Kielce: biskup kielecki i wierni modlili się w drugą rocznicę śmierci bp. Ryczana

W drugą rocznicę śmierci bp. Kazimierza Ryczana – ordynariusza diecezji kieleckiej w latach 1993 – 2014, kapłani diecezji kieleckiej i kielczanie uczestniczyli we Mszy św. modląc się za spokój duszy śp. pasterza diecezji. Mszy św. przewodniczył bp Jan Piotrowski, który także wygłosił homilię.

– Z pełnym miłości i można powiedzieć – synowskim szacunkiem wspominamy śp. bp. Kazimierza Ryczana, pasterza Kościoła kieleckiego. Ten dzień wpisuje się na listę tych wydarzeń, o których nie można zapomnieć – mówił bp kielecki.

Wspominając bp. Ryczana zauważył, że „miał on w sobie wiele przymiotów biskupa z Konstantynopola – św. Jana Chryzostom zwanego Złotoustym, a przede wszystkim wierność nauce Ewangelii i magisterium Kościoła”. – Nie przysparzało mu to wielokrotnie pochwał świata, nie tylko dalekiego – także tego bliskiego, ale krzyż cierpienia i krytyki – zauważył bp Piotrowski.

Rocznicę śmierci bp. Ryczana połączył ze wspomnieniem liturgicznym św. Jana Chryzostoma, który „budził podziw przez odwagę wiary i wierność Kościołowi”, podobnie jak zmarły bp. Kazimierz Ryczan oraz dzień, w którym „przyzywamy orędownictwa Fatimskiej Pani”. – Bp Kazimierz kochał Maryję, Matkę Bożego Syna, Matkę Bożą Łaskawą Kielecką i był jej gorącym czcicielem – mówił.

W homilii biskup Piotrowski wskazywał także przykłady dobrego życia i przewodników na jego drogach, wspominał o „plejadach kobiet i mężczyzn, którzy wybrali ewangeliczny styl życia i nie zawiedli się”.

– Śp. biskup Ryczan miał odwagę, charyzmę, intelekt. Cała moja rodzina bardzo go ceniła, jeszcze teraz wspominamy jego powiedzenia i kazania – mówi KAI Zofia Wojnowska, kielczanka, która uczestniczyła we Mszy świętej.

Rok temu, w rocznicę śmierci zostało odsłonięte epitafium bp. Ryczana w nawie Pana Jezusa Miłosiernego kieleckiej bazyliki. Jest wykonane z białego marmuru, na który nałożone są elementy metalowe, tzn. popiersie z herbem biskupim, prosty napis obejmujący imię, nazwisko, daty.

We Mszy św. o spokój duszy bp. Ryczana uczestniczyli m.in. senator Krzysztof Słoń, siostry zakonne, wielu współpracowników zmarłego biskupa kieleckiego.

Biskup senior Kazimierz Ryczan – w latach 1993 – 2014 biskup kielecki, jeden z najbardziej rozpoznawalnych hierarchów w Polsce, zmarł 13 września 2017 r., po ciężkiej chorobie w Świętokrzyskim Centrum Onkologii w Kielcach. Biskup senior miał 78 lat.

Był naukowcem i wieloletnim pasterzem ludzi pracy oraz cenionym homiletą o charakterystycznym sposobie przepowiadania. Zainteresowania naukowe bp. Ryczana skupiały się na socjologii religii i katolickiej nauce społecznej. Prace badawcze dotyczyły m.in. religijności, powołań, tradycji religijnej, wartości podstawowych społeczeństwa, koncepcji ładu społecznego i roli Kościoła w życiu społecznym. Jego bibliografia obejmuje kilkadziesiąt pozycji, ponadto drukiem kilkakrotnie ukazywały się zbiory kazań.

Kazimierz Ryczan urodził się 10 lutego 1939 w Żurawicy k. Przemyśla. W 1956 r. rozpoczął studia w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu, przerwane dwuletnią służbą wojskową w Morągu. W 1963 r. przyjął święcenia kapłańskie, następnie pracował jako wikariusz w parafiach w Szebnie i Rzeszowie.

W 1966–69 odbył studia specjalistyczne w Instytucie Teologii Pastoralnej KUL. W latach 1970–75 pracował jako duszpasterz akademicki w Rzeszowie i prowadził wykłady z katolickiej nauki społecznej w WSD w Przemyślu. W 1978 uzyskał stopień naukowy doktora, w 1983 został adiunktem w Katedrze Socjologii Religii. Korzystał ze stypendiów naukowych w Instytucie Katolickim w Paryżu oraz na Uniwersytecie Katolickim w Leuven. Pełnił stanowisko kierownika Katedry Socjologii Religii w Instytucie Teologii Pastoralnej KUL. W 1993 został wybrany prodziekanem Wydziału Teologii KUL, jednak powołany jednocześnie na biskupa diecezjalnego do Kielc, funkcji tej nie podjął.

W 1993 przyjął święcenia biskupie. Ingres do katedry kieleckiej odbył się 11 września 1993. Przyjął zawołanie „W więzach wspólnoty”. Bp Ryczan nadal prowadził wykłady oraz seminaria doktoranckie. Od 1997 r. był profesorem nadzwyczajnym.

W czasie pracy na KUL był m.in. sekretarzem, a potem I wiceprzewodniczącym Komisji Uczelnianej „Solidarności” (1980–81), wicedyrektorem Konwiktu księży studentów (1983–89), a potem jego dyrektorem (1989 –93). Był członkiem Rady Stałej Konferencji Episkopatu Polski oraz przewodniczącym Rady Głównej Konferencji Episkopatu Polski do Spraw Społecznych Iustitia et Pax. Od 2008 był także Krajowym Duszpasterzem Ludzi Pracy.