Kielce: wdowy, wdowiec, siostry, zakonnicy w obchodach Dnia Życia Konsekrowanego

Delegacje kilkudziesięciu zakonów, zgromadzeń, stowarzyszeń życia apostolskiego, instytutów świeckich oraz coraz liczniejszych w diecezji indywidualnych form życia konsekrowanego, wezmą udział w diecezjalnych obchodach Dnia Życia Konsekrowanego pod przewodnictwem bp. Andrzeja Kalety. Odbędą się one w sobotę 2 lutego w bazylice i seminarium.

– Najpierw spotykamy się w Wyższym Seminarium Duchownym na modlitwie, liturgii, medytacji. O godz. 11 rozpocznie się Msza św. w kieleckiej bazylice – zapowiada ks. prałat Tomasz Rusiecki, wikariusz biskupi ds. instytutów życia konsekrowanego.

Jego zdaniem diecezja kielecka ma charakterystyczny rys – przybywa indywidualnych form życia konsekrowanego – jest już 17 wdów konsekrowanych, przygotowują się kolejne oraz jedyny w Polsce wdowiec konsekrowany. To Andrzej Grzegorski z parafii Małogoszcz. Zostało także zaszczepione życie pustelnicze.
W położonej w polach i wśród łąk, pustelni pw. Matki Bożej z Góry Karmel na trenie parafii Sokolina w dekanacie wiślickim – modlitwę, pokutę i przebywanie w ciszy praktykuje od dwóch lat pierwsza w diecezji kieleckiej pustelnica Izabela.

„Taka forma życia konsekrowanego, choć rzadka, jest jednak bardzo ważna i znacząca dla Kościoła i dla świata” – wyjaśnia ks. prałat Tomasz Rusiecki.

W diecezji kieleckiej posługuje 9 zakonów i zgromadzeń męskich, 28 żeńskich, w tym 4 klauzurowe (karmelitanki w Kielcach, bernardynki w św. Katarzynie, norbertanki w Imbramowicach, bernardynki w Chęcinach), 3 stowarzyszenia życia apostolskiego (salezjanie, pallotyni, Koinonia św. Pawła), dwa instytuty świeckie (Instytut Świecki Chrystusa Króla, Instytut Świecki Ochotniczki Księdza Bosko).
Osoby konsekrowane w diecezji kieleckiej realizują różne charyzmaty; posługują w szpitalach, hospicjach, domach opieki społecznej, katechizują.

Światowy Dzień Życia Konsekrowanego został wprowadzony w 1997 r. przez św. Jana Pawła II. Jest obchodzony 2 lutego w święto Ofiarowania Pańskiego.

W polskiej tradycji święto jest potocznie zwane dniem Matki Boskiej Gromnicznej. Od starożytności czczono pamięć dnia, w którym Maryja przyniosła do Świątyni Jerozolimskiej Dzieciątko Jezus.

Uroczystość upamiętniająca ten fakt już w IV wieku obchodzona uroczyście w Rzymie, w kolejnych stuleciach została wzbogacona w procesję ze światłami – jako nawiązanie do tekstu z Ewangelii św. Łukasza (2,32). Za cesarza Justyniana obowiązywała w całym państwie (od 542). Z czasem, pod wpływem szczególnych jej obchodów sprawowanych w Rzymie u MB Większej, nabrała charakteru święta maryjnego.