Jubileusz 75-lecia Zgromadzenia Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego we Frysztaku

Za 75 lat działalności Sióstr Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego dziękowali 1 września we Frysztaku mieszkańcy wraz z serwańską rodziną zakonną. Mszy św. przewodniczył biskup ordynariusz diecezji rzeszowskiej bp Kazimierz Górny.

Przed liturgią odbył się odczyt referatu nt. obecności sióstr sercanek we Frysztaku połączony z prezentacją multimedialną. Prowadziła go s. Jadwiga Kupczewska.

„Prowadzenie ochronek było przez siostry postrzegana jako najważniejsza. Tej pracy z oddaniem poświęcały się w latach 1937-1962. Od samego początku do przedszkola uczęszczała duża grupa dzieci, kronikarka informuje, że liczba ich sięgała 60, jednak liczba ta wzrosła w czasie wojny po 1941 r. na skutek wysiedleń Polaków z Wielkopolski, jak również masowych ucieczek ludności polskiej ze Wschodu. Do Frysztaka przybyło wiele rodzin z dziećmi, które również zaczęły uczęszczać do sercańskiego przedszkola. Ochronka była czynna przez sześć dni w tygodniu z jednym posiłkiem, a pobyt w ochronce był bezpłatny” – mówiła siostra prowadząca.

W homilii 98-letni ks. infułat Józef Sondej podkreślił rolę, jaką rodzina sióstr sercanek odegrała na frysztackiej ziemi przez 75 lat. „W 1937 r. rozpoczęły swoją pracę, do której tu zostały zaproszone, na 2 lata przed wybuchem II wojny światowej. Chociaż w czasie wojny spaliła się ich ochronka, siostry nie opuściły Frysztaka. Trzeba nam dziś z wielkim szacunkiem i z wielką wdzięcznością zwracać się dzisiaj do czcigodnych sióstr i dziękować im za ich piękną pracę” – głosił sędziwy duchowny, przypominając, że mała wspólnota sióstr jednoczyła mieszkańców parafii, którzy doświadczali szerzącego się zła na przełomie minionych lat.

Po liturgii biskup rzeszowski poświęcił odnowiony budynek klasztorny oraz figurę św. Józefa w obejściu.

Działalność Zgromadzenia Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego we Frysztaku wpisuje się w charyzmat, który dla tej rodziny zakonnej odczytał założyciel św. Józef Sebastian Pelczar. Siostry podjęły się od pierwszych dni pracy nad krzewieniem kultu Serca Jezusowego oraz głoszenia prawdę o Bożej miłości przez konkretne czyny; prowadząc ochronkę o charakterze religijnym podejmując posługę wśród chorych w charakterze pielęgniarek czy opiekunek, dbając o kościół jako zakrystianki oraz przygotowując dzieci i młodzież do sakramentów przez stałą katechizację jako katechetki.