Kardynał Grocholewski – doktor honoris causa Uniwersytetu Śląskiego

Prefekt Kongregacji Wychowania Katolickiego, kardynał Zenon Grocholewski otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Śląskiego. Pochodzący z Wielkopolski hierarcha sprawuje obecnie najwyższy urząd w Kościele spośród polskich duchownych.

Uroczystość odbyła się na Wydziale Teologicznym UŚ. Wzięli w niej udział: nuncjusz apostolski w Polsce, abp Celestino Migliore, metropolici: katowicki – abp Damian Zimoń i lubelski – abp Józef Życiński oraz biskupi: Wiktor Skworc i Jan Wieczorek, a także bp Tadeusz Szurman z Kościoła ewangelicko-augsburskiego.

„Tytuł doktora honoris causa śląskiej Alma Mater jest wyrazem uznania dla blisko 40 lat pełnej oddania pracy Księdza Kardynała w sercu Watykanu, między innymi u boku Jana Pawła II oraz u boku Benedykta XVI” – powiedział rektor UŚ, prof. Wiesław Banyś.

Laudację wygłosił prof. dr hab. Wojciech Świątkiewicz. Przedstawiając postać kard. Grocholewskiego wskazał zarówno na jego działalność jako prawnika, naukowca, jak i w dykasteriach watykańskich. „Jest kardynał Zenon Grocholewski osobistością o rozległej panoramie dokonań, zainteresowań i działań. Jego zasługi dla Kościoła, nauki, kultury i wychowania łączone są z licznymi funkcjami pełnionymi przy Stolicy Apostolskiej, z działalnością naukową, organizatorską i ogromną liczbą publikacji” – stwierdził.

Nowy doktor honoris causa wygłosił wykład na temat relacji między wolnością człowieka a prawdą. Podziękował za przyznaną mu godność i przypomniał krótko historię powstawania na Uniwersytecie Śląskim Wydziału Teologicznego, który w tym roku obchodzi dziesięciolecie istnienia. „Jestem dumny, że otrzymuję doktorat od uczelni o takim profilu i otwartości” – powiedział kard. Grocholewski.

Mówca zauważył, że świat współczesny jest wyczulony na problem wolności. Przypomniał niektóre systemy, które mały prowadzić ludzi ku wolności, a okazały się zwodnicze. Wymienił wśród nich marksizm, który okazał się, obok narodowego socjalizmu, największym systemem zniewolenia. Wskazał, że w liberalizmie gospodarczym nie wszyscy w równym stopniu korzystają z wolności. Zauważył, że współczesna demokracja według wielu nie jest właściwą wolnością, ponieważ problemem jest na ile dokonywane przez ludzi wybory są wolne, a na ile manipulowane. Iluminizm, stojący u podstaw rewolucji francuskiej, doprowadził do krwawej dyktatury.

Kard. Grocholewski przytoczył słowa kard. Józefa Ratzingera: „Wolność bez prawdy nie jest wolnością”. Przywołując różne dokumenty i wypowiedzi Jana Pawła II wskazał, że wolność jest darem, gdy jej używamy do tego, co jest prawdziwym dobrem. Przekonywał, że prawdziwa wolność buduje więzy między ludźmi, a nie dzieli ich. Jej celem jest doskonalenie człowieczeństwa.

„Warunkiem wolności jest wymóg rzetelnego stosunku do prawdy” – mówił kard. Grocholewski. Podkreślił, że wierność wolności wymaga wierności prawdzie. „Prawda jest jedynym gwarantem wolności”. Bez prawdy wolność prowadzi do zguby. „Wolność ludzka może istnieć jako uregulowane współistnienie wielu wolności” – zaznaczył kard. Grocholewski.

Przypomniał też, że często przedstawia się Kościół jako wroga wolności. „Tymczasem Kościół głosi ewangeliczną wolność, pojmując ją jako zadanie” – zwrócił uwagę mówca. Dodał, że dla chrześcijanina wolność ma imię – Bóg i ma twarz – Jezusa Chrystusa.

„Prawdziwa wolność skłania chrześcijanina, by patrzył na wszystko oczami wiary” – mówił prefekt Kongregacji Wychowania Katolickiego. „By móc przeżywać wolność z prawdzie chrześcijanin znajduje pomoc w prawie” – dodał i wskazał, że Dekalog jest drogą realizacji wolności.

Kard. Zenon Grocholewski od 1999 r. sprawuje godność prefekta watykańskiej Kongregacji Wychowania Katolickiego. Oprócz pracy w Najwyższym Trybunale Sygnatury Apostolskiej pełni liczne funkcje w Kurii Rzymskiej oraz na włoskich uczelniach.

Kard. Grocholewski posiada bogaty dorobek naukowy. Jest autorem ponad 1000 publikacji w 15 językach, głównie z dziedziny kanonicznego prawa procesowego i małżeńskiego. W ostatnich latach publikował również prace z zakresu edukacji, teksty popularnonaukowe oraz pastoralne. Jego działalność przyczyniła się do rozwoju nauki prawa kanonicznego oraz popularyzacji kultury prawnej. Był wielokrotnie wyróżniany tytułem doktora honoris causa przez uczelnie na całym świecie.