Jubileusz Mniszek Klarysek od Wieczystej Adoracji

Wspólnota Mniszek Klarysek od Wieczystej Adoracji w Pniewach koło Poznania obchodzi jubileusz 25-lecia nieustającej adoracji Najświętszego Sakramentu. Z tej okazji w niedzielę 11 marca abp Stanisław Gądecki przewodniczyć będzie uroczystej Eucharystii sprawowanej w przyklasztornym kościele pw. Ducha Świętego.

Siostry klaryski wieczystą adorację Najświętszego Sakramentu w klasztorze w Pniewach koło Poznania rozpoczęły 25 lat temu – 8 marca 1987 r.

„Obchodzony obecnie jubileusz jest dla nas czasem dziękczynienia, który pragniemy przeżywać w duchu wdzięczności za dar naszego chryzmatu i 25 lat królowania Jezusa-Hostii na Tronie Eucharystycznym w naszym kościele pw. Ducha Świętego” – wyjaśnia w rozmowie z KAI s. M. Weronika od Jezusa Zbawiciela Świata.

Na terenie archidiecezji poznańskiej znajduje się 20 kaplic Wieczystej Adoracji Najświętszego Sakramentu. Pierwsza z nich, a jednocześnie jedna z pierwszych w Polsce, powstała w 1937 r. w farze poznańskiej. Była ona owocem odbywającego się w tym czasie w stolicy Wielkopolski Międzynarodowego Kongresu Eucharystycznego ku czci Chrystusa Króla.

Uroczystość 25-lecia nieustającej adoracji Najświętszego Sakramentu w Pniewach zbiega się także z rocznym jubileuszem 800-lecia charyzmatu Zakonu św. Klary, który zakony klariańskie rozpoczęły w Niedzielę Palmową 17 kwietnia 2011 r. Poza tym Zakon Klarysek od Wieczystej Adoracji świętuje 100-lecie przejścia do II Zakonu św. Franciszka i przyjęcia Reguły św. Klary, co dokonało się to na mocy dekretu papieża Piusa X z 29 czerwca 1912 r.

Wspólnota klarysek w Pniewach obchodzi również w tym roku 40-lecie swojego osiedlenia się w tym mieście. 1 czerwca 1972 r. przeniosła się ona bowiem do klasztoru przy tutejszym kościele pw. Ducha Świętego z pobliskiej miejscowości Podpniewki, na mocy dekretu ówczesnego arcybiskupa poznańskiego Antoniego Baraniaka.

Nazwa zakonu Mniszki Klaryski od Wieczystej Adoracji funkcjonuje dopiero od 1972 r. Przyjęły ją siostry z zakonu Franciszkanek Najświętszego Sakramentu (jego pierwotna nazwa to Siostry od Niepokalanego Poczęcia NMP), który został założony w 1854 r. w Maizières (Francja) przez o. Bonawenturę Heurlaut OFM Cap. i Józefinę Bouillevaux. Wspólnota ta miała charakter kontemplacyjny, a jej głównym celem była adoracja Najświętszego Sakramentu w duchu dziękczynnym.

Do Polski Franciszkanki Najświętszego Sakramentu zostały przeszczepione przez s. Marię od Krzyża Morawską, która wstąpiła do niego po kasacie zgromadzenia felicjanek w 1864r. Założyła ona w 1872 r. konwent w podpoznańskim Granowie, w ówczesnym Wielkim Księstwie Poznańskim. Jednak w związku z prowadzoną przez władze pruskie walką z polską kulturą i religią, tzw. Kulturkampf, w 1873 r. siostry zostały skazane na wygnanie i przeniosły się do Lwowa.

Z czasem siostry z klasztoru lwowskiego zakładały kolejne fundacje w Europie i poza nią. Obecnie klaryski posiadają 2 klasztory we Francji, 8 w Polsce, 1 w Niemczech, 1 w Austrii, 7 w USA, 2 w Bangladeszu, 12 w Indiach i 1 w Kazachstanie.

W 1912 r. Franciszkanki Najświętszego Sakramentu przeszły do II Zakonu św. Franciszka przyjmując Regułę św. Klary zatwierdzoną przez zatwierdzoną przez papieża Innocentego IV w 1253 r. Przeoczono jednak ten fakt w nazewnictwie i dopiero w 1972 r. zmieniono ją na klaryski.

Duchowość i zarazem powołanie sióstr klarysek zawiera się w godle zakonnym, które przedstawia na owalnej tarczy monstrancję, a z obu stron winne gałązki i pszeniczne kłosy – symbole Eucharystii. Obok stopy monstrancji widnieją inicjały: I[mmaculata] i M[aria] odnoszące się do Maryi Niepokalanej, którą siostry czczą jako Królową Zakonu Serafickiego. Poniżej monstrancji widnieje godło franciszkańskie.

Podobiznę monstrancji noszą siostry klaryski również na szkaplerzu. Ma ona nie tylko wyróżniać siostry, które poświęciły się Jezusowi Eucharystycznemu, ale także przypominać im samym o obowiązku oddawania czci Jezusowi ukrytemu w Najświętszym Sakramencie.

„Nasza adoracja Najświętszego Sakramentu ma charakter dziękczynny i wynagradzający za niewdzięczność ludzi wobec wielkiego daru obecności Jezusa w postaci eucharystycznej” – tłumaczy s. M. Weronika od Jezusa Zbawiciela Świata z Pniew dodając, że swoją modlitwą i ofiarą siostry wspierają też Kościół i cały świat. Modlą się również w konkretnych intencjach, które napływają do klasztoru m.in. drogą e-mailową czy telefoniczną.

Specyficznym wymiarem apostolstwa w Zakonie Klarysek od Wieczystej Adoracji jest troska o rozszerzanie kultu Eucharystii wśród wiernych. Dlatego też kościół klasztorny w Pniewach z wystawionym Najświętszym Sakramentem jest codziennie otwarty dla wszystkich mieszkańców miasta i okolic. Natomiast w pierwsze piątki miesiąca ludzie świeccy angażują się także w adorację nocną i zmieniają się przed Najświętszym Sakramentem, tak jak zakonnice, co dwie godziny.

Jak przyznaje s. M. Weronika, całe życie sióstr klarysek jest przeniknięte modlitwą, bowiem kiedy nie są fizycznie obecne w kaplicy, trwają sercem przy Bogu wykonując zwyczajne codzienne czynności i pracując na swoje utrzymanie m.in. poprzez haftowanie sztandarów, ornatów i innych paramentów liturgicznych czy też malowanie obrazów religijnych.