Kanadyjscy anglikanie za jednością z Rzymem

Synod Anglikańskiego Kościoła Katolickiego Kanady opowiedział się za jednością ze Stolicą Apostolską i pragnie ustanowienia ordynariatu dla byłych anglikanów.

Kościół ten, liczący ok. 40 parafii, należy do międzynarodowej Tradycyjnej Wspólnoty Anglikańskiej. Jego biskupi już przed trzema laty, 5 października 2007 r., w liście do Kongregacji Nauki Wiary wyrazili pragnienie, by być „anglikańskimi katolikami w komunii ze Stolicą Apostolską”. Właśnie wychodząc naprzeciw takim dążeniom, formułowanym przez wiele grup anglikanów, Benedykt XVI wydał 4 listopada ub.r. konstytucję apostolską „Anglicanorum coetibus”. 12 marca br. biskupi Anglikańskiego Kościoła Katolickiego Kanady zwrócili się do wspomnianej kongregacji z prośbą o wprowadzenie w życie na terenie ich kraju postanowień tegoż papieskiego dokumentu. Obecnie synod udzielił pełnego poparcia ich prośbie.

Synod, obradujący od 12 do 16 lipca w Surrey koło Vancouveru, opowiedział się w przeważającej większości za jednością z Rzymem i ustanowieniem ordynariatu zgodnie z papieską konstytucją „Anglicanorum coetibus”. Za tą decyzją głosowali biskupi i wszystkich 18 księży oraz 25 z 30 świeckich uczestników synodu. Trzech przedstawicieli laikatu wstrzymało się od głosu, a tylko dwóch głosowało przeciw.

W zgromadzeniu wzięło udział czterech biskupów Anglikańskiego Kościoła Katolickiego Kanady, a także prymas Tradycyjnej Wspólnoty Anglikańskiej, abp John Hepworth z Australii.

Uczestnicy synodu wybrali tymczasową radę zarządzającą dla przyszłego ordynariatu. Ze swej strony wyznaczyła ona jako kandydata na jego ordynariusza bp. Petera Wilkinsona, stojącego obecnie na czele tej anglikańskiej grupy zdążającej do pełnej komunii ze Stolicą Apostolską.

Tymczasem stała komisja Wspólnoty Anglikańskiej, do której należy też arcybiskup Canterbury Rowan Williams, odrzuciła 24 lipca propozycję wykluczenia z tej Wspólnoty Kościoła episkopalnego w USA, wniesioną przez przedstawiciela anglikanów z południowo-wschodniej Azji. Przyczyną odsuwania się niektórych anglikańskich Kościołów krajowych od amerykańskiej gałęzi anglikanizmu jest przede wszystkim powoływanie przez nią na biskupów osób żyjących w związkach homoseksualnych. Stała komisja uznała jednak, że w łonie Wspólnoty Anglikańskiej należy nadal prowadzić dialog na ten temat, zachowując jej formalną jedność.

Sam autorytet komisji i podejmowanych przez nią decyzji jest przez coraz liczniejszych anglikanów krytykowany. Wysuwa się zarzut, że jej skład nie jest reprezentatywny. Na 38 prowincji Wspólnoty należy do niej tylko pięciu prymasów. Ponadto należą do niej przedstawiciele Kościoła episkopalnego. Z krytyką składu komisji wystąpili ostatnio anglikańscy biskupi Ugandy i Bliskiego Wschodu.