Katedra polowa: wojskowi lekarze modlili się w dniu swego święta

Dziś lekarze wojskowi obchodzą swoje święto. Wśród personelu medycznego i chorych posługę duszpasterską pełni 30 kapelanów wojskowych. – Przychodzimy dziś do świątyni garnizonowej po to, by dziękować za waszą codzienną posługę, poświęcenie i trud, w trosce o to by człowiek chory wracał do pełni sił – mówił w katedrze polowej biskup polowy Wojska Polskiego Józef Guzdek. Ordynariusz wojskowy przewodniczył Mszy św. w intencji żołnierzy i pracowników Inspektoratu Wojskowej Służby Zdrowia.

– Kluczem do odczytania cierpienia jest krzyż Chrystusa, dlatego tylko ten kto w cierpieniu przybliży się do krzyża może zwyciężyć – mówił w homilii bp Guzdek. Ordynariusz wojskowy przypomniał obraz Jana Pawła II trzymającego krzyż podczas transmisji nabożeństwa Drogi Krzyżowej z rzymskiego Kolosseum w Wielki Piątek 2005 roku. – Ojciec święty upominał i wzywał możnych tego świata do zaangażowania się w służbę chorym i cierpiącym(…). Nie wolno przechodzić obojętnie obok ludzi dotkniętych chorobą. Trzeba się zatrzymać, pochylić się nad ich chorobą i ofiarnie wziąć na siebie część jej brzemienia. Krzyż współdzielony jest krzyżem lżejszym – przypomniał słowa Jana Pawła II bp Guzdek.

Ordynariusz wojskowy przypomniał również, że papież Polak wielokrotnie zwracał się także do lekarzy i personelu medycznego podkreślając ich poświęcenie a wykonywany przez nich zawód nazywał „powołaniem”. Zaapelował do zgromadzonych w świątyni wojskowych lekarzy, by uczyli się od Jana Pawła II. – Warto uczyć się od niego podejścia do cierpienia, ale warto uczyć się od niego także wdzięczności do służby zdrowia – podkreślił bp Guzdek.

Biskup polowy życzył zgromadzonym w katedrze lekarzom wojskowym, aby byli wierni swojemu „powołaniu dobrego Samarytanina”. – Niech dobry Bóg da wam natchnienie i siłę, niech pomaga wam w codziennej służbie człowiekowi, a w człowieku samemu Chrystusowi – powiedział.

Mszę św. koncelebrowali kapelani Ordynariatu Polowego posługujący w wojskowych szpitalach Wojskowego Instytutu Medycznego oraz Wojskowego Instytutu Medycyny Lotniczej.

Ministerstwo Obrony Narodowej reprezentował Dyrektor generalny MON Jacek Olbrycht, władze Wojskowej Służby Zdrowia, Szef Inspektoratu WSZ płk Piotr Dzięgielewski a WIM komendant gen. bryg. Grzegorz Gierelak.

Wojskowa Służba Zdrowia jest jedną z najstarszych służb w Wojsku Polskim, tradycja opieki medycznej w polskiej armii sięga bowiem jeszcze średniowiecza. Podstawowa struktura Wojskowej Służby Zdrowia została ustalona już w XVI i XVII w.

Po odzyskaniu niepodległości w 1918 r. utworzono spójną strukturę wojskowej służby zdrowia wzorując się na modelach zachodnioeuropejskich (głównie francuskich i niemieckich). Szef Departamentu Medycznego był podporządkowany Ministrowi Obrony w czasie pokoju i Szefowi Obrony w czasie wojny, a doradcy medyczni jednostek i formacji bezpośrednio podlegali dowódcom.

Wielki wpływ na służby medyczne Polskich Sił Zbrojnych na zachodzie podczas II wojny światowej wywarł gen. dyw. prof. Bolesław Szarecki, bohater bitwy pod Monte Cassino, który zresztą po wojnie wrócił do Polski i pełnił służbę jako Naczelny Lekarz.

Do zadań wojskowej służby zdrowia należy: utrzymanie i wzmacnianie stanu zdrowotnego żołnierzy przez dobór do wojska zdolnych do służby wojskowej obywateli, stałą kontrolę ich stanu zdrowia, nadzór nad wychowaniem fizycznym i szkoleniem; zabezpieczenie sanitarno-higieniczne i przeciwepidemiczne wojsk, prowadzenie oświaty sanitarnej; prowadzenie szkolenia sanitarnego w zakresie udzielania pierwszej pomocy, przygotowanie sił zbrojnych pod względem materiałowym i mobilizacyjnym na wypadek wojny oraz prowadzenie prac naukowo-badawczych w celu znalezienia najlepszych metod zabezpieczenia medycznego wojsk w czasie pokoju i wojny.

Wojskowa służba zdrowia jest ściśle powiązana z cywilną służbą zdrowia, od której działania zależy dobry stan zdrowotny uzupełnień, stan sanitarno-higieniczny środowiska otaczającego wojsko, a w czasie wojny rozwój bazy materiałowej zaplecza. Cywilna służba zdrowia w czasie wojny przejmuje do dalszego leczenia rannych i chorych ewakuowanych z zakładów wojskowej służby zdrowia, a także zajmuje się uzupełnianiem jej kadr. W czasie pokoju organizacja wojskowej służby zdrowia dostosowana jest przede wszystkim do stacjonarnego systemu pracy.

W wojskowych szpitalach posługę pełni 30 kapelanów wojskowych. W ub. roku śp. bp Tadeusz Płoski powołał do życia dekanat Wojskowej Służby Zdrowia. Dziekanem mianowany został ks. płk Marek Kwieciński z Wojskowego Instytutu Medycznego (szpital przy ul. Szaserów). Dekanat objął swoim zasięgiem wszystkie placówki zdrowotne znajdujące się w strukturach Sił Zbrojnych RP, m.in. największe szpitale wojskowe w Warszawie, Bydgoszczy, Lublinie, Żarach i Krakowie oraz wojskowe ośrodki zdrowia i ośrodki rehabilitacyjne.