Kapłani wyświęceni w 1972 roku świętowali w Opolu 50-lecie kapłaństwa

Dziesięciu księży, którzy 50 lat temu przyjęli sakrament kapłaństwa, świętowało swój jubileusz w Opolu. Jubilaci w kaplicy kurii diecezjalnej odprawili Mszę św. pod przewodnictwem biskupów opolskiego Andrzeja Czai, gliwickiego Jana Kopca oraz biskupów Rudolfa Pierskały i Pawła Stobrawy.

W diecezji opolskiej w tym roku 50. rocznicę przyjęcia święceń kapłańskich świętują: ks. Franciszek Augustyniok – proboszcz parafii św. Marii Magdaleny w Jasionej, ks. Jan Bejnar – proboszcz parafii Matki Bożej Różańcowej w Schodniej, ks. Kazimierz Czajka – emerytowany misjonarz i proboszcz parafii św. Jana Chrzciciela w Dobrej, ks. Piotr Janoszka – proboszcz parafii św. Jana Nepomucena w Kosorowicach, ks. Bernard Joszko – proboszcz parafii św. Jadwigi Śląskiej i św. Jacka w Biskupicach, ks. Józef Kaczmarczyk – emerytowany proboszcz parafii Matki Bożej Anielskiej w Przyworach, ks. Ewald Kudlek – emerytowany proboszcz Matki Bożej Bolesnej w Kędzierzynie-Koźlu (Kłodnicy), ks. Czesław Nowak – proboszcz parafii św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Bielicach, ks. Serafin Pogoda – misjonarz, ks. Stanisław Skolarus – proboszcz parafii Zesłania Ducha Świętego w Staniszczach Małych.

Jubilaci święcenia kapłańskie otrzymali 30 kwietnia 1972 r.

– W naszej części świata prześladowania chrześcijan nie ma, ale próbuje się zepchnąć Kościół do kruchty, byśmy nie mieli nic do powiedzenia w życiu publicznym, w układaniu życia społecznego i rodzinnego – mówił w kazaniu do jubilatów biskup Andrzej Czaja. – A jeszcze bardziej niszczy się autorytet i wiarygodność Kościoła, by ludzie się od Kościoła cofali, by przestali w nim widzieć autorytet. Taka jest norma. I ona boli. Ale jest i drugi wymiar. Niezależnie od tego, co by się działo, jak by nie było twardo, trzeba siać, trzeba robić swoje. Kościół podupada nie tyle z powodu prześladowań, bardziej z powodu zaniedbań w realizacji misji. Najgorsze, co nam się może zdarzyć, to upadek na duchu, letarg. Kiedy śpimy, powątpiewamy w skuteczność siania ziarna, przyczyniamy się do szerzenia się zła.

– Musimy mieć więcej wiary w moc sakramentów, także sakramentu święceń – kontynuował biskup opolski. – Musimy widzieć ziarna, okruchy, a czasem nadal skarby dobra w świecie. Widzieć Jezusa nie tylko w tabernakulum, ale także pośród nas i w nas.

– Choć niektórzy z was już nie są czynni duszpastersko, a kolejni niedługo przejdą na emeryturę, to – tak, jak biskup Paweł Stobrawa – niczego już nie musicie, ale wszystko możecie, a oczekiwania Jezusa wobec was będą aż do chwili śmierci. On oczekuje od was, żebyście niezależnie od poziomu nastawania na Kościół i prześladowania Kościoła robili swoje, byście na miarę sił, czasu i możliwości dalej siali, a przede wszystkim w swoim życiu, nawet jeśli to będzie już w Domu Księży Emerytów, pełnili wolę Bożą. Wejdziecie w stan emerytury, mniej czynnego zaangażowania, ale przecież będziecie nadal w kontakcie z wieloma młodszymi kapłanami. Dodawajcie im siły, mówcie z perspektywy doświadczenia o tym, co przeżywaliście, jak zwyciężyliście trudne chwile. To nie jest tak, że tylko dzisiaj jest trudno, zawsze było. Zwyciężyliście. Nie sami, ale z Jezusem, i temu trzeba dawać świadectwo. Chciejcie Jezusa widzieć i wierzcie w Jego moc. A za dotychczasowe świadectwo Waszej posługi przyjmijcie serdeczne „Bóg zapłać”.