„Jestem od zamiatania drogi do Kościoła” z dr Elżbietą Sujak rozmawia Cezary Sękalski

“Jestem od zamiatania drogi do Kościoła” to kolejny na rynku wydawniczym wywiad-rzeka z osobą, która w polskim Kościele pozostawiła wiele owoców swojej wieloletniej pracy.

Starsi czytelnicy z pewnością pamiętają jej artykuły oraz książki wyrosłe z doświadczenia pracy psychiatry i poradnictwa rodzinnego. Dość powiedzieć, że na publikacji “Kontakt psychiczny w małżeństwie” wychowało się kilka pokoleń narzeczonych przygotowujących się do sakramentu małżeństwa. Natomiast “Rozważania o rozwoju ludzkim” to lektura dobrze znana wszystkim szukających celnych inspiracji oświetlających drogę rozwoju człowieka dorosłego. Ks. Tomasz Jaklewicz wspominał na łamach “Gościa Niedzielnego”, w recenzji wznowienia tej książki: “Na mojej półce leży wydanie sprzed lat kilku, pełne podkreśleń. Często wracam do tej książki, która jest trochę jak stary przyjaciel – potrafi zachęcić, ale umie też powiedzieć trudną prawdę, rozwiać iluzję, nakłuć balon pychy”. Jest jeszcze jedna znana książka: “ABC psychologii komunikacji”, w której autorka zbiera swoje przemyślenia na temat dziedziny, którą – można to śmiało powiedzieć – w swoim czasie przeszczepiła na grunt polski.

Wywiad-rzeka z Elżbietą Sujak jest formą biografii, w której bohaterka opowiada, jak dochodziła do różnych swoich zawodowych i kościelnych zaangażowań. Mamy zatem obraz dzieciństwa z czasów wielkiego kryzysu lat 30. XX wieku, opis czasów studenckich, pierwszych szlifów w pracy terapeuty i psychiatry, doktoratu i pracy wykładowej z seksuologii na KUL-u. Następnie lata twórczej emerytury, na której Elżbieta Sujak prowadziła liczne kursy psychologii komunikacji, aby wreszcie “zlądować”, jako kierownik duchowy wspierający podczas “Ćwiczeń duchowych” ekipę Centrum Duchowości Księży Jezuitów w Częstochowie.

To jednak tylko jedna warstwa tej niezwykle interesującej pozycji. Poszczególne fakty biograficzne – dodajmy – dobrze umiejscowione w historii Kościoła polskiego, stają się okazją do wielu dygresji na temat źródeł alkoholizmu i chorób psychicznych, problemów ludzkich z seksualnością, właściwego przygotowania do małżeństwa, a także problemów współczesnego Kościoła.

Książka zawiera jeszcze jeden – można powiedzieć – sensacyjny aspekt. Bohaterka książki ujawnia swoją wieloletnią przynależność do świeckiego instytutu życia konsekrowanego. Wychodzi zatem z konspiracji, która cechuje członków instytutu i odsłania przed oczami czytelnika specyfikę ciągle jeszcze mało znanej, trzeciej drogi powołania w Kościele katolickim. Dodać przy tym należy, że jest to pierwsze w Polsce tak szerokie świadectwo świeckiej konsekrowanej na temat jej duchowości i powołania.
Książkę, mimo że ma ponad 300 stron, czyta się jednym tchem. Z pewnością jednak wielokrotnie będzie się wracać do wielu jej fragmentów. Bo – jak to zwykle bywa – życie, o którym czytamy, rzuca światło na nasze życie i znakomicie oświetla jego mroczne zakamarki, znaki zapytania i zakręty.