Kamień z miejsca objawień przy Rue du Bac w Paryżu – kamieniem węgielnym nowej świątyni

Kamień z miejsca, na którym – wedle objawień św. Katarzyny Labouré, nowicjuszki z klasztoru przy Rue du Bac w Paryżu – siedziała Matka Boża, jest częścią kamienia węgielnego nowo budowanego kościoła w parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Starej Miłośnie koło Warszawy.

Uroczystości podpisania aktu erekcyjnego i wmurowania kamienia zakończyły 9 września wizytację kanoniczną, którą poprowadził bp senior Kazimierz Romaniuk. W trakcie mszy św. hierarcha zachęcał wiernych do kształtowania swojego życia w oparciu o Słowo Boże zawarte na kartach Pisma Świętego, przyrównując Je do listu na który dobrze wychowany człowieka zawsze odpowiada.

Na zakończenie mszy św. bp senior podkreślił, że od wznoszących się murów świątyni ważniejsza jest wspólnota ludzi, którą łączy wspólna wiara.

Architektura nowego kościoła nawiązuje do dwóch stylów klasycyzmu i baroku.

– Przypomina dawne piękne kościoły z kolumnami, gzymsami i wieżami które już swoim wyglądam kierują nasz wzrok i myśli ku Bogu – powiedział proboszcz parafii. ks. prałat Krzysztof Cyliński. Dotychczas wierni parafii w Parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Starej Miłośnie modlili się w zbudowanym w stylu zakopiańskim drewnianym kościółku pw. św. Antoniego Padewskiego.

Część kamienia węgielnego pochodzi z miejsca, gdzie stało krzesło na którym zgodnie z objawieniami św. Katarzyny Labouré nowicjuszki z klasztoru przy Rue du Bac w Paryżu, siedział w czasie wizji Najświętsza Maryja Panna. Widzenia miało miejsce w nocy z 26 na 27 listopada 1830 roku, w kaplicy klasztornej. Matka Boża poleciła wówczas zakonnicy rozpowszechnić na świecie medalik z wizerunkiem Niepokalanego Poczęcia, zwany obecnie pod nazwą ‘Cudownego Medalika’.

Na jego awersie widać postać Maryi, wyciągającej ku ziemi ręce, z których emanują promienie oznaczające łaski przekazywane ludziom. Maryję otacza napis: „O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy”. Rewers obejmuje znak krzyża, z umieszczoną pod nim literą „I” oraz „M” (Immaculata Maria – Niepokalana Maryja). Poniżej są dwa serca – jedno z koroną cierniową, drugie z koroną z róż, przebite mieczem. Symbolizują one miłość Jezusa i Maryi wobec ludzi oczekujących na łaski.

Medalik oficjalnie został zatwierdzony przez Stolicę Apostolską w 1838 roku.

Po 24 latach od objawień w roku 1854 papież Pius IX ogłosił dogmat Niepokalanego Poczęcia Maryi. Cztery lata później Matka Boża objawiła się św. Bernadetcie jako Niepokalane Poczęcie.

Beatyfikacji Katarzyny Labouré dokonał 28 maja 1933 roku papież Pius XI, a do chwały świętych wyniósł ją w 1947 roku Pius XII.