Kęty: klaryski wspominają swoją patronkę

Swoją patronkę św. Klarę wspominają 11 sierpnia szczególnie siostry w klasztorze Zakonu Sióstr Klarysek od Wieczystej Adoracji w Kętach. Choć zgromadzenie powstało w XIX wieku, to podstawą duchowości tej wspólnoty jest życie według pierwotnej reguły św. Klary – współzałożycielki franciszkańskich klarysek na początku XIII wieku.

W klasztorze w Kętach, w którym od 1910 r. trwa nieprzerwanie adoracja Jezusa ukrytego w Najświętszym Sakramencie, w liturgiczne wspomnienie św. Klary sprawowana była uroczysta Msza św., a siostry za klauzurą wzięły udział w nabożeństwie „Transitus”, upamiętniającym przejście św. Klary z tego świata do nieba.

S. Bonawentura Stawarz OCPA w rozmowie z KAI przywołała jedną z pieśni ku czci św. Klary ze słowami: „O święta Klaro bądź zawsze nam Matką, Patronką, wiedź nas do niebios bram”. „Słowa te są dla klarysek zawsze aktualne, nie tylko w liturgiczną uroczystość Asyskiej Świętej, choć dzisiaj wybrzmiewają mocniej. Pan dał nam św. Klarą jako matkę i mistrzynię na drodze powołania zakonnego, jako niedościgły ideał i wzór w naszej życiowej wędrówce, ‘zwierciadło’, w którym codziennie mamy się przeglądać” – zaznaczyła i podkreśliła, że klaryski od Wieczystej Adoracji naśladują swą patronkę szczególnie w jej umiłowaniu Eucharystii i adoracji Najświętszego Sakramentu.

„Żyjemy obecnie w czasach zarazy i zagrożenia epidemią. W tym kontekście Święta wspomaga nas w naszej misji modlitwy za udręczony świat, za chorych i lekarzy, umierających, doświadczonych lękiem i niepewnością jutra. Taką chorobą siejącą spustoszenie i izolację społeczną w czasach św. Franciszka i Klary był trąd, wówczas nieuleczalny. Nasza Matka wraz ze swymi siostrami mieszkającymi w klasztorze św. Damiana w Asyżu zawsze była wrażliwa na chorych i cierpiących. Często jej modlitwa i błogosławieństwo znakiem krzyża, przywracały chorym zdrowie i pokój serca” – dodała, przywołując słowa św. Klary o tym, że „łaska Boża przewyższa wartością wszystko i że przez łaskę dusza wiernego człowieka jest większa od nieba”.

W kazaniu podczas porannej Eucharystii kapelan kęckich klarysek, ks. Józef Lach SCJ zwrócił uwagę na świadectwo życia św. Klary, dla której ważnym wymiarem posługi był stosunek do ubogich oraz sama koncepcja ubóstwa. „Inspiracją było dla niej wcielenie Chrystusa jako tajemnica wywłaszczenia i unicestwienia. Widziała to ubóstwo przy narodzeniu Jezusa oraz na krzyżu jako opuszczenie i upokorzenie” – wyjaśnił, wskazując na zakonny model życia „z przywilejem ubóstwa” praktykowany przez św. Klarę.

Kaznodzieja dodał, że św. Klara zachęca współczesnych do „zapatrzenia się w Boga działającego w człowieku”. Na koniec kapłan udzielił uroczystego błogosławieństwa relikwiami św. Klary.

W kęckiej 22-osobowej wspólnocie imieniny obchodzi dziś także najstarsza z sióstr – 88-letnia s. Klarencja.

Zakon Sióstr Klarysek od Wieczystej Adoracji (OCPA) powstał w połowie XIX w. we Francji. Do jego powstania przyczyniło się dwoje fundatorów: ks. Jan Chrzciciel Heurlaut i Matka Maria od św. Klary (Wiktoria Józefina Bouillevaux). W 1866 r. do wspólnoty w Troyes wstąpiła Polka – Ludwika Morawska – Matka Maria od Krzyża. W 1871 roku przeszczepiła ona zakon Franciszkanek Najświętszego Sakramentu na ziemie polskie.

Początkowo siostry próbowały założyć klasztor w Granowie, a następnie w Gnieźnie. Na skutek germanizacji i kulturkampfu musiały opuścić Wielkopolskę i osiedliły się we Lwowie. Stamtąd wyszły kolejne fundacje. Obecnie na całym świecie istnieje 29 autonomicznych domów Klarysek od Wieczystej Adoracji – m.in. we Francji, w Niemczech, w Austrii, Stanach Zjednoczonych, Indiach i Bangladeszu. W Polsce jest osiem takich domów: w Bydgoszczy, Elblągu, Hajnówce, Kętach, Kłodzku, Pniewach, Słupsku i Ząbkowicach Śląskich.

Do Kęt siostry przybyły w 1910 r., na prośbę istniejących tu wcześniej kapucynek, które nie mogąc otrzymać oficjalnego zatwierdzenia ze strony władz państwowych i kościelnych, zdecydowały się na inkorporację do innego, duchowo bliskiego im zgromadzenia. 6 lutego 1910 r. bp Anatol Nowak dokonał uroczystego wystawienia Najświętszego Sakramentu do kęckiego klasztoru. W 1999 roku bp Tadeusz Rakoczy ogłosił to miejsce lokalnym sanktuarium Wieczystej Adoracji Najświętszego Sakramentu.

Święta Klara urodziła się w Asyżu w Umbrii we Włoszech. Była córką Favarone Offreduccio i Ortolany. W roku 1212 za przykładem Franciszka z Asyżu zdecydowała się na ubogie życie monastyczne, stając się pierwszą klaryską. Przeżyła 42 lata w klasztorze San Damiano w swym rodzinnym Asyżu. Jej sposób prowadzenia wspólnoty sióstr oraz świętość życia przyczyniły się do wczesnego wyniesienia jej do chwały ołtarzy. Dokonał tego papież Aleksander IV, wcześniejszy kardynał protektor zakonu franciszkańskiego, w roku 1255 (zmarła dwa lata wcześniej). Ciało św. Klary spoczywa w asyskiej bazylice, dedykowanej jej imieniu.