Kard. Sarah krytykuje biskupów Zachodu za uległość wobec świata

O światowość i uleganie pokusie „praktycznego ateizmu” z powodu utraty wiary w nauczanie Kościoła katolickiego oskarżył niektórych biskupów zachodnich były prefekt Kongregacji d.s. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów kard. Robert Sarah. Pochodzący z Gwinei purpurat spotkał się w Jaunde z konferencją episkopatu Kamerunu.

Zdaniem kard. Saraha, wielu biskupów pragnie tak bardzo być „kochanymi przez świat”, że zapomnieli, iż chrześcijaństwo wzywa ich do bycia „znakami sprzeciwu”.

78-letni purpurat powiedział kameruńskim biskupom, że jest przekonany, iż „Kościół naszych czasów doświadcza pokusy ateizmu, nie intelektualnego ateizmu”, wyjaśnił, ale tego subtelnego i niebezpiecznego stanu umysłu płynnego i praktycznego ateizmu. Ten ostatni jest niebezpieczną chorobą, nawet jeśli jej początkowe objawy wydają się łagodne” – powiedział.

Zadaniem kard. Saraha, praktyczny ateizm jest bardziej podstępny niż jego intelektualny odpowiednik, ponieważ nie deklaruje się otwarcie, ale przenika do każdego aspektu współczesnej kultury, w tym do dyskursu kościelnego. Dodał, że Kościół i jego przywódcy są winni „dostosowania się, współudziału w tym wielkim kłamstwie, jakim jest płynny i praktyczny ateizm. Udajemy wierzących chrześcijan i ludzi wiary. Celebrujemy obrzędy religijne, ale w rzeczywistości żyjemy jak poganie i niewierzący” – powiedział. Opisał „płynny i praktyczny ateizm” jako siłę zdradziecką i nieuchwytną. Porównał go do pochwycenia w sieć pająka, gdzie próby ucieczki tylko zacieśniają jego uścisk. „Ten rodzaj ateizmu jest mistrzowską pułapką zastawioną przez samego Szatana” – stwierdził i podkreślił, że ta forma ateizmu żeruje na ludzkich słabościach i skłonności człowieka do ulegania jego oszustwom. Nalegał, aby w Kościele nie było frakcji ani samozwańczych zbawicieli, ponieważ takie podziały są na rękę przeciwnikowi. „Nie musimy tworzyć partii w Kościele; nie musimy ogłaszać się zbawcami tej czy innej instytucji” – stwierdził. „Ale każdy z nas może dziś zdecydować: kłamstwo ateizmu nie będzie już u  nie miało miejsca; nie chcę już wyrzekać się światła wiary; nie chcę już dłużej, z wygody, lenistwa lub konformizmu, pozwalać światłu i ciemności mieszkać we mnie” – zaapelował.

Kard. Sarah wskazał, że zachować ducha wiary to odrzucić wszystko, co go podważa i patrzeć na świat wyłącznie przez pryzmat wiary, trzymając się mocno Bożej ręki. Potępił „rozgoryczenie i stronniczość”, które nękają Kościół, sugerując, że kwestie te są symptomami głębszego kryzysu duchowego. Podkreślił, że tylko duch wiary może wspierać prawdziwą braterską miłość i przynieść pokój światu spustoszonemu przez oszustwa i konflikty. Wezwał również biskupów Afryki do obrony tego, co nazwał „jednością wiary” w obliczu zachodnich wypaczeń.

Odnosząc się do trwającej w październiku 2024 r. sesji Synodu Biskupów na temat synodalności kard. Sarah pochwalił zdecydowaną obronę tradycyjnego nauczania i wartości przez przywódców Kościoła afrykańskiego. „Podczas ostatniego Synodu Kościół w Afryce zdecydowanie bronił godności mężczyzny i kobiety stworzonych przez Boga. Jej głos został zignorowany i zlekceważony przez tych, których jedyną obsesją jest zadowolenie zachodnich lobby” – powiedział. „Kościół w Afryce wkrótce będzie musiał bronić prawdy o kapłaństwie i jedności wiary. Kościół w Afryce jest głosem ubogich, prostych i małych” – podkreślił.

Kardynał zauważył, że podczas gdy Kościół afrykański odgrywa dziś kluczową rolę w podtrzymywaniu Słowa Bożego, zachodni chrześcijanie wydają się być wprowadzani w błąd przez swoje bogactwo w fałszywym poczuciu oświecenia i nowoczesności. Podkreślił wyjątkową pozycję biskupów afrykańskich jako strażników powszechności wiary, przeciwstawiając się tym, którzy rozmywają prawdę i promują kulturę relatywizmu. Pochwalił ich rolę jako posłańców Bożej prawdy, sugerując, że Bóg często wybiera pozornie słabych i niepopularnych, aby uniżyć silnych i powszechnie szanowanych. Pochwalił również biskupów Kamerunu za ich sprzeciw wobec deklaracji Fiducia supplicans, mówiąc, że ich decyzja była „odważnym i proroczym posunięciem”, które podtrzymuje jedność Kościoła i prawdę jego nauk.