Kard. Kevin Farrell – nowym kamerlingiem Kościoła

Papież Franciszek mianował prefekta Dykasterii ds. Świeckich, Rodziny i Życia, 71-letniego amerykańskiego kardynała Kevina Farrella nowym kamerlingiem Kościoła. Jego zadaniem jest zarządzanie sprawami Stolicy Apostolskiej po śmierci lub ustąpieniu papieża do czasu wybrania jego następcy. Dotychczasowy kamerling, kard. Jean-Louis Tauran zmarł w lipcu ub.r.

Kevin Farrell urodził się 2 września 1947 r. w Dublinie jako drugi z czterech synów w rodzinie mówiącej po irlandzku. Jego starszy brat – Brian jest od grudnia 2002 r. sekretarzem Papieskiej Rady ds. Popierania Jedności Chrześcijan. Kevin w 1966 r. rozpoczął nowicjat w zgromadzeniu Legionistów Chrystusa. Ma za sobą studia na Papieskich Uniwersytetach: w Salamance oraz Gregoriańskim i Św. Tomasza z Akwinu (Angelicum) w Rzymie oraz na Uniwersytecie Notre Dame w stanie Indiana. Święcenia kapłańskie przyjął w Rzymie 24 grudnia 1978 r., po czym był duszpasterzem akademickim na Uniwersytecie Monterrey w Meksyku, gdzie prowadził też seminaria z bioetyki i etyki społecznej. Był też administratorem generalnym Legionistów, odpowiedzialnym za seminaria i szkoły we Włoszech, Hiszpanii i Irlandii. W 1984 r. został kapłanem archidiecezji waszyngtońskiej, pracując najpierw w duszpasterstwie, następnie w tamtejszej Caritas, a w latach 1989-2001 odpowiadał za finanse stołecznej archidiecezji. 28 grudnia 2001 r. Jan Paweł II mianował ks. Farrella biskupem pomocniczym archidiecezji waszyngtońskiej (sakra – 11 lutego 2002) 6 marca 2007 r. Benedykt XVI mianował go biskupem diecezji Dallas w Teksasie. 15 sierpnia 2016 r. Franciszek powołał go na prefekta nowo utworzonej Dykasterii ds. Świeckich, Rodziny i Życia.

Urząd kamerlinga jest jednym z dwóch najwyższych w Kościele (drugim jest sekretarz stanu), które nie zaprzestają działalności z chwilą śmierci lub ustąpienia papieża. W czasie „sede vacante”, a więc wakatu na Stolicy św. Piotra, to on zarządza finansami i materialną własnością Kościoła.

Bardziej szczegółowo zadania i funkcje kamerlinga określają dwie konstytucje apostolskie św. Jana Pawła II: „Pastor bonus” z 1988 (o reorganizacji Kurii Rzymskiej) i „Universi dominici gregis” z 1996 r. (o wakansie na Stolicy Piotrowej). Punkt 17. tego pierwszego dokumentu wspomina, że „kamerling Świętego Kościoła Rzymskiego winien oficjalnie stwierdzić śmierć papieża” oraz „opieczętować gabinet i mieszkanie tegoż papieża”, a następnie uczynić to samo ze wszystkimi apartamentami papieskimi.

Kamerling jest też odpowiedzialny za powiadomienie o śmierci Ojca Świętego kardynała wikariusza Rzymu, który z kolei ma oficjalnie przekazać tę wiadomość ludowi Miasta. I wreszcie obejmuje w tymczasowe posiadanie Pałac Apostolski w Watykanie oraz pałace na Lateranie i w Castel Gandolfo, aby ich strzec i zarządzać nimi stosownie do potrzeb.

W wypełnianiu tych wszystkich zadań, związanych z tymczasowym kierowaniem Kościołem w czasie sede vacante, kamerlinga wspierają trzej kardynałowie asystenci (pomocniczy).

Po powołaniu nowego szefa tego urzędu składa on przysięgę wierności na ręce papieża, po czym otrzymuje od niego jako oznakę swej godności specjalne berło. Obecne, pokryte złotym aksamitem, pochodzi z czasów pontyfikatu Benedykta XV (1914-22).

W ciągu minionych 60 lat kolejnymi kamerlingami byli kardynałowie: Benedetto Aloisi Masella (w latach 1958-70), Jean Villot (1970-79), Paolo Bertoli (1979-85), Sebastiano Baggio (1985-93), Eduardo Martínez Somalo (1993-2007), Tarcisio Bertone (2007-14) i Jean-Louis Tauran (2014-18). Kard. Farrell jest pierwszym Amerykaninem piastującym to stanowisko.