Kielce: remont terenu wokół bazyliki katedralnej

Około roku potrwa remont otoczenia bazyliki katedralnej w Kielcach, łącznie z dawnym tzw. cmentarzem przykościelnym. Prace odbywają się w samym centrum Kielc, pod nadzorem archeologów oraz wojewódzkiego i diecezjalnego konserwatora zabytków. Kielecka katedra jest pierwszym kościołem diecezji kieleckiej i ma status Pomnika Historii.

Wielowiekowym zwyczajem było chowanie zmarłych przy kościele – tak też było przy kieleckiej kolegiacie. Obecnie teren ten stanowi swego rodzaju drogę procesyjną wokół bazyliki. Płyty na tej powierzchni są popękane i zniszczone, zakłada się więc powstanie nowej nawierzchni. Płyty zostaną wymienione z wykorzystaniem świętokrzyskiego piaskowca, naturalnego dla regionu świętokrzyskiego. Natomiast w miejscach narażonych na większe obciążenie, np. przez wjeżdżający samochód i bezpieczeństwo przeciwpożarowe, zastosowany zostanie porfir.

– Będzie to więc częściowo piaskowiec, a częściowo porfir – informuje KAI ks. prałat Adam Kędzierski, proboszcz bazyliki katedralnej w Kielcach.

Przeprowadzony zostanie nie tylko remont ogrodzenia, ale także wszystkich instalacji odprowadzających wodę deszczową, eliminując tym samym zagrożenie wilgoci w podziemiach kościoła.

Z kolei pochodzące z XIX w. żeliwne ogrodzenie zostanie jedynie odnowione i zakonserwowane. – Po tych zabiegach ogrodzenie do nas wraca – mówi ks. Kędzierski. Zmienione zostaną tylko nakrywy, znajdujące się u podstawy ogrodzeniowych przęseł, które były zniszczone i woda wnikająca w kamień powodowała zagrożenia.

Jak zaznacza proboszcz, remont ogrodzenia jest przeprowadzany z ofiar wiernych.

Osada przedkolacyjna w obrębie dzisiejszych Kielc powstała pod koniec XI lub na początku XII w., kiedy to ufundowano drewniany kościółek św. Wojciecha, który widział i później opisał Jan Długosz. Osada przy pierwszym kościele to zdaniem archeologa Waldemara Glińskiego fundacja książęca. Fundatorem mógł być Władysław Herman lub – co pewniejsze – Bolesław Krzywousty.

W 1227 r. Kielce jako osada książęca przeszła w ręce biskupów krakowskich, którzy z energią przystąpili do jej rozbudowy, ale już wokół ufundowanej przez bp. Gedeona w 1171 r. na skalistym wzgórzu nowej kolegiaty pw. Najświętszej Marii Panny – dzisiejszej bazyliki katedralnej. Biskupi zbudowali zapewne drewniany dwór, a nowy kościół przejął funkcje parafialne od św. Wojciecha.

Wówczas także osada przeniosła się w kierunku nowej kolegiaty, czyli w miejsce przy obecnej bazylice, której ogrodzenie i otoczenie przechodzi właśnie kompleksowy remont. Archeolodzy mogą spodziewać się nowych odkryć na tym terenie.