Kard. Koch: nieomylność papieża wyrazem nieomylności wiary Kościoła

Wszyscy mówią o nieomylności papieża, a na Soborze Watykańskim II była mowa o nieomylności Kościoła – zauważył kard. Kurt Koch podczas watykańskiej prezentacji dokumentu studyjnego Dykasterii ds. Popierania Jedności Chrześcijan „Biskup Rzymu. Prymat i synodalność w dialogach ekumenicznych i odpowiedziach na encyklikę «Ut unum sint»” Jana Pawła II z 1995 roku.

„Papież nie ma innej nieomylności niż wiara Kościoła – sprecyzował szwajcarski purpurat. – Jest tym, który może interpretować, głosić tę nieomylność Kościoła. Może powiedzieć: «To nie jest moja nieomylność, ale ja głoszę nieomylność Kościoła»”.

Kard. Koch przypomniał, że w przypadku dogmatów o Niepokalanym Poczęciu (1854) i Wniebowzięciu (1950) Matki Bożej, przed ich ogłoszeniem papieża Pius XI i Pius XII „zapytali o to wszystkich biskupów świata”.

Hierarcha zaznaczył, że potrzebne jest kontynuowanie dialogu ekumenicznego na temat nieomylności papieskiej, aby osiągnąć jej „autentyczną interpretację”.

Podczas spotkania z dziennikarzami kard. Koch zauważył, że „posługa Piotrowa Biskupa Rzymu jest nierozerwalnie powiązana z dynamiką synodalną, podobnie jak aspekt wspólnotowy obejmujący cały Lud Boży oraz wymiar kolegialny posługi biskupiej”.

Zauważył, że opublikowany dziś dokument wśród przyszłych etapów dialogu teologicznego proponuje „promowanie recepcji wyników dialogu na wszystkich szczeblach, a także połączenie dialogu lokalnego z międzynarodowym, oficjalnego z nieoficjalnym, dwustronnego z wielostronnego, wschodniego z zachodnim w celu wzajemnego wzbogacenia”.

Zachęcił do wspólnego badania prymatu i synodalności, „które nie są dwoma konkurującymi ze sobą wymiarami kościelnymi, ale raczej dwiema wzajemnie konstytuującymi się rzeczywistościami”.

Wskazał, że wśród propozycji odnowionego sprawowania prymatu dokument sugeruje „ponowne odczytanie lub oficjalny komentarz do Soboru Watykańskiego I, wyraźniejsze rozróżnienie pomiędzy różnymi obowiązkami papieża, wzmocnienie synodalności Kościoła katolickiego ad intra i ad extra, w szczególności przed obchodami 1700. rocznicy Soboru Nicejskiego, pierwszego soboru ekumenicznego, w 2025 roku”.

Z kolei kard. Mario Grech, sekretarz generalny Synodu Biskupów podkreślił, że „jeśli istnieje miejsce, kontekst, który dzisiaj może ukazać – a nawet ukazuje – nowy sposób sprawowania prymatu, to jest to proces synodalny”. „Nie można mówić o prymacie i kolegialności bez powiązania ich z synodalności” – stwierdził maltański purpurat. Jest to następstwo „rewolucji kopernikańskiej” dokonanej przez Sobór Watykański II poprzez dodanie rozdziału o Ludu Bożym do „Konstytucji dogmatycznej o Kościele”. Podkreślił, że „proces synodalny opiera się na relacjach między ludem Bożym, kolegium biskupów i biskupem Rzymu i w harmonijny sposób łączy w sobie synodalność, kolegialność, prymat”.

Przypomniał, że „w Kościele starożytnym, będącym niewątpliwie Kościołem synodalnym, nie wypracowano pełnego konsensusu co do prymatu”. „Definicja prymatu, odczytana na nowo w kluczu synodalnym, pozwala Kościołowi przezwyciężyć tę słabość. Sobór Watykański II dobrze to podkreślił, stwierdzając, że przywilejem Biskupa Rzymu jest zwoływanie soborów, przewodniczenie im i ich zatwierdzanie” – zaznaczył kard. Grech. Według niego „błędem byłoby mierzenie znaczenia posługi Piotrowej koncentracją wszelkich decyzji w jego rękach”.