Karmelici wydali deklarację o szkaplerzu

Nie każdy świecki, który nosi szkaplerz karmelitański, należy automatycznie do Bractwa Szkaplerznego. Kuria karmelitów bosych w Krakowie wydała deklarację, w której wyjaśnia zasady nakładania szkaplerza i przyjmowania do bractwa.

Autorzy deklaracji podkreślają, że przyjęcie szkaplerza jest tylko wyrażeniem chęci życia duchowością karmelitańską bez zobowiązywania się do przynależności do bractwa. W jednej parafii mogą więc znajdować się osoby należące do tzw. karmelitańskiej rodziny Maryi, żyjące duchowością karmelitańską poprzez fakt noszenia szkaplerza, jak i te, które dodatkowo pragną należeć do Bractwa Szkaplerznego.
Władzę błogosławienia i nałożenia szkaplerza ma każdy kapłan i diakon, ale przyjęcie do Bractwa wymaga oddzielnej decyzji zarówno wiernego, jak i osoby upoważnionej do działania w imieniu. Bractwa szkaplerznego nie może założyć osoba, która nie jest do tego uprawniona przez najwyższego przełożonego zakonu karmelitańskiego.
Zwyczaj noszenia szkaplerza wiąże się z objawieniem, jakie otrzymał opat karmelitów św. Szymon Stock. W nocy z 15 na 16 lipca 1251 r. ukazała mu się Matka Boża i zapewniła o swej macierzyńskiej opiece. Wskazała na szkaplerz i stwierdziła: – To będzie przywilejem dla ciebie i wszystkich karmelitów. Kto w nim umrze, nie zazna ognia wiecznego.
Noszenie szkaplerza zalecane jest przez Kościół i bardzo cenione przez Ojca Świętego, który sam nosi szkaplerz karmelitański.