Mieszkańcy Kalisza przeszli w niedzielę, 14 lutego, ulicami miasta w 27. miejskiej drodze krzyżowej, rozpoczynając w ten sposób Wielki Post. Nabożeństwu przewodniczył bp Łukasz Buzun.
Droga krzyżowa rozpoczęła się przy Grocie Katyńskiej na placu przy Sanktuarium Serca Jezusa Miłosiernego Ojców Jezuitów. Trzymetrowy drewniany krzyż nieśli wierni kaliskich parafii, strażacy, młodzież oraz klerycy.

Na trasie kaliskiej drogi krzyżowej znalazły się miejsca szczególnie wpisane w historię miasta: Ogrójec przy kościele ojców jezuitów – miejsce pamięci o ofiarach kolejnych systemów totalitarnych, miejsca męczeńskiej śmierci ks. Pawłowskiego i zniszczenia podczas II wojny światowej tysiąca polskich książek. Wierni przeszli koło miejsca, gdzie w 1997 r. Eucharystię sprawował Jan Paweł II oraz koło Sanktuarium św. Józefa, pomnika św. Jana Pawła II, Starostwa i Sądu Okręgowego.

Rozważania do stacji drogi krzyżowej przygotował o. Andrzej Lemiesz, superior jezuitów, a odczytali je: Jacek Majewski i jego syn Rafał. Teksty rozważań dotyczyły obchodzonego Roku Miłosierdzia i jubileuszu 1050-lecia Chrztu Polski. Drodze krzyżowej towarzyszył śpiew pieśni wielkopostnych i koronki do Miłosierdzia Bożego.

Nabożeństwo zakończyło się przy kościele Świętej Rodziny, gdzie słowo do wiernych skierował bp Łukasz Buzun. – Kończymy drogę krzyżową, czas rozważania Męki Pańskiej, który zbliża nas do tajemnicy Odkupienia. Św. Jan Paweł II kiedyś powiedział i to ciągle powinno wybrzmiewać w każdym nas, że nie można poznać człowieka bez Chrystusa. Kiedy rozważamy drogę krzyżową te słowa przybierają specjalny charakter, ponieważ człowiek, który rozważa drogę krzyżową, to człowiek, który poznaje siebie. Czasami to poznanie jest bolesne, nie jest łatwe to zderzenie ze świętością, ale tylko ta konfrontacja daje nam szansę nawrócenia, zmiany na lepsze. Wtedy przed Chrystusem stajemy się ludźmi odpowiedzialnymi, bierzemy odpowiedzialność za swoje życie, nie sami, ale z łaską Bożą, Duch Święty działa w naszym sercu. Otwieramy swoje serce na dar Zmartwychwstałego Pana podczas rozważania drogi krzyżowej – powiedział biskup pomocniczy diecezji kaliskiej.

Kalisz był pierwszym polskim miastem, które przejęło tradycję wielkopostnych procesji, znaną od wieków w niektórych krajach Europy Zachodniej i obu Amerykach. Jak twierdzą miejscowi jezuici, jest to najstarsza w kraju droga krzyżowa odprawiana poza murami kościołów. Propozycję organizowania nabożeństwa wysunął śp. ks. Lucjan Andrzejczak, kustosz Sanktuarium św. Józefa. Rozpoczęcie drogi krzyżowej wyznaczono przy kościele ojców jezuitów. Pierwsza droga krzyżowa ulicami Kalisza przeszła 29 kwietnia 1990 r., a uczestniczyło w niej ok. 500 osób. Kolejne stacje poświęcone były różnym grupom społecznym: ofiarom obozów koncentracyjnych, Sybirakom, kombatantom, młodzieży, rodzicom. W następnym roku przeniesiono termin nabożeństwa na pierwszą niedzielę Wielkiego Postu – miał to być pierwszy po Środzie Popielcowej mocny akcent Wielkiego Postu.

Mieszkańcy Kalisza przeszli w niedzielę, 22 lutego, ulicami miasta w 26. drodze krzyżowej, rozpoczynając w ten sposób Wielki Post. Nabożeństwu przewodniczył bp senior Stanisław Napierała.

Droga krzyżowa rozpoczęła się przy Grocie Katyńskiej na placu przy Sanktuarium Serca Jezusa Miłosiernego Ojców Jezuitów. Zebranych powitał o. Henryk Droździel. – Za chwilę już po raz 26. rozpoczniemy drogę krzyżową ulicami naszego miasta. Idąc z krzyżem będziemy rozważać mękę Pana Jezusa Chrystusa, który dla naszego zbawienia dźwigał krzyż ulicami Jerozolimy. Droga chrześcijanina powinna pokrywać się z drogą Mistrza – mówił superior jezuitów.

Trzymetrowy drewniany krzyż nieśli wierni kaliskich parafii, więźniowie z Zakładu Karnego, strażacy, młodzież.

Na trasie kaliskiej drogi krzyżowej znalazły się miejsca szczególnie wpisane w historię miasta. Początek drogi krzyżowej to Ogrójec przy kościele ojców jezuitów – organizatorów nabożeństwa. Jest to miejsce pamięci o ofiarach kolejnych systemów totalitarnych. Jedna ze stacji drogi krzyżowej znajduje się w miejscu, gdzie podczas II wojny światowej zniszczono tysiące polskich książek, inna w miejscu męczeńskiej śmierci ks. Pawłowskiego. Jeszcze inna znajduje się w miejscu, gdzie w 1997 r. Eucharystię sprawował Jan Paweł II. Wierni zatrzymują się również przy Sanktuarium św. Józefa, pomniku św. Jana Pawła II, Starostwie i Sądzie Okręgowym.

Rozważania do stacji drogi krzyżowej przygotowała siostra karmelitanka bosa z kaliskiego klasztoru, a odczytali je: Jacek Majewski i jego syn Rafał. Teksty rozważań były oparte głównie na Piśmie Świętym i pismach św. Teresy z Avila, której jubileusz 500-lecia narodzin obchodzimy w tym roku. Rozważania miały formę dialogu człowieka z Jezusem. Drodze krzyżowej towarzyszył śpiew pieśni wielkopostnych i koronki do Miłosierdzia Bożego.

Nabożeństwo zakończyło się przy kościele Świętej Rodziny, gdzie słowo do wiernych skierował pierwszy biskup kaliski. – Droga krzyżowa na pewno na każdym z nas zrobiła wielkie wrażenie. Pan Jezus, który w znaku krzyża przychodzi, mówił do każdego „jeśli chcesz iść za mną weź swój krzyż”. Czy jest ktoś kto nie ma krzyża? Jeden ma większy, inny ma mniejszy, ale każdy człowiek ma swój krzyż, nieraz pod nim upada. Trzeba ten krzyż nieść nie obok Jezusa, nie przed Jezusem, tylko za Jezusem, wtedy ten krzyż stanie się drogą powrotu do Boga, drogą przemiany, drogą zwycięstwa. To poniekąd jakiś zarys programu na Wielki Post. Życzę, żeby ten Wielki Post był udany, żeby zakończył się radością wielkanocną, zmartwychwstaniem, powstaniem na nowo i w tej myśli miastu i wszystkim zgromadzonym błogosławię – powiedział bp senior Stanisław Napierała. Podziękował ojcom jezuitom za zorganizowanie drogi krzyżowej, a mieszkańcom Kalisza za uczestnictwo.

Kalisz był pierwszym polskim miastem, które przejęło tradycję wielkopostnych procesji, znaną od wieków w niektórych krajach Europy Zachodniej i obu Amerykach. Jak twierdzą miejscowi jezuici, jest to najstarsza w kraju droga krzyżowa odprawiana poza murami kościołów. Propozycję organizowania nabożeństwa wysunął śp. ks. prał. Lucjan Andrzejczak, kustosz Sanktuarium św. Józefa. Rozpoczęcie drogi krzyżowej wyznaczono przy kościele ojców jezuitów. Pierwsza droga krzyżowa ulicami Kalisza przeszła 29 kwietnia 1990 r., a uczestniczyło w niej ok. 500 osób.

Kolejne stacje poświęcone były różnym grupom społecznym: ofiarom obozów koncentracyjnych, Sybirakom, kombatantom, młodzieży, rodzicom. W następnym roku przeniesiono termin nabożeństwa na pierwszą niedzielę Wielkiego Postu – miał to być pierwszy po Środzie Popielcowej mocny akcent Wielkiego Postu. W 1992 r. przewodniczył jej śp. bp Roman Andrzejewski, ówczesny biskup pomocniczy diecezji włocławskiej. Od tej pory co roku w nabożeństwie uczestniczy biskup diecezji kaliskiej.