Kard. Burke i kilku biskupów opublikowali „Deklarację prawdy”

Patron Suwerennego Zakonu Maltańskiego, kard. Raymond Burke, emerytowany arcybiskup Rygi, kard. Janis Pujats, a także kilku biskupów, w tym abp Tomasz Peta z Astany, opublikowali dzisiaj ośmiostronicowy dokument zatytułowany „Deklaracja prawdy”. Potwierdza on kluczowe elementy nauki katolickiej, i jak zaznaczają jego sygnatariusze – ma stanowić pomoc dla Ojca Świętego w obecnej sytuacji zamieszania doktrynalnego i dezorientacji.

Jak donosi na portalu National Catholic Register Edward Pentin, obok trzech wspomnianych sygnatariuszy dokument podpisali także bp Athanasius Schneider – biskup pomocniczy z Astany oraz Jan Paweł Lenga, emerytowany ordynariusz Karagandy w Kazachstanie.

Autorzy przypominają wszystkim biskupom, kapłanom i świeckim, że mają „moralny obowiązek jednoznacznego dawania świadectwa tym prawdom, które w naszych czasach są zaciemniane, podważane i negowane”. Są przekonani, że jeśli takie świadectwo będzie miało miejsce, to prawdy te mogłyby „zainicjować ruch wyznania prawdy”, który działałby jako „zadośćuczynienie” za „powszechne grzechy przeciwko wierze” i „ukryte i otwarte odstępstwa od wiary katolickiej”, jak zaznaczają, „niewielkiej liczby” duchowieństwa i świeckich.

40-punktowy tekst rozpoczyna się od ponownego potwierdzenia podstawowych prawd wiary, podkreślając, że „niezależnie od nowych intuicji dotyczących depozytu wiary”, nie mogą być one sprzeczne z tym, co Kościół zawsze proponował „w obrębie tego samego dogmatu, w tym samym duchu, w tym samym znaczeniu”.

Dodają, że znaczenie formuł dogmatycznych pozostaje „zawsze prawdziwe”, nawet gdy jest wyrażone „z większą jasnością i bardziej rozwinięte”. Wskazują, że wierni, muszą unikać tych formuł, które „zniekształcają lub zmieniają” prawdę oraz „relatywizmu dogmatycznego”, który podważa „nieomylność Kościoła w odniesieniu do prawdy ”.

Tekst mówi o „głębokiej trosce” Kościoła o potrzeby ludzi, co „nigdy nie może oznaczać” zgadzania się Kościoła z „rzeczami tego świata”.

Dokument stwierdza, że „muzułmanie i inni, którym brakuje wiary w Jezusa Chrystusa”, nie mogą oddawać Bogu „tego samego uwielbienia, jak chrześcijanie”.

Deklaracja określa „duchowości i religie, które promują wszelkiego rodzaju bałwochwalstwo lub panteizm” jako „oszustwa”, które „wykluczają zbawienie wieczne”. Zaznacza, że ekumenizm nie ma na celu ustanowienia Kościoła, który jeszcze nie istnieje, lecz ma swe oparcie na jedności, którą posiada już Kościół katolicki. Potwierdza istnienie piekła, oraz, że osoby wiecznie potępione „nie zostaną unicestwione”. Stwierdza, że „religia zrodzona z wiary w Jezusa Chrystusa” jest „jedyną religią, jakiej Bóg pragnął pozytywnie”.

                        Arcybiskup Altamura
                        
Wielu biskupów za zniesieniem celibatu
                    

„Deklaracja prawdy” potwierdza nauczanie Kościoła o łasce i zaznacza, że moralne nauczanie Kościoła nie może być oddzielone od Dekalogu. Stwierdza, że zachowanie nie może być moralnie usprawiedliwione, jeśli jest sprzeczne z przykazaniami i prawem naturalnym.

Podkreśla, że „żadna okoliczność, żaden cel, żadne prawo nie może nigdy uczynić godziwym czynu, który jest z natury swej niegodziwy, ponieważ jest sprzeczny z Prawem Bożym.

Deklaracja potwierdza również nauczanie Kościoła na temat eutanazji, nierozerwalności małżeństwa, wspólnego pożycia poza małżeństwem, rozwodu i „ponownego małżeństwa osób rozwiedzionych”, antykoncepcji, poważnie grzesznej natury aktów homoseksualnych, niedopuszczalności „małżeństwa” osób tej samej płci lub błogosławienia takich związków, i odrzuca ideologię gender.

Nawiązując do niedawnych zmian w Katechizmie Kościoła Katolickiego, gdzie mowa o niedopuszczalności kary śmierci stwierdzono, że Kościół „nie popełnił błędu” nauczając, że władze świeckie mogą „zgodnie z prawem wykonywać karę śmierci”, gdy jest ona „naprawdę konieczna” i aby zachować „sprawiedliwy porządek społeczny”.

Dokument potwierdza również naukę Kościoła na temat sakramentów, w tym tajemnicę Spowiedzi św. oraz, że Eucharystii nie można udzielać tym, którzy „zaprzeczają jakiejkolwiek prawdzie wiary katolickiej”. Jego sygnatariusze bronią celibatu kapłańskiego oraz wykluczają możliwość udzielania święceń kobietom. Odrzucają jako „błędne” stwierdzenie, iż sobór powszechny może „zdefiniować tę sprawę”.