Kard. Dziwisz wprowadził relikwie św. Siostry Faustyny do kościoła św. Klemensa w Wieliczce

– Nie trzeba nikogo przekonywać, jak bardzo współczesny Kościół i świat potrzebuje miłosierdzia – mówił w parafii św. Klemensa w Wieliczce kard. Stanisław Dziwisz. W wigilię liturgicznego wspomnienia św. Siostry Faustyny wprowadził jej relikwie do wielickiej świątyni i zawierzył modlącą się w niej wspólnotę parafialną Bożemu Miłosierdziu.

Na początku homilii metropolita krakowski senior przypomniał, że uroczystość wprowadzenia relikwii i zawierzenia parafii Bożemu Miłosierdziu odbywa się w roku obchodów jubileuszu dwustulecia konsekracji wielickiej świątyni oraz, że przypada w wigilię liturgicznego wspomnienia Apostołki Bożego Miłosierdzia.

Wyraził radość, że  wydarzenie poprzedziło dziewięciomiesięczne modlitewne przygotowanie całej wspólnoty parafialnej. – Nie trzeba nikogo przekonywać, jak bardzo współczesny Kościół i świat potrzebuje miłosierdzia, którego niewyczerpanym źródłem jest Serce Boga, naszego Stwórcy i Zbawiciela – przekonywał kardynał.

Mówiąc o Siostrze Faustynie, podkreślał, że słowa, które usłyszała od Chrystusa w ubiegłym stuleciu, mimo upływu lat, nie straciły na aktualności. – Na naszych oczach współczesny świat wstrząsany jest kataklizmami, terroryzmem, krwawymi konfliktami, zbierającymi obfite żniwo cierpienia i śmierci. Doświadczamy niemocy i przekonujemy się, że pokoju nie przyniosą zbrojenia i nie wystarczą ludzkie traktaty – wyliczał kaznodzieja, podkreślając, że odpowiedzią na te wszystkie wyzwania jest Bóg.

Zauważył, że to właśnie Kraków połączył Siostrę Faustynę z Karolem Wojtyłą, który stał się niejako drugim Apostołem Bożego Miłosierdzia – najpierw na poziomie Kościoła krakowskiego, a później jako papież dla Kościoła powszechnego. Metropolita krakowski senior przypomniał , że to właśnie Jan Paweł II wydał encyklikę „Dives in misericordia”, poświęconą miłosierdziu. To on ogłosił Faustynę Kowalską najpierw błogosławioną, a następnie świętą. Papieżowi Polakowi Kościół zawdzięcza także obchody Niedzieli Miłosierdzia Bożego. – W ten sposób Ojciec Święty ukoronował całe dzieło kultu Miłosierdzia Bożego, które zaczęło kiełkować na polskiej ziemi i w sercu polskiej zakonnicy – podkreślił kard. Dziwisz.

Nawiązując do odczytanej Ewangelii, zauważył, że w świetle słów „Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom” powinno się patrzeć na duchową drogę Siostry Faustyny. – Potrzeba było wiary, nadziei i miłości prostej siostry zakonnej, by objawić, a raczej przypomnieć światu, że Bóg jest nieskończoną Miłością i że tylko ta Miłość może nas zbawić, ocalić nasz los – wyjaśniał kaznodzieja. Podkreślał przy tym, że zaproszenie, które kieruje do człowieka Zbawiciel, jest znakiem godności dziecka Bożego.

Kardynał zwrócił też uwagę na to, że miłosierny Bóg, wbrew temu, co może się wydawać, nie zaprasza nas do łatwego życia. Wręcz przeciwnie – zachęca do wzięcia na swoje barki ciężaru. – Kochać prawdziwie, jak Jezus, to znaczy zapominać o sobie. To znaczy czynić z siebie dar dla Boga i dla innych. Taki program życia kosztuje, ale wyzwala nas z egoizmu i pomaga nam stawać się prawdziwie dziećmi Bożymi, stworzonymi na obraz i podobieństwo Boże – mówił metropolita krakowski senior.

Przypomniał, że akt zawierzenia parafii św. Klemensa Bożemu Miłosierdziu nawiązuje do tego wypowiedzianego przez św. Jana Pawła II 17 sierpnia 2002 r. w krakowskich Łagiewnikach. Kard. Dziwisz przywołał przy tym słowa Ojca Świętego wypowiedziane tam dwadzieścia dwa lata temu: „Tam, gdzie panuje nienawiść, chęć odwetu, gdzie wojna przynosi ból i śmierć niewinnych, potrzeba łaski miłosierdzia, która koi ludzkie umysły i serca i rodzi pokój. Gdzie brak szacunku dla życia i godności człowieka, potrzeba miłosiernej miłości Boga, w której świetle odsłania się niewypowiedziana wartość każdego ludzkiego istnienia”.

Kaznodzieja wyraził wdzięczność za dar życia obu Apostołów Bożego Miłosierdzia – św. Siostry Faustyny i św. Jana Pawła II. Zakończył homilię, powtarzając fragment aktu zawierzenia świata Bożemu Miłosierdziu.