Katowice: 61 rocznica poświęcenia Katedry Chrystusa Króla

W 61 rocznicę poświęcenia katowickiej katedry metropolita katowicki abp Wiktor Skworc sprawował uroczystą Eucharystię w intencji diecezjan. Dokładnie 61 lat temu ówczesny biskup częstochowski Zdzisław Goliński poświęcił katowicką katedrę. Było to związane z faktem wygnania śląskich biskupów z diecezji, którzy zorganizowali referendum w sprawie utrzymania katechezy w szkolnym programie nauczania.

Uroczystą Eucharystię sprawował metropolita katowicki abp Wiktor Skworc. Wraz z nim przy ołtarzu obecny był bp Marek Szkudło, wraz z przełożonymi Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego oraz kapłani związani z parafią katedralną. W Eucharystii uczestniczył także abp senior Damian Zimoń.

Metropolita katowicki przypomniał, że Katedra Chrystusa Króla pełni swoją funkcję od 1955 roku. Wcześniej funkcję katedry katowickiej pełnił znajdujący się nieopodal kościół św. Apostołów Piotra i Pawła. Abp Skworc zapewnił także, że o kościół katedralny troszczyli się poszczególni biskupi katowiccy.

Zapewnił także o swojej trosce względem kościoła katedralnego. – Te ludzkie plany są możliwe dzięki Bożemu błogosławieństwu, ale także dzięki życzliwości diecezjan. Z tego miejsca pragnę wszystkim tym, którzy nie szczędzą grosza na katowicką katedrę serdecznie podziękować. Chciałbym podziękować także władzom naszego miasta, Urzędowi Marszałkowskiemu, bo te dwa podmioty życia społecznego również wspierają nasze działania około katedry, bo ta katedra stała się także symbolem miasta Katowice – dodał metropolita katowicki.

Ks. Łukasz Gaweł, proboszcz parafii katedralnej, przypomniał o okolicznościach poświęcenia katedry Chrystusa Króla. Miało ono miejsce podczas wysiedlenia katowickich biskupów przez władze komunistyczne. – W naszej modlitwie pamiętamy o przodkach, kapłanach i osobach świeckich, które wznosiły ten gmach materialny oraz o tych, którzy przez minione dziesięciolecia czynili go coraz piękniejszym. Myślimy też o tych, którzy przyjmowali tutaj święte sakramenty. Doświadczali oni wszyscy pełnej miłości mocy Boga, który czynił z nich Kościół, żywą budowlę, świątynię Ducha, Ciało, którego głową jest Chrystus – mówił proboszcz katedry.

Homilię w czasie Eucharystii wygłosił ks. Rafał Kilianek, katedralny wikariusz. Swoje rozważania oparł o pytanie, które w liturgii słowa stawia św. Paweł: Czy nie wiecie, żeście świątynią Boga i, że Boży Duch w Was mieszka? – Dwa są rodzaje świątyni Boga, świątyni Bożego Ducha. Świątynia z cegły i kamienia, a także świątynia z ciała i duszy człowieka. Obie świątynie wzajemnie się przenikają. Świątynia z kamienia – powstaje najpierw na skutek wybudowania świątyni z duszy człowieka. A Świątynia z duszy człowieka – domaga się świątyni z kamienia, miejsca modlitwy, w którym oddaje się cześć samemu Bogu – powiedział.

Kaznodzieja nawiązał do zapisków ks. Rudolfa Adamczyka, który opisywał trudne, ale i radosne wydarzenia związane z budową katedry. Wspomniał o trudach, jakie były związane ze wznoszeniem murów świątyni, wybuchem wojny, czy wypadkami do których dochodziło podczas budowy. – Katedra, moi drodzy, jednak stoi. Można powiedzieć: stoi, bo leżała. Leżała na sercu wielu ludziom, którzy ten Dom Święty kochali i kochają do dzisiaj. Zapadł mi w pamięci jeden fragment, który opisuje ks. proboszcz Adamczyk wspominając to miejsce: "Bardzo leżało nam na sercu wnętrze katedry, bo katedra przedstawiała obraz nędzy i rozpaczy. Była to pusta sala, nieogrzana w zimie i dziwię się, że wierni przychodzili do katedry zimową porą. W katedrze panowały niebywałe przeciągi. Sowy, gołębie i kawki fruwały po katedrze. Ławek jeszcze nie było, brakowało konfesjonałów, drogi krzyżowej. Okna nie były uszczelnione". A jednak ludzie przychodzili do katedry na nabożeństwa. I myślę, że przychodzili do tej świątyni z kamienia, ponieważ najpierw wybudowali świątynię z własnej duszy. Świątynię, w której mieszkał Bóg – podsumował ks. Kilianek.

Historia katowickiej katedry jest niezwykle bogata. Do budowy świątyni przystąpiono 5 czerwca 1927 roku. Wówczas pierwszym przewodniczącym Komitetu Budowy Katedry w Katowicach został ks. dr Emil Szramek. 4 grudnia 1932 roku w obecności abp. Adama Stefana Sapiehy, bp. Antoniego Szlagowskiego, bp. Bernarda Dembka, ówczesnego nuncjusza abp. Francesco Marmagiego oraz wojewody Michała Grażyńskiego wmurowano kamień węgielny. Do 1939 roku gotowe było prezbiterium, część murów oraz schody. Jednak okupant niemiecki zabronił dalszego wznoszenia świątyni.

Do dalszych prac przystąpiono w połowie 1947 r. Ich kierownictwo objął ks. Rudolf Adamczyk. Około roku 1954 na skutek żądań władz wojewódzkich Polski Ludowej zmieniono projekt architektoniczny katedry, aby "nie górowała w pejzażu Katowic" (obecnie katedra ma 64 m wysokości, 101 m długości oraz 50 m szerokości).

Witraże w katedrze są autorstwa prof. Stanisława Pękalskiego, a wyposażenie i aranżację wnętrza zaprojektował arch. Mieczysław Król oraz Jerzy Egon Kwiatkowski (elementy rzeźbiarskie).

W krypcie grobowej katowickiej katedry są pochowani śląscy biskupi: Arkadiusz Lisiecki, Stanisław Adamski oraz Herbert Bednorz.