Katowice: modlitwa za ofiary Tragedii Górnośląskiej z 1945 r.

W Dzień Pamięci i Modlitwy o Ofiarach Tragedii Górnośląskiej – represji komunistycznych wobec mieszkańców tamtego regionu – w katowickiej archikatedrze odprawiona została Msza św. w intencji ofiar dramatycznych wydarzeń z 1945 r. oraz ich rodzin.

Słowo powitania skierował do obecnych abp Wiktor Skworc, metropolita katowicki. Publikujemy jego treść:

Bracia i Siostry zgromadzeni w katowickiej katedrze,

Dziś z woli Sejmiku samorządowego naszego województwa Dzień Pamięci i Modlitw o Ofiarach Tragedii Górnośląskiej. Historycy będą odkrywali przed nami jej nowe karty, których jeszcze wiele.

Jednak Tragedia Górnośląska to przede wszystkim ofiary i ich rodziny. W godzinie świętej Eucharystii przywołujemy wszystkich wywiezionych z naszej śląskiej ojcowizny do katorżniczej pracy na terenie Związku Radzieckiego od lutego 1945 roku począwszy. Pamiętamy o tych, którzy tam zginęli i zostali upamiętnieni jesienią ubiegłego roku w Doniecku – modlitwą, tablicami i dzwonem w kościele św. Józefa, patrona Kościoła i dobrej śmierci.

Razem z rodzinami ofiar modlimy się dziś w śląskiej katedrze o łaskę wiecznej szczęśliwości dla tych, którzy zginęli. Modlimy się za ich rodziny. Za kolejne pokolenia, które przechowują pamięć, i ból, i poczucie niesprawiedliwości. Wiemy, że sprawa Tragedii Górnośląskiej była w Trzeciej Rzeczpospolitej przedmiotem poselskich interpelacji. Głuchych – bo pozostających bez odpowiedzi i większego zainteresowania. Wszak Rzeczpospolita w roku 1990 miała "ważniejsze" problemy, niż białe plamy z historii Górnego Śląska, ociekające krwią tysięcy ofiar cywilnej ludności tych ziem, stygmatyzowanych decyzjami wielkich mocarstw, a wcześniej królewskich dworów.

Dziś interpelujemy u Boga modlitwą, pragnieniem poznania prawdy i wyrównania krzywd. I wołamy o łaskę zbawienia dla ofiar Górnośląskiej Tragedii i o pokój serca dla ich rodzin. Dla nas wszystkich, żyjących na śląskiej ojcowiźnie.

***

Tragedia Górnośląska to represje władzy komunistycznej, jakie rozpoczęły się wraz z wkroczeniem Armii Czerwonej pod koniec stycznia 1945 r. Akty terroru wobec Górnoślązaków (aresztowania, internowania, egzekucje i wywózki do niewolniczej pracy na Wschód), trwały przez kilka miesięcy. Aresztowano głównie mężczyzn. Sowieci otaczali m.in. kopalnie i pod groźbą użycia broni dokonywali internowania całej załogi zmiany. Tak było m.in. w kopalniach „Prezydent” w Chorzowie i „Bobrek” w Bytomiu. Żony porwanych z pracy górników nieraz nie miały pojęcia, gdzie wywieziono ich mężów. Podobnie było z tymi, którzy na żądanie Sowietów mieli stawić się do „pracy przy sprzątaniu miasta”, biorąc ze sobą prowiant na trzy dni. Te trzy dni zamieniały się zwykle w kilka lat w górniczym zagłębiu Donbas na wschodniej Ukrainie. Wielu Górnoślązaków jechało w bydlęcych wagonach jeszcze dalej, aż w okolice Karagandy w Kazachstanie, gdzie też musieli pracować w kopalniach. Według szacunków wywieziono ok. 50-60 tys. mieszkańców regionu. IPN szacuje, że przeżyła mniej niż połowa.