miasta w jeden organizm, władzę nad Wzgórzem sprawuje administracja izraelska. Muzułmanie palestyńscy i świat islamski nigdy nie pogodzili się z taką sytuacją.
W 1988 roku, ówczesny król Jordanii – Hussein, zrezygnował z roszczeń do Zachodniego Brzegu Jordanu, zdobytego przez Izrael w czasie wojny sześciodniowej (w 1967 roku), ale pozostał przy prawach swojej dynastii do nadzoru nad meczetami na Wzgórzu Świątynnym. W ostatnich latach Wzgórze dwukrotnie stało się przyczyną krwawych zamieszek izraelsko-palestyńskich.
W 1996 roku zamieszki wzniecili Palestyńczycy, po tym gdy władze izraelskie otworzyły dla zwiedzających tunel z epoki hasmodejskiej, przebiegający pod murem Wzgórza Świątynnego. We wrześniu roku 2000 wizyta na Wzgórzu Świątynnym Ariela Szarona wywołała wybuch intifady palestyńskiej i eskalacji konfliktu izraelsko-palestyńskiego.
Od ponad dwóch lat policja izraelska nie wpuszcza na Wzgórze Świątynne ani żydów, ani turystów i pielgrzymów.