Kęty: klaryski kończą Rok Jubileuszowy 800-lecia istnienia II zakonu

„Dla nas, sióstr, Klara wciąż żyje, wspiera i pociąga ku szczytom świętości” – zauważa s. Bonawentura Stawarz OCPA z klasztoru Zakonu Sióstr Klarysek od Wieczystej Adoracji w Kętach. W tej wspólnocie zakonnej rozpoczęły się trzydniowe uroczystości wieńczące Jubileusz 800. rocznicy konsekracji św. Klary. Kulminacyjnym momentem będzie niedzielna Msza św. z udziałem biskupa Tadeusza Rakoczego i pochodzącego z Kęt biskupa seniora Adama Dyczkowskiego.

Jak zauważa s. Bonawentura, zamknięcie Roku Jubileuszowego jest dobrą okazją do spojrzenia oczyma wiary na powołanie i misję klarysek w Kościele.

„To także czas refleksji nad aktualnością świętej Klary we współczesnym świecie” – dodaje i zwraca uwagę, że klariańskie powołanie jest wezwaniem do głębokiej relacji z Trójcą Świętą, do wspólnoty z Ojcem. „Klara całym sercem przylgnęła do Chrystusa ubogiego, ukrzyżowanego i zmartwychwstałego, żyjąc w posłuszeństwie, bez własności i w czystości. Dziś po ośmiu wiekach wzywa nas ona do coraz głębszego rozumienia wartości powołania, będącego darem Trójjedynej Miłości” – podkreśla i przypomina, że ramach jubileuszu znaczące ośrodki duchowości franciszkańskiej zorganizowały kilka ważnych konferencji naukowych, ukazały też znaczące publikacje.

Federacja Klarysek od Wieczystej Adoracji w Polsce zorganizowała w trzech klasztorach niekonwencjonalne rekolekcje pt. „Spotkanie Dwu Serc”, natomiast kęcka wspólnota zorganizowała dziewięciomiesięczną nowennę ku czci św. Klary z udziałem wiernych z dekanatu kęckiego. Odbyła się także peregrynacja kopii najstarszej ikony św. Klary. „Każda siostra, od przełożonej do postulantki, przez 9 dni kontemplowała osobiście ikonę Świętej i modliła się do niej” – relacjonuje zakonnica.

Zdaniem siostry, jubileusz przybliżył wszystkich do osoby św. Klary i sposobu życia, jaki zapoczątkowała w Kościele. „Stała się ona bardziej znana i bliska, a jej przesłanie aktualne. Wielu obrało sobie ją za patronkę i w modlitwie powierza jej swoje sprawy. Dla nas – sióstr – Klara wciąż żyje, wspiera i pociąga ku szczytom świętości. Zgłębiając jej duchowość i studiując pozostawione przez nią pisma, pozwalamy się ogarnąć tym Duchem, który ją napełniał” – zaznacza.

Choć kęckiej zgromadzenie powstało w XIX wieku, to podstawą duchowości tej wspólnoty jest życie według pierwotnej reguły św. Klary – współzałożycielki franciszkańskich klarysek na początku XIII wieku. W klasztorze od 1910 roku trwa nieprzerwanie adoracja Jezusa ukrytego w Najświętszym Sakramencie. Modlitwa sióstr za klauzurą, kontemplujących w dzień i w nocy Hostię, obejmuje wszystkich potrzebujących duchowego wsparcia.

Zakon Sióstr Klarysek od Wieczystej Adoracji (OCPA) powstał w połowie XIX w. we Francji. Do jego powstania przyczyniło się dwoje fundatorów: ks. Jan Chrzciciel Heurlaut i Matka Maria od św. Klary (Wiktoria Józefina Bouillevaux). W 1866 roku do wspólnoty w Troyes wstąpiła Polka – Ludwika Morawska – Matka Maria od Krzyża. W 1871 roku przeszczepiła ona zakon Franciszkanek Najświętszego Sakramentu na ziemie polskie.

Początkowo siostry próbowały założyć klasztor w Granowie, a następnie w Gnieźnie. Na skutek germanizacji i Kulturkampfu musiały opuścić Wielkopolskę i osiedliły się we Lwowie. Stamtąd wyszły kolejne fundacje. Obecnie na całym świecie istnieje 29 autonomicznych domów Klarysek od Wieczystej Adoracji – m.in. we Francji, w Niemczech, w Austrii, Stanach Zjednoczonych, Indiach i Bangladeszu. W Polsce jest osiem takich domów: w Bydgoszczy, Elblągu, Hajnówce, Kętach, Kłodzku, Pniewach, Słupsku i Ząbkowicach Śląskich.

Do Kęt siostry przybyły w 1910 r., na prośbę istniejących tu wcześniej kapucynek, które nie mogąc otrzymać oficjalnego zatwierdzenia ze strony władz państwowych i kościelnych, zdecydowały się na inkorporację do innego, duchowo bliskiego im zgromadzenia. 6 lutego 1910 roku bp Anatol Nowak dokonał uroczystego wystawienia Najświętszego Sakramentu do kęckiego klasztoru. W 1999 roku bp Tadeusz Rakoczy ogłosił to miejsce lokalnym sanktuarium Wieczystej Adoracji Najświętszego Sakramentu.

Święta Klara urodziła się w Asyżu w Umbrii we Włoszech. Była córką Favarone Offreduccio i Ortolany. W roku 1212 za przykładem Franciszka z Asyżu zdecydowała się na ubogie życie monastyczne, stając się pierwszą klaryską. Przeżyła 42 lata w klasztorze San Damiano w swym rodzinnym Asyżu. Zmarła 11 sierpnia 1253 roku. Jej sposób prowadzenia wspólnoty sióstr oraz świętość życia przyczyniły się do wczesnego wyniesienia jej do chwały ołtarzy. Dokonał tego papież Aleksander IV, wcześniejszy kardynał protektor zakonu franciszkańskiego, w roku 1255. Ciało św. Klary spoczywa w asyskiej bazylice, dedykowanej jej imieniu.