Katolicy i prawosławni na wspólnej modlitwie za zmarłych

Prawosławni i katolicy modlili się dziś podczas procesji ekumenicznej na Cmentarzu Wolskim w Warszawie. Już po raz 26. wierni z sąsiadujących ze sobą parafii: prawosławnej św. Jana Klimaka oraz katolickiej pw. św. Wawrzyńca uczestniczyli we wspólnej procesji w dniu Wszystkich Świętych.

Modlono się za wszystkich spoczywających na wolskiej nekropolii, a także za poległych w wojnach, podczas Powstania Warszawskiego i w różnych katastrofach. Proszono także o życie wieczna dla tych, „których wiarę jedynie Bóg znał, i o których zawsze Matka Kościół pamięta w swoich modlitwach”.

Procesji przewodniczyli proboszcz katolicki ks. Marek Mętrak i wikariusz prawosławnej parafii ks. Adam Misijuk. W procesji szli duchowni obydwu Kościołów oraz kilkuset wiernych obu parafii.

„Dzisiaj, w tę piękną pogodę, może warto dłużej stanąć nad grobem najbliższych i powiedzieć im to, czego nie powiedzieliśmy im za życia” – zachęcał na zakończenie procesji ks. Marek Mętrak.

Proboszcz katolickiej parafii zaznaczył w rozmowie z KAI, że „po przejściu przez bramę śmierci nie ma rozróżnienia kto na jakim cmentarzu leży – czy na katolickim czy na prawosławnym”. Zapewnił też, że także na co dzień pomiędzy duchownymi i świeckimi obydwu parafii „są przyjazne gesty i dobre relacje”.

Z kolei proboszcz prawosławnej parafii św. Jana Klimaka podkreśla, iż niezwykle istotny jest fakt, że chrześcijanie obydwu Kościołów wspólnie dają świadectwo o swojej miłości do tych, którzy już odeszli. „Kiedy człowiek się modli, to nawet kiedy ma złe uczucia – musi je przełamać” – zaznaczył w rozmowie z KAI ks. Adam Misijuk.

„Poprzez te oddolną inicjatywę pokazujemy, że można propagować piękną ideę ekumenizmu, o której mówi się zwłaszcza podczas Tygodnia Ekumenicznego” – podkreślił prawosławny duchowny dodając, że budowanie braterskich relacji powinno się zaczynać od takich właśnie, najprostszych inicjatyw i gestów.

Inicjatywa zorganizowania wspólnej procesji została podjęta w 1985 r. przez obu ówczesnych proboszczów: katolickiego i prawosławnego. Była ona wyjściem na przeciw oczekiwaniom wiernych, którzy modlili się osobno we własnym gronie, choć oba cmentarze bezpośrednio ze sobą sąsiadują. Decyzję obu proboszczów katolicy i prawosławni przyjęli z radością i życzliwością.

Obecny wikariusz prawosławnej parafii ks. Adam Misijuk przyznał w rozmowie z KAI, że przed laty wyczuwało się niechęć czy wręcz wrogość wobec prawosławnych. Zdarzało się nawet, że w parafialnych budynkach wybijano szyby. Od czasu zorganizowania wspólnej procesji takie incydenty nie mają już miejsca a klimat zdecydowanie się poprawił.

Modlitwy odbywają się na cmentarzu, który był z początku wyłącznie prawosławny, ale w ciągu lat „wchłonął” wyznawców innych wyznań i narodowości. Spoczywają tu Polacy, Rosjanie, Gruzini, Ukraińcy, Ormianie, Białorusini, Cyganie.

Prawosławny cmentarz na warszawskiej Woli istnieje od 1941 r. Na nekropolii pochowani są najwyżsi dostojnicy Kościoła Prawosławnego w Polsce – metropolici, biskupi oraz proboszczowie warszawskich parafii prawosławnych i parafii, które powstały na Ziemiach Zachodnich i Północnych po II wojnie światowej.

Spoczywają tu także m.in. żołnierze Armii Czerwonej oraz radzieccy budowniczowie i członkowie ich rodzin zmarli w okresie wznoszenia Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie.

Kwatera 73 jest miejscem pochówku Starowierów tj. tych, którzy nie uznali reformy kościoła prawosławnego w okresie panowania Piotra Wielkiego i uciekając przed prześladowaniami znaleźli schronienie w Polsce.