Katowice: XI Dni Duchowości

„Wciąż wiarę chcemy pogłębiać, umacniać i nią się dzielić” – tak w kontekście kończącego się Roku Wiary temat tegorocznych XI Dni Duchowości uargumentował ks. dr Marek Panek, rektor Wyższego Śląskiego Seminarium w Katowicach. Rozpoczynając tegoroczne Dni Duchowości podkreślił także, że świadectwo musi być mocne, aby móc umacniać.

W czasie tegorocznych Dni Duchowości, które odbyły się 8 i 9 listopada w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Katowicach, zasygnalizowano wyraźną potrzebę zdefiniowania świadectwa wiary w czasach teraźniejszych. Cykl wykładów prezentowanych podczas konferencji ukazywał wzorce postaw świadków od czasów biblijnych aż do czasów Kościoła dzisiejszego.

Ks. dr hab. Wojciech Pikor z Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, odwołując się do przykładu proroka Jeremiasza, wyraźnie wskazał na potrzebę odkrycia własnego powołania przed rozpoczęciem dawania świadectwa. Dowodził, że prawdziwe rozpoznanie własnego posłannictwa jest odczytaniem słów Boga kierowanych do człowieka i stąd jednocześnie świadczeniem o Bogu na drodze realizacji swojej życiowej misji. „Nasze życie, podobnie jak życie proroka, jest czasem Bożej obecności, Bożego działania” – powiedział duchowny.

Doszukiwano się także źródeł siły do głoszenia prawdy o Bogu. Ks. dr Adam Kubiś z Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego przywołując Dzieje Apostolskie, mówił o nieodzownej i niezaprzeczalnej obecności Ducha Św. w misji apostolskiej. „Nie ma Ducha – nie ma świadectwa!” – zaznaczył.

Z kolei ks. dr Paweł Synoś z Wyższego Seminarium Duchownego w Rzeszowie uwypuklił potrzebę autentycznej wspólnoty z Bogiem jako warunku do realnego pokazywania Jego obecności i działania w dzisiejszym świecie. „Im głębsze zjednoczenie z Bogiem i upodobnienie do Niego, tym bardziej wyraźne świadectwo” – powiedział.

Potwierdził to także ks. dr hab. Sławomir Zieliński z Uniwersytetu Śląskiego, który odwołał się do konieczności pełnego zaufania podczas ukazywania światu Chrystusa. Zaznaczył, że „im większy przedmiot, o którym się świadczy, tym głębsze zawierzenie”.

W czasie prelekcji dotknięto także trudów i cierpień jakie niejednokrotnie wiążą się z byciem świadkiem wiary. „Złożenie świadectwa wiary w Chrystusa zakończone męczeńską śmiercią było podstawowym modelem świętości w pierwotnym Kościele” – mówił ks. dr Adam Tondera z Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Śląskiego.

Przedstawił także reakcje na świadectwo męczenników chrześcijańskich, które były dwojakie: obojętne i pełne pogardy bądź pełne głębokiego podziwu, niejednokrotnie prowadzące do nawrócenia. Podkreślając moc ofiary za siebie i innych, ks. Tondera przykład pierwszych wyznawców Chrystusa określił jako „warunek szybkiego rozwoju chrześcijaństwa”.

Istotnym elementem obrazu świadectwa było ukazanie go jako fundamentalnej części życia kapłana. Zwłaszcza w kontekście wierności. „Wymiar wierności, który w pewnym sensie jest wymiarem wertykalnym naszego kapłaństwa, naszego odniesienia do Boga i wymiar świadectwa, który jest wymiarem horyzontalnym – to one kształtują nasze bycie kapłanem” – powiedział ks. dr hab. Wojciech Zyzak z Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II.

Jako wzór przedstawił Jana Pawła II, w którego nauczaniu znalazło się wiele określeń wierności Bogu. Szczególnie zabrzmiały przypomniane słowa papieża skierowane do hiszpańskich seminarzystów w 1982 roku, mówiące o dwóch istotach wierności – z jednej strony zawierzenia Chrystusowi i Kościołowi, a z drugiej własnemu powołaniu i misji. „Można powiedzieć, że dzięki temu wierność nie jest ani czymś subiektywnym, ani statycznym. Choć jest decyzją podjętą raz na zawsze, to jednak musi się odnawiać każdego dnia” – zakończył prelegent z Krakowa.

„Udało nam się przedstawić dobry, całościowy obraz świadectwa” – podsumował wydarzenie jeden z opiekunów, biblista, ks. dr Janusz Wilk. Cykl wykładów cieszył się dużym zainteresowaniem. Łącznie wzięło w nim udział około 120 osób – księża, siostry zakonne oraz świeccy.

Jak co roku prelekcje wygłoszone w czasie Dni Duchowości ukażą się w formie publikacji.