Kielce: odsłonięto tablicę ku czci płk. dr. Jana Bularskiego

Tablicę upamiętniającą płk. dr. Jana Bularskiego odsłonięto i poświęcono w sobotę na Wzgórzu Zamkowym w Kielcach. Płk Bularski był Szefem Służby Sanitarnej Okręgu Kieleckiego Armii Krajowej i wybitnym działaczem konspiracyjnym.

Dzisiejsza uroczystość przypada w rocznicę śmierci pułkownika Bularskiego, który został rozstrzelany przez Niemców za działalność konspiracyjną w 1943 roku w Słowiku koło Kielc.

Uroczystości rozpoczęła Msza św. w katedrze kieleckiej, której przewodniczył ks. Artur Krążek wikariusz katedralny. Mszę św. celebrowali z nim: ks. ks. Adam Prus z kościoła garnizonowego i ks. Jan Jagiełko dyr. „Domu dla Niepełnosprawnych” w Piekoszowie.

W homilii ks. Krążek wspominał życie i działalność patriotyczną dr. Jana Bularskiego , który służył całym życiem ojczyźnie i ludziom.

Po Mszy św. kombatanci, harcerze, młodzież szkolna i sympatycy 4 Pułku Piechoty Legionów AK, przeszli na ul. Kapitulną przy Wzgórzu Zamkowym, gdzie ks. Artur Krążek poświęcił tablicę. Odsłonięcia jej dokonali: Zbigniew Chodak – żołnierz AK, dyr. Wydziału Spraw Obywatelskich Jerzy Król oraz fundatorka i inicjatorka tablicy siostrzenica dr. Jana Bularskiego – Kinga Korzeniowska.

Jan Bularski jako lekarz i szef Sanitarny Kielecko-Radomskiego Okręgu Armii Krajowej znany był w czasie okupacji z wszechstronnej działalności konspiracyjnej. Pomagał rodzinom poległych żołnierzy, wysyłał paczki żywnościowe do będących w niewoli żołnierzy, rozprowadzał zrzuty lotnicze, zajmował się także przygotowaniem służby zdrowia na wypadek „Akcji Burza”.

Został aresztowany z żoną i córką przez Gestapo 15 października 1943 roku, a po 10 dniach Niemcy rozstrzelali go wraz z dziewięcioma innymi więźniami pod Kielcami. Pośmiertnie Jan Bularski został awansowany do stopnia porucznika. Po wojnie jego ciało ekshumowano i pochowano na Cmentarzu Partyzantów. Jego żonę Marię wywieziono do obozu w Brzezince, po wojnie pracowała w szpitalu miejskim przy ul. Kościuszki w Kielcach.

Jan Bularski ur. 25 października 1889 roku. Rozpoczęte studia medyczne na Uniwersytecie Warszawskim, musiał przerwać na okres wojny w 1914 roku. Dyplom otrzymał w 1917 roku. W 1918 roku wstąpił do wojska i w stopniu porucznika został młodszym lekarzem 4 Pułku Piechoty Legionów na kieleckiej Bukówce. W 1920 roku brał udział w wojnie obronnej. W dwa lata później otrzymał dyplom „Doktora Wszech Nauk Medycznych”, w stopniu majora został starszym lekarzem 4 Pułku Legionów AK.

Dzisiejsze wydarzenie zorganizowały: Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej, Koło 4 Pułku Piechoty Armii Krajowej, Stowarzyszenie Żołnierzy i Sympatyków 4 PP. Legionów.