Kard. M. Piat kończy 80 lat. Zmniejszyła się liczba purpuratów elektorów

Biskup Saint Louis – stolicy Mauritiusa – Maurice Piat kończy 19 lipca 80 lat, tracąc tym samym prawo udziału w ewentualnym konklawe, gdyby do niego obecnie doszło. Liczba kardynałów-elektorów wynosi obecnie 123, a pozbawionych tego prawa jest 98.

Przyszły purpurat urodził się 19 lipca 1941 w miejscowości Moka na terenie stołecznej diecezji Port-Louis. Na chrzcie otrzymał imiona Maurice Evenor. Po nauce w Kolegium Świętego Ducha w Quatre-Bornes na swej wyspie rodzinnej wyjechał do Irlandii, gdzie wstąpił do Zgromadzenia Ducha Świętego (CSSp); 8 września 1962 złożył w nim śluby zakonne. Jednocześnie w Kolegium Uniwersyteckim w Dublinie uzyskał bakalaureat w dziedzinie sztuki. Następnie przyjęto go do Papieskiego Seminarium Francuskiego w Rzymie i tam kontynuował studia teologiczne na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim, uwieńczone licencjatem w 1972 r.

Wcześniej – 2 sierpnia 1970 przyjął święcenia kapłańskie w Port Louis z rąk miejscowego biskupa (późniejszego kardynała) Jeana Margéota. Po ukończeniu studiów w Rzymie odbył w 1972 roku 3-miesięczny staż duszpasterski w Bangalurze w Indiach i pod koniec tegoż roku wrócił do ojczyzny, podejmując pracę wykładowcy i katechety w swym dawnym Kolegium w Quatre-Bornes. W latach 1977-79 kształcił się w Instytucie Formacji Wychowawców Duchowieństwa w Paryżu, a w latach 1979-86 pracował duszpastersko w kilku parafiach w swym kraju, a od 1982 przez kilka lat był odpowiedzialny za kształcenie seminarzystów w Vacoas (środkowa część wyspy).

Wcześniej – po konferencji parafialnych wspólnot podstawowych w Kinszasie (DR Konga) – w 1981 rozpoczął wcielanie w życie na Mauritiusie nowego wizerunku parafii, za co został niebawem mianowany wikariuszem biskupim ds. formacji i koordynowania duszpasterstwa parafialnego. Aby jak najlepiej poświęcić się temu programowi, założył w Beau-Bassin ośrodek formacyjny „Thabor”.

Na tym stanowisku zastało go powołanie 21 stycznia 1991 przez Jana Pawła II na biskupa-koadiutora biskupa Port Louis kard. J. Margéota, który udzielił mu sakry 19 maja tegoż roku podczas polowej Mszy św. na stołecznym Stadionie Maryi Królowej Pokoju. Wydarzenie to miało wymiar międzynarodowy, gdyż współkonsekratorami ks. Piata byli: Gilbert Guillaume Marie-Jean Aubry – biskup St-Denis-de-La Réunion, Maurice Couve de Murville – arcybiskup Birminghamu w Anglii i Alphonsus Mathias – arcybiskup Bangaluru w Indiach. W niespełna dwa lata później – 15 marca 1993 roku 53-letni hierarcha zastąpił kardynała na urzędzie biskupa stolicy.

W latach 1996-2002 i 2013-16 był on przewodniczącym Konferencji Biskupiej Oceanu Indyjskiego (w jej skład wchodzą hierarchowie z Komorów, Mauritiusa, Reunionu i Seszeli) i od 2020 znów stoi na czele tego gremium. Od 1 października 2000 jest członkiem Stałego Komitetu Sympozjum Konferencji Biskupich Afryki i Madagaskaru. 6 września 2006 otrzymał Honorową Nagrodę Wolności Miasta Port Louis. W 2009 prezydent kraju Sir Anerood Jugnauth mianował go Wielkim Oficerem Orderu Gwiazdy i Klucza Oceanu Indyjskiego.

Na konsystorzu 19 listopada 2016 Franciszek włączył bp. M. Piata w skład Kolegium Kardynalskiego jako drugiego obywatela Mauritiusa obdarzonego tą godnością po kard. J. Margéocie (w 1988). 23 grudnia 2017 papież mianował go członkiem Dykasterii Integralnego Rozwoju Ludzkiego.

Kardynał jest wielkim zwolennikiem i propagatorem dialogu w społeczeństwie obywatelskim i między religiami, pionierem odnowy parafii za pośrednictwem wspomnianych parafialnych wspólnot podstawowych oraz promotorem formacji i ewangelizacji młodzieży. W swej diecezji zorganizował wiele spotkań z duchowieństwem, osobami zakonnymi i świeckimi, odbył liczne wizytacje duszpasterskie w regionach wiejskich oraz na należących do Mauritiusa wyspach Agalega i Rodrigues. 18 marca 1997 zwołał synod diecezjalny, zakończony 3 lata później. Wielokrotnie wzywał swych rodaków, wyznających różne religie, do braterstwa i współpracy dla dobra kraju. Uczestniczył w wielu ważnych wydarzeniach kościelnych, m.in. synodach biskupów

Obecnie wśród 221 kardynałów 123 ma prawa wyborcze, z których 13 powołał do Kolegium Kardynalskiego św. Jan Paweł II, 39 – Benedykt XVI i 71 – Franciszek, a wśród 98 kardynałów-nieelektorów 48 mianowała papież-Polak, 28 – jego bezpośredni następca i 22 – obecny papież.

Najstarszymi wiekowo kardynałami są obecnie Francuz Albert Vanhoye SI (ur. 24 VII 1923), Słowak Jozef Tomko (11 III 1924) i Angolczyk Alexandre José María dos Santos OFM (18 III 1924), najmłodszymi zaś Środkowoafrykańczyk Dieudonné Nzapalainga (ur. 14 III 1967), Portugalczyk José Tolentino Calaça de Mendonça (15 XII 1965) i Włoch Mauro Gambetti OFM Conv (27 X 1965). Najdłuższy staż w Kolegium mają trzej kardynałowie: Michael Michai Kitbunchu z Tajlandii, Alexandre do Nascimento z Angoli i Thomas Stafford Williams z Nowej Zelandii, mianowani 2 lutego 1983. Ponadto należy pamiętać, że Benedykta XVI mianował kardynałem Paweł VI dnia 27 VI 1977 a Franciszka – św. Jan Paweł II w dniu 21 II 2001.