Tysiące ludzi, mimo niesprzyjającej pogody, przeszło 30 marca ulicami Katowic podczas tradycyjnego nabożeństwa Drogi Krzyżowej, odbywającego się od wielu lat w piątek przed Niedzielą Palmową. W nabożeństwie, podczas którego niesiony był duży krzyż, uczestniczył metropolita katowicki abp Wiktor Skworc.

Trwające dwie i pół godziny nabożeństwo rozpoczęło się pod krzyżem przy kopalni „Wujek”, upamiętniającym górników, zamordowanych w pierwszych dniach stanu wojennego, 16 grudnia 1981 r.

Ze względu na trwającą przebudowę centrum Katowic ostatnia stacja tegorocznej Drogi Krzyżowej ulicami miasta miała miejsce nie jak zwykle przy Pomniku Powstańców Śląskich, lecz w katedrze Chrystusa Króla. Uczestnicy nabożeństwa szczelnie wypełnili świątynię.

Nawiązując do tego faktu metropolita katowicki w słowie końcowym zwrócił uwagę, że Droga Krzyżowa ostatecznie zawsze prowadzi do świątyni, do Domu Ojca, do nowej Jeruzalem. Podkreślił, że w nabożeństwie Drogi Krzyżowej uczestniczy się po to, aby być bliżej Chrystusa i bliżej siebie. „Wiemy, kim jest ten Człowiek na krzyżu. To nasz Zbawiciel, jedyny Odkupiciel” – mówił abp Skworc.

Rozważania przy poszczególnych stacjach katowickiej Drogi Krzyżowej przygotowali mieszkańcy katowickich parafii, członkowie ruchów i stowarzyszeń katolickich, studenci, klerycy, aktorzy oraz harcerze.

„Nic, nawet kula zamachowca nie zdołała powstrzymać Jana Pawła II przed głoszeniem Chrystusa całemu światu” – powiedział abp Damian Zimoń do uczestników Drogi Krzyżowej, którzy bardzo licznie, ze świecami w dłoniach, przeszli w piątek 15 kwietnia ulicami Katowic. „Nawet uporczywa choroba nie zdołała go powstrzymać przed poświęceniem wszystkich sił dla budowania królestwa Bożego na ziemi” – podkreślał metropolita katowicki.

Na zakończenie trwającego dwie i pół godziny nabożeństwa abp Zimoń przypomniał słowa „Nie lękajcie się”, którymi papież Polak rozpoczął swój pontyfikat. „Nikt głębiej nie wcielił w życie tych słów, jak on sam” – powiedział i dodał: „Dziękujemy mu za jego pewne i nieustraszone kierowanie Kościołem przez ponad dwadzieścia sześć lat”.

Metropolita katowicki zwrócił uwagę, że jedna ze stacji nabożeństwa znajdowała się przy Pomniku Katyńskim i przy areszcie, w którym hitlerowcy przetrzymywali Sługę Bożego ks. Franciszka Blachnickiego. „Tam Pan Bóg dotknął go swoją łaską i wyznaczył mu zadanie powołanie ruchu odnowy Kościoła” – zaznaczył.

Abp Zimoń przypomniał również, że w tym samym więzieniu został ścięty w czasie wojny inny śląski kapłan, ks. Jan Macha. Był jednym z założycieli i przywódcą podziemnej organizacji o nazwie Polska Organizacja Zbrojna, która zajmowała się pomocą represjonowanym, drukiem i kolportażem wydawnictw oraz akcją wywiadowczą. W roku 1941 został aresztowany, a po procesie w niemieckim Sądzie Okręgowym w Katowicach skazany na śmierć przez ścięcie. Nigdy nie zdołano załamać jego wiary, czego dowodem jest m.in. ostatni list do rodziców, którego fragmenty metropolita katowicki odczytał. Wyrok wykonano 3 grudnia 1942 r. W chwili śmierci ks. Macha miał 28 lat i 3 lata kapłaństwa. „Tacy ludzie powstają do nowego życia” – powiedział abp Zimoń.