„Dziękuję Ci, że mnie stworzyłeś tak cudownie” – katecheci na rekolekcjach w Górce Klasztornej

„Dziękuję Ci, że mnie stworzyłeś tak cudownie” – słowa Psalmu 139 towarzyszyły katechetom, którzy przed nowym rokiem szkolnym postanowili wziąć udział w rekolekcjach, jakie zorganizowano przy sanktuarium maryjnym w Górce Klasztornej.

Kilka uczestniczek podkreśliło, że był to czas umocnienia w wierze i nabrania sił do dalszej pracy. – Gotowi do wyzwań duchowych zetknęliśmy się na wejście ze zdaniem ze wspomnianego Psalmu 139, które wprowadziło wszystkich w rozważania o wartości naszego życia na płaszczyznach: fizycznej psychicznej, duchowej. Płaszczyznach, w których harmonijnie odkrywamy nasze piękno w oczach Boga – podkreśliła katechetka Dorota Harkot.

Ks. dr Hubert Wiśniewski, który poprowadził tegoroczne rozważania, dodał, że czas rekolekcji był odkrywaniem piękna stworzenia człowieka. Okazją do wyciszenia od zgiełku codzienności obowiązków – spotkaniem z samym sobą, drugim człowiekiem i Bogiem. – Dopełnieniem konferencji były warsztaty rozwoju osobistego, oparte na słowie Bożym oraz trzech wymiarach bytu ludzkiego, jakimi są duch, dusza i ciało. Był to czas odkrywania siebie jako dziecka Bożego, w swojej chrześcijańskiej tożsamości oraz mocnych stron, umożliwiających świadczenie całym swoim życiem, jak pięknym Bożym dziełem jest człowiek – powiedział wykładowca filozofii, duszpasterz rodzin i małżeństw oraz moderator Ruchu Światło-Życie w archidiecezji gnieźnieńskiej.

Centrum góreckich rekolekcji stanowiła Eucharystia. Była również czas na adorację Najświętszego Sakramentu.

„Nie tracę nadziei, że ów potężny kryzys, który tak boleśnie w nas uderza, doprowadzi ludzi do odnalezienia królewskiej drogi życia. Może to się jeszcze okaże za naszych dni, niemniej z całych sił ufaliśmy i nadal ufamy, jesteśmy i będziemy pocieszeni” – to słowa Karola Wojtyły z listu do Henri de Lubaca, francuskiego jezuity, kardynała, należącego do najbardziej poważanych teologów XX wieku. Jego prace, a także badania doktrynalne odegrały ogromną rolę w kształtowaniu postanowień Soboru Watykańskiego II. Znalazły się one w książce ks. Roberta Skrzypczaka „Chrześcijanin na rozdrożu” i zostały przywołane przez bp. Krzysztofa Włodarczyka. – Rekolekcje są czasem budowanie wspólnoty, a zarazem doświadczeniem tego, że warto trzymać się razem. Widzimy co się dzieje wokół nas, więc tym bardziej potrzeba zjednoczenia serc – mówił ordynariusz, dziękując katechetom za prowadzenie młodego człowieka na rozdrożach współczesnego czasu, a także świadectwo ich wiary.